آهنگ ماندگار/ ترجمه سوره «االفجر»

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، سوره «الفجر» هشتاد و نهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام قرار دارد. نام سوره (فجر) به معنای سپیده‌دم است. این واژه که خداوند در آیه اول به آن قسم می‌خورد، در تفسیر‌های روایی به حضرت قائم (ع) تفسیر شده است.
سوره فجر با سوگند آغاز می‌شود و به سرگذشت قوم عاد، ثمود و قوم فرعون و فساد و طغیان آنان اشاره‌هایی می‌کند و می‌گوید انسان در معرض آزمایش الهی قرار دارد؛ اما عده‌ای در این آزمایش شکست می‌خورند. دلایل این شکست نیز بیان شده است.
سوره فجر به سوره امام حسین (ع) شهرت دارد و در روایات به آن امام نسبت داده شده و آمده است مقصود از «نفس مطمئنه» در آیات پایانیِ آن، امام حسین (ع) است. همچنین نقل شده است هر کس آن را در شب‌های ده‌گانه (۱۰ شب اول ذی‌الحجه) تلاوت کند، خداوند او را می‌بخشد و اگر در بقیه روز‌ها تلاوت کند، نوری در قیامت همراه او خواهد بود.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابوالفتح دعوتی، نویسنده و پژوهشگر قرآن اخیراً ترجمه‌ای آهنگین از قرآن را انجام داده و جزء سی‌ام و بخش‌هایی از سور قرآن را برای انتشار در اختیار این خبرگزاری قرار داده که ترجمه آیات ۱ تا ۳۰ سوره «الفجر» از ترجمه «آهنگ ماندگار» در ادامه می‌آید؛
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿۱۹﴾
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
بسم‌الله الرحمن الرحيم
«1» قسم به آستانه سپيده دم
«2» وَ بر آن گرانقدر شب‌های ده‌گانه محتشم
«3» و سوگند آری به شفع و به وتر
«4» و سوگند بر شب چو مائل شود
«5» و آيا خردمند را بس نباشد چنين مايه سوگندها
«6» نديدی که با عاديان دست پروردگارت چه کرد
«7» بدان تخت‌ها و ستون‌های افراشته
«8» که مانندش اندر نبودی به ديگر بلاد
«9» و قوم ثمودی که کندند آن صخره‌ها را و بـس خانه‌ها ساختند
«10» و فرعون دارنده برج و بارو و تخت و سپاه
«11» همانان که طغيان نمودند اندر بلاد
«12» فزودند بسيار اندر فساد
«13» و پروردگارت بر آنان فرو ريخت تير عذاب
«14» که باشد خدايت همی در کمين
«15» و انسان چو او را رسد نعمتی از سر آزمون – بگويد که پروردگارم به من داشت مهر،
«16» و چون در دگر آزمونی شود روزی‌اش کم، بگويد که پروردگارم به من کرده قَهر،
«17» و لکن چنين نيست هرگز و لکن شما با يتيمان نداريد مِهر
«18» نداريد شوقي به اطعام درماندگان
«19» و ميراث مردم حريصانه‌اش می‌خوريد
«20» و شوق شما نيست جز جمع مال
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾
وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾
«21» به روزی که جام زمين را بکوبند چونان غبار
«22» و فرمان پروردگارت بيايد و آيند فوج ملک صف به صف
«23» جهنم شود نيز نزديک و انسان به هوش آيد
و ديگرش جای تذکار نيست.
«24» و گويد که ای کاش فکری به اين زندگی کرده بودم.
«25» در آنجا خدايش عذابی چشاند که کـس را
نباشد توانی برآن
«26» در آنجا خدايش به بندی کشانَد
که در باور کس نيايد چنان
«27» و اما تو اس نفس پاکيزه مطمئن
«28» به سوی خدايت همی بازگرد، خدا از تو راضی، تو راضی از او
«29»وآری روان شو ابا بندگانم
«30»روان سـوی فرخنده جنت سرايم