تجمل‌گرایی؛ نتیجه تغییر ارزش‌های فرهنگی جامعه

حجت‌الاسلام علیرضا ناجی، مدیر اجرایی کرسی های آزاداندیشی و نظریه پردازی حوزه علیمه اصفهان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان در خصوص گسترش تجمل‌گرایی و تنوع‌طلبی در میان افراد جامعه، اظهار کرد: انسان‌ها دو نوع نیاز کاذب و نیاز حقیقی دارند و گاهی به بهانه زیبایی و بهبود زندگی به سمت نیازهای کاذب می‌روند که گسترش این نوع نیازها سبب تنوع‌طلبی و تجمل‌گرایی در آنها می‌شود.
وی در خصوص عواملی که افراد را به سمت تجمل‌گرایی و تنوع‌طلبی سوق می‌دهد، گفت: زمانی که مسیر زندگی از راه مستقیم خارج شود و تقوا به عنوان ملاک احترام، جای خود را به امکانات مادی، رفاه بیش از حد و تجملات بدهد، افراد مجبورند برای خود جایگاهی کاذب ایجاد کنند که این جایگاه کاذب با تعریف نیازهای کاذب ایجاد شده که در نهایت سبب تجمل‌گرایی و تنوع‌طلبی می‌شود.
وی اضافه کرد: وقتی حب ذات انسان از مسیر صحیح خارج شده و الگوی زندگی به جای انسان کامل، فلان شخص مشهور باشد، آن وقت است که افراد می‌خواهند به هر قیمت، سبک زندگی خود را به آن شخص نزدیک کنند که این نیز سبب تجمل‌گرایی و تنوع‌طلبی می‌شود.
این کارشناس مذهبی در خصوص تبعات تجمل‌گرایی و تنوع‌طلبی برای خانواده‌ها و افراد جامعه گفت: درآمد افراد تجمل‌گرا هیچ‌گاه کفاف نیازشان را نمی‌دهد، چرا که هر روز نیازهای جدیدتر احساس می‌کنند که سبب مشکلات روحی، روانی و افسردگی در آنها شده و در روابط خود با خدا و دیگران دچار مشکل می‌شوند.
وی خاطرنشان کرد: صدا و سیما از طریق مصاحبه با افرادی که سبک زندگی تجمل‌گونه دارند، نقش بارزی در ترویج تجمل‌گرایی در جامعه ایفا می‌کند. ممکن است بعضا افکار عمومی جامعه تحت تأثیر این نوع سبک زندگی قرار گرفته و برای داشتن چنین سبکی از زندگی تلاش کنند؛ این در حالی است که افراد باید مدیریت فکر داشته باشند و نیازهای اصلی و حقیقی خود را از نیازهای کاذب تشخیص داده و به فکر تأمین نیازهای اساسی خود باشند.
حجت‌الاسلام ناجی بیان کرد: آیه 14 سوره آل‌عمران می‌فرماید:« زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ: علاقه به شهوات یعنی زنان و فرزندان و گنجینه‌های پر از طلا و نقره و اسبان نشان‌دار و چارپایان و مزرعه‌ها، علاقه‌ای است که به وسوسه شیطان بیش از آن مقدار که لازم است، در دل مردم سر می‌کشد، با اینکه همه اینها وسیله زندگی موقت دنیا است و سرانجام نیک نزد خداست». قرآن این موارد را مصادیقی می‌داند که انسان‌ها در دنیا به واسطه آنها به یکدیگر فخر می‌فروشند.
وی افزود: تعبیر قرآن این است که اینها متاع دنیا بوده و همیشه متاع دنیا را پست، اندک و فانی دانسته است. ما باید دیدگاه صحیح نسبت به دنیا اتخاذ کنیم، در واقع دنیا زمانی ممدوح و پسندیده است که بتواند آخرت‌ساز باشد، اما زمانی که دنیا خود به هدف تبدیل شود و نه ابزاری برای رسیدن به آخرت، همین باعث می‌شود که افراد به تجمل‌گرایی رو آورند.