منظور قرآن از عبارت «ای مومنان؛ ایمان بیاورید» چیست؟

به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله مدرسی در بیست و ششمین جلسه تفسیر سروه حدید به ادامه بحث در رابطه آیات 27 و 28 پرداخت و عنوان کرد: در شب‌های گذشته پیرامون آیات کریمه این سوره مباحثی داشتیم که امشب می‌خواهیم جمع‌بندی داشته باشیم. در آیات 27 سوالاتی برای مفسرین پدید آمده است. اول اینکه چرا قرآن کریم می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا؛ اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد ایمان بیاورید» (نساء، 136). اگر ما ایمان داریم چرا می‌گوید ایمان بیاورید؟ اگر ایمان نداریم پس این خطاب یعنی چه؟

وی ادامه داد: این پرسش سه جواب دارد. اول اینکه مراد از آیه مومنین کل ادیان هستند. خطاب متوجه اهل کتاب است؛ یعنی ای کسانی که به عیسی و موسی ایمان آوردید، به پیامبر ایمان بیاورید. جواب دوم این است که ایمان شما در مراحل ابتدایی است. باید ایمان خود را تقویت کنید تا به حد اعلای ایمان دست پیدا کنید؛ چون آیه 28 سوره حدید می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد از خدا پروا داريد و به پيامبر او بگرويد». در آیه دیگری فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد از خدا پروا كنيد و به او [توسل و] تقرب جوييد» (مائده، 35). رسول همان وسیله‌ای است که در آیه بیان شده است.

آیت‌الله مدرسی خاطرنشان کرد: جواب سوم این است که همه این آیات برای بیان شرایط ایمان است؛ یعنی بیان بقیه شرایط ایمان است. ممکن است هر سه جواب با هم جمع شود. به نظر می‌رسد جواب سوم اقرب است. نکته دیگر این که خداوند فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ». چرا تقوا بر ایمان مقدم شده است، در حالی که ایمان از شرایط تقواست. شاید معنایش این باشد کسی که به پیامبر(ص) ایمان بیاورد خود همین ایمان تقوا باشد. چون ایمان به پیامبر(ص) از ابعاد تقوا است. تقوا یعنی انسان خودش را حفظ کند. ما باید از چه خودمان را حفظ کنیم؟ از عذاب و غضب خداوند. چگونه خودمان را حفظ کنیم؟ با ایمان آوردن به پیامبر اکرم(ص). آیه 64 سوره نساء می‌فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ؛ و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهى از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند پيش تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى ‏خواستند و پيامبر [نيز] براى آنان طلب آمرزش می‌کرد».

وی افزود: سوال سوم این است که ادامه آیه می‌فرماید: «يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ؛ تا از رحمت‏ خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به [بركت] آن راه سپريد». «کفل» آن چیزی است که بر کوهان شتر می‌گذاشتند. خب چرا آیه گفته است «کفلین» در حالی که پیامبر یک نفر است؟ کفل به معنای کمک است لذا برخی لغویین گفته‌اند مفرد ندارد. ما این حرف را درست نمی‌دانیم. کفیل به معنای کمک‌حال است. حالا چرا خداوند دو کفل به ما می‌دهد؟ این یک قصه دارد. وقتی مسلمانان به حبشه نزد نجاشی رفتند و بحث کردند و نجاشی مسلمان شد، گروهی از یاران نجاشی به تعداد چهل نفر به دیدار پیامبر(ص) آمدند.

وی اضافه کرد: این دیدار بعد از فتح خیبر بود. آن افراد دیدند مسلمانان در وضع مادی سختی زندگی می‌کنند. لذا از پیامبر(ص) اجازه گرفتند که پولی برای مسلمانان بیاورند. پیامبر(ص) به ایشان فرمود شما دو اجر دارید. یک اجر برای اینکه ایمان به حضرت عیسی آوردید و یک اجر به خاطر اینکه به من ایمان آوردید. مسلمانان دیدند که از این فضیلت بی‌بهره ماندند و تنها یک اجر دارند. در آن هنگام خداوند این آیه را نازل کرد. پس کفلین یعنی ایمان به همه انبیا و خاتم انبیا(ص). این دو ایمان است. گاهی ما فکر می‌کنیم دو ایمان یعنی چه؟ یکی از واجبات شرعیه ما ایمان به همه انبیا است. پیامبر ما افضل بوده است اما همه به یک میزان پیامبر بودند. انبیای ما باید الگوی ما باشند اما این اعتقاد در میان ما کم‌رنگ است. اعطای کفلین به این معناست که باید به آنها هم ایمان داشته باشیم.

آیت‌الله مدرسی در ادامه سخنان خود یادآور شد: ادامه آیه می‌فرماید نوری به شما عطا می‌شود: «يَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا». برخی از مفسرین گفتند منظور از این نور، نوری است که در آیه 13 بیان شده است: «يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ؛ آن روز مردان و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‏ اند مى‌‏گويند ما را مهلت دهيد تا از نورتان [اندكى] برگيريم». ما باید برای شب اول قبرمان فکری بکنیم. شب اول قبر شبی است که روز ندارد. آدم باید خودش فکر کند که چه برای خودش تهیه کرده است. این نکته مهم است.

انتهای پیام