به گزارش ایکنا؛ در جدیدترین تصاویر منتشر شده در شبکههای اجتماعی قاریان، احمد ابوالقاسمی، قاری بینالمللی کشور تصویری را در جوار حرم مطهر حضرت عباس(ع) منتشر کرد.
حمید شاکرنژاد، قاری بین المللی کشور نیز تصویری را در کنار قاری محمدجواد حسنی در شهر نکا منتشر کرد.
قاری بین المللی کشور، حامد علیزاده تصویری از مراسم تجلیل از برگزيدگان مسابقات بينالمللي مختلف سراسر جهان اسلام را منتشر کرد.
تصویر سیدکریم موسوی، مبتهل و قاری را در کنار جواد پناهی، قاری بینالمللی را مشاهده میکنید.
قاری حسین رفیعی، مطلبی را در پیرامون کملطفی نسبت به قاریان در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
امروز پستی از یکی از جوانهای آیندهدار استانم آقامجتبی بهبودی دیدم. جوانی با استعداد که علاوه بر اینکه قاری کشوری است، گاهی اوقات ترانههای خوانندههای موجه کشورمان را بازخوانی میکند و در پیج اینستاگرامی خود به اشتراک میگذارد و اتفاقا بدون هیچ میکس و تنظیمی به مراتب بهتر از آنان هم میخواند (که نشانگر این است که این جوان اگر بخواهد در عرصه هنر خوانندگی وارد شود طی مدت کمی میتواند در سطح کشور و حتی جهان بدرخشد). مجتبی عزیز از این گله دارد که چرا جایگاه قاری قرآن اینقدر کوچک شمرده میشود؟ بهطوری که در مراسمها با بیلطفی و رفتاری محقرانه با آن برخورد میشود. مجتبی عزیزم گلههایت کاملا درست است و متاسفانه چه از لحاظ مادی و چه معنوی ارزش جایگاه یک قاری پایین آمده. اما مقصر کیست؟؟ چه کسی باید جوابگو باشد؟؟ بخشی از این کملطفیها و سردرگمیها بهخاطر این است که ما یک سازمان مشخص و متمرکز قرآنی نداریم که بخواهد تکلیف قراء را مشخص کند که چگونه و به چه نحوی باید در مراسمها حاضر شوند؟! آیا یک قاری باید قبل از اینکه به مراسمی میرود بگوید من فلانمبلغ پول دریافت میکنم و میآیم یا اینکه این کار اصلا درست نیست و نباید طی کند و برود تلاوت کند و بعد از تلاوتش اگر هیچ پولی هم بهعنوان تقدیر و تشکر به او ندادند، اعتراضی نکند؟ البته اوضاع خرابتر از این است؛ مسئله این است که وقتی در مراسمی میروی میگویند بیشتر از دو دقیقه نخوان و وقت محدود است در صورتی که (بعضا) مجری میرود بالا و فقط ده دقیقه به تعریف و پاچهخواری از مسئولان ردیف اول میپردازد و گویا فقط تلاوت قرآن است که وقت جلسه را میگیرد. بهنظر میآید مقصر اصلی این داستانها، خود جامعه قرآنی هستند زیرا که تعامل و همبستگی در این طیف پایین آمده و کمتحمل شدند. در همین استان و کشور غیر از مسابقات قرآنی جایی را سراغ ندارم که در طول سال و ماه اساتید و قراء در کنار هم بنشینند و با هم دورهمی داشته باشند و اتحادشان بهعنوان یک جمع تثبیت شود. وقتی همچین امری محقق نمیشود و فعالیتهای قراء به همان مسابقات سالانه خلاصه میشود خب دیگران هم بهخود جسارت این را میدهند تا قاریان کلامالهی را دست کم بگیرند. مقایسهای با مادحین و ذاکرین عزیز صورت گرفت که کمی با آن مخالفم. زیرا علاقه به اهل بیت(ع) و عزاداری و جشنها و پایکوبی برای میلاد ائمه اطهار(ع) ریشه در خون مردم ما و تاریخ کهن کشور عزیزمان دارد؛ ولی هنر تلاوت قرآن هنری گمنام است که چند دهه از رواج آن در ایران بیش نمیگذرد و اینکه استقبال بیشتری از آن شود طبیعی است. ولی بهتر است بگوییم بهطور مثال چطور برای یک جشن یا همایشی یک قاری دعوت میشود و رفتاری که (آقا مجتبی) به آن اشاره داشتند با یک قاری صورت میگیرد؛ ولی یک خواننده که حتی جرأت اجرای لایو(زنده) را به خودش نمیدهد و یکی از کارهای آلبوم خود را لب زنی میکند؛ و یا کسی که حرکات موزون انجام میدهد و با شیرینکاری و بعضا متوسل میشود بهاستفاده از الفاظ رکیک تا حضار را بیشتر بخنداند؛ میلیونها تومان پول دریافت میکند و تازه تا زانو هم خم میشوند و عذرخواهی میکنند که ببخشید ناقابل است؟؟؟!!!!
پ.ن: مسئولین فرهنگی کاری کنند، دارد دیر میشود؛ بسیاری از قراء کشور بهخاطر کملطفیها و عدم استقبال از این هنر پیچیده و ارزشی دچار بیانگیزگی شدند و بسیاری هم به خوانندگی رو آوردند مانند: بهنام بانی، محسن یگانه، محمد علیزاده و غیره
پ.ن: تلاوت قرآن عشق است و کسی که در این راه قدم میگذارد چشم به مادیات میبندد، ولی تحقیر و کوچک شمردن این کار انگیزه جوانان را میکشد و نمیشود از همه انتظار داشت تا در این راه فرهنگی باشند جنگنده عمل کنند و کم نیاورند. پ.ن: روی سخنم با آن دسته از خوانندههای متین محبوب و ارزشمند کشور نیست و به بعضی اشاره شد.
زهره رجبی اصلی
انتهای پیام