داغ یک تخریب و سؤالی به قدمت 12 قرن/ امیدی گره‌خورده با ظهور

به گزارش ایکنا؛ امروز هشت شوال سالروز تخریب بقیع است. نمی‌دانم چه می‌شود که یک تکه از خاک این جهان  چنین حرمتی پیدا می‌کند، اما جایی در این جهان هست که می‌توان بی‌نهایت عاشق آن شد و در این عشق‌ورزی پله‌هایی برای رسیدن به مقلب‌القلوب پیدا کرد.

قرن‌ها پیش وقتی یگانه پسر حضرت رسول(ص) از دنیا رفت پیامبر ابراهیمش را به آغوش گرفت و به بهشتی برد که نامش بقیع بود. همین که ابراهیم رسول خدا در بقیع آرام گرفت، اصحاب و انصار عزیزان از دست رفته خود را به جوار پسر رسول مهرورزی بردند و همین شد که بقیع مهم‌ترین آرامستان اسلام شد.

پیامبر(ص) کم‌کم سایر عزیزان خود، بهترین‌هایی از خویشاوندان، اصحاب، انصار و صحابه را نیز به بقیع برد. آسمان که گریست. عالم که بی‌رسول شد، پیامبر(ص) که دل نگران امت خود از دنیا رفت، پیکر مطهرش را جایی نزدیک بقیع بردند.

گذشت؛ سال‌ها گذشت؛ بقیع شد آرامگاهی برای مرقد مطهر چهار امام معصوم از ائمه شیعه(ع): امام مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع).

امامانی که شاید در کنار قبر پنهان مادر خود آرام گرفته باشند و در کنار قبور ابراهیم، زینب، ام کلثوم و رقیه  فرزندان پیامبر(ص)، همسران پیامبر، فاطمه بنت اسد مادر حضرت علی، عباس عموی پیامبر، حلیمه سعدیه مادر رضایی پیامبر، عقیل برادر حضرت علی، عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب کبری، عاتکه و صفیّه عمه‌های پیامبر(ص)، اسماعیل، فرزند امام صادق(ع)، امّ البنین مادر حضرت ابالفضل و ده‌ها انسان عاشق دیگر.

قرن‌ها بر بقیع گذشت. قرن‌هایی با احترام و عزت. روی زمین سیاه؛ روی آسمان گریان. سال 1220 قمری شد. 12 قرن پس از نزول اسلام عده‌ای ادعای مسلمانی کردند و عجیب اینکه به اثبات ادعایشان دست بردند به گنجینه تاریخ اسلام و قبه امامان شیعه را همراه با قبور همه عزیزترین‌های اسلام خراب کردند و داشته‌های بقعه‌ها را به غارت بردند. اما خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کردند جهان تشیع بقیع را ساخت.

باز هم یک قرن آمیخته با احترام و عزت بر بقیع گذشت

باز هم یک قرن پر از احترام و عزت بر بقیع گذشت، سال 1343 هجری قمری شد. سومین حكومت وهابی عربستان روی‌ كار بود. علمایشان تمام اندیشه‌ها و عمل‌های 13 قرن مسلمانی مسلمانان از زمان حیات پیامبر تا همان لحظه را پوچ دانستند و ادعا کردند برای اسلام باید قبور بزرگان اسلام را تخریب کرد.

در مكه گنبدهای قبر حضرت عبدالمطلب(ع)، ابی‌طالب(ع)، خدیجه(ع) زادگاه پیامبر(ع) و فاطمه زهرا(ع)، خیزران عبادتگاه سری پیامبر(ع)، در جده قبر «حوا» و دیگر قبور تخریب شد.

به سوی مدینه رفتند گنبد منور نبوی به توپ بسته شد و تنها اعلام جنگ و تهدید کشورهای اسلامی بود که مانع از تخریب قبر پیامبر اسلام شد. هشت شوال 1343 قبور چهار امام شیعه تخریب و تمام داشته‌های بقعه‌ها غارت شد. قرن‌ها قبل هند جگرخوار جگر حمزه را به دندان کشیده بود قرن‌ها بعد هندهای زمانه قبر حضرت حمزه(ع) و شهدای احد را با خاك یكسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر(ع) و دیگر قبور را خراب کردند.

حمله ادامه داشت. به سوی قبر یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت رفتند. ضریح مطهرامام حسین(ع) را كندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را به غارت بردند و هفت هزار نفر از علما، فضلا، سادات و مردم را كشتند و به سمت نجف رفتند به سوی بارگاه علی(ع) اما شکست خوردند و بازگشتند.

امروز هشت شوال است. سالروز داغ تشیع. داغی که یکبار بر پیشانی و قلب‌ها نشسته و قرار نیست هرگز تکرار شود. نه با وجود داعش که قصد تخریب قبور ائمه در عراق و ایران را داشت و نه با هیچ ظهور هیچ فرقه و نحله نوظهور دیگری که ادعای نومسلمانی کند.

بقیع یک داغ است؛ نه داغ تخریب گنبد و بارگاه و قبر که داغ توهین به مقدسات و تلاش برای تخریب باورها و اندیشه‌های ناب اسلامی و چه کسی است که نداند وهابیت و تفکراتی برخاسته از همین سبک اندیشه و تفکر همانند داعش همان قدر که در ظاهر دست به تخریب قبور ائمه و گشتار مسلمانان زده‌اند، تلاش دارند اندیشه‌ها و اعتقادات ناب اسلامی را نیز نابود کنند.

اما یک امید هم هست. امیدی که تنگاتنگ با ظهور گره خورده است. امید به اینکه با حضور منجی به زودی باز هم باز هم بقیع را خواهیم ساخت به فضل خداوند ان‌شاء الله.

انتهای پیام