آزادگان؛ گوهر‌های بازیافته از ذخیره ایمان و ایثار اجتماعی
گروه جهاد و حماسه ــ آزادگان سرافراز کشورمان با ذخیره ایمان تبدیل به گوهر‌ها و الماس‌های درخشان شدند که همین ایمان و ایثار اجتماعی آنها می‌تواند چراغ راه جوانان باشد.
به گزارش ایکنا؛ بیست و ششمین روز از مردادماه یادآور بازگشت سرافرازانه آزادگان به میهن در سال ۱۳۶۹ و فرصتی برای مرور رشادت‌های این غیورمردان است. سال ۱۳۶۹ سال پرتلاطمی برای مردم ایران بود؛ در گرماگرم تابستان، جمهوری اسلامی ایران با سربلندی توانست رزمندگانی را که مجاهدانه از دین و شرف و خاک کشور دفاع کردند و در دست دشمن اسیر شده بودند به وطن بازگرداند. در این روز میهن اسلامی شاهد حضور اولین گروه آزادگان سرافرازی بود که پس از سال‌ها اسارت در زندان‌ها و اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند.
در طول جنگ تحمیلی ۴۲ هزار و ۸۷۹ نفر از هموطنانمان به اسارت رژیم بعثی درآمدند که حدود ۸۵ درصد آنها رزمنده و ۱۵ درصد غیرنظامی بودند و حدود ۲۴ هزار نفر از اسرا دور از چشم صلیب سرخ نگهداری می‌شدند و انواع شکنجه‌ها به آنها روا داشته می‌شد. حدود ۹۰ درصد اسرا زخمی و مجروح بودند و دلیل مجروحیت رزمندگان این بود که تا آخرین لحظه می‌جنگیدند و تسلیم نمی‌شدند.
حدود ۵۰۰ نفر از اسرای ایرانی در زندان‌های رژیم بعثی شهید شدند که به آنها شهدای غریب اطلاق شده است و از میان آنها می‌توان به شهید تندگویان که بر اثر شکنجه به شهادت رسید اشاره کرد. حدود هزار نفر از افسران عالی رتبه سپاه و ارتش و خلبانان، دور از چشم صلیب سرخ و تحت شکنجه رژیم بعثی نگهداری می‌شدند. برخی از آزادگان در حدود ۱۲ سال در بدترین شرایط به سربردند که از میان آنها می‌توان به سرلشکر خلبان لشگری اشاره کرد که ۱۸ سال اسیر رژیم بعث بود که ۱۲ سال از آن را در زندان انفرادی نگهداری می‌شد و یک سال پس از آزادی بر اثر شکنجه‌ها به شهادت رسید.
یاد آن روز‌های سخت برای اسرای آن روز و آزادگان امروز، هیچ گاه فراموش نخواهد شد. اینکه سال‌های سال یک نوجوان ۱۳ ساله بخشی از زندگی خود را در یک اتاق تاریک و بدون هیچ امکاناتی بگذراند قابل تصور نیست، اما بسیاری از آزادگان سرافراز ایران این روز‌ها را تجربه کرده‌اند و روز‌هایی را با مشقت‌های بسیار زیاد گذرانده‌اند و مفهوم اصلی ایثار اجتماعی را در آنجا پیدا کردند.
مقام معظم رهبری طی سال 1391 در دیدار خود با آزادگان فرمودند: «در طول قرن‌های متوالی، یک عنصر جامدِ بی‌ارزش تبدیل می‌شود به الماس؛ در صورتی که استعداد آن را داشته باشد. دوران اسارت، کوتاه شده قرن‌هایی است که انسان‌های بااستعداد را تبدیل کرده است به الماس‌های درخشان: آزادگان.»
موضوع اسارت را می‌توان از ابعاد گوناگونی مورد توجه قرار داد. یکی از این ابعاد، توجه به خاطرات آزادگان است که باید جمع‌آوری شود. البته تعداد زیادی از خاطرات آزادگان منتشر شده، اما این آثار بخش کوچکی از خاطراتی است که در سینه آنها وجود دارد و اگر بیان نشود، همچنان محبوس خواهد ماند.
مقام معظم رهبری در این زمینه فرمودند: «انصافاً در طول این 22 سالی که از بازگشت اسیران عزیز ما و آزادگان بلندآوازه ما می‌گذرد، کم‌کاری صورت گرفته. ما باید چندین برابرِ آنچه که تاکنون کتاب نوشته شده است، در این خصوص کتاب داشته باشیم. ما باید فیلم‌های هنری برجسته‌ای از وضع آزادگانمان در اردوگاه‌ها و زندان‌ها داشته باشیم. شما ببینید غربی‌ها و مؤسسات بزرگ فیلم‌سازی چقدر راجع به ماجرا‌های اسارت‌هایی که در جنگ دوم یا جنگ اول داشتند، فیلم تهیه کردند؛ فیلم‌های خوب، فیلم‌های برجسته؛ در حالی که آنچه در آن فیلم‌ها وجود دارد، نشان‌دهنده روحیات مادی آن اسیرانی است که گرفتار شده بودند؛ که در زندگی آنها، در حرف‌های آنها، در معاملات آنها به چشم می‌خورد. همچنان که شنیدم مأمور صلیب سرخ به آزادگان ما در دوران اسارت می‌گفته است که ما وقتی به اردوگاه‌های اسیران جنگ در کشور‌های دیگر می‌رویم، سرخوردگی و افسردگی و خودزنی و خودکشی و این‌ها مشاهده می‌کنیم؛ چرا شما ندارید؟ او باید این سؤال را می‌کرد. جوابش معلوم است: وقتی دل با معنویت آشنا نبود، با خدا آشنا نبود، نتیجه‌اش همان است. وقتی دل با خدا آشنا بود، وقتی احساس ارتباط کرد، وقتی احساس اعتماد کرد، وقتی خود را تنها ندید، وقتی در درون سلول‌های تنگ و شکنجه‌بار، بهشت معنوی را با خود مشاهده کرد - آنچنان که در بیانات این عزیزان بود و در خاطراتی که نوشته شده، هست - دیگر افسردگی جایی ندارد، سرخوردگی جایی ندارد، خودکشی معنا ندارد. این یک بخش از قضیه است، که ما باید از ذره ذره این بحر عمیق و وسیع - که زندگی آزادگان است - بیشتر از این مطلع باشیم، که مطلع نیستیم.»
آنچه امروز حائز اهمیت است، توجه جدی به سخنان و توصیه‌های مقام معظم رهبری درباره استخراج گنج‌های درون آزادگان است. اکنون پس از سال‌های متوالی، آنها به سن میان‌سالی و پیری رسیده و برخی از میان ما پرکشیده‌اند. سازمان‌ها و نهاد‌هایی که وظیفه تدوین و انتشار خاطرات آزادگان را عهده‌دار هستند، باید با برنامه‌ریزی بتوانند این کار را بیش از پیش به سرانجام برسانند، زیرا بسیار دیده شده که ناشران گوناگون با موازی‌کاری خاطرات یک آزاده، شهید، جانباز و ... را سوژه خود قرار داده و با اندک فاصله‌ای، کتاب خاطرات از همان آزاده و شهید و جانباز منتشر می‌شود.
نکته دیگر تبیین مصادیق ایثار اجتماعی برای نسل امروز است که به نظر می‌رسد در جامعه امروز قدری کمرنگ‌تر شده است. نسل امروز می‌توانند ادامه دهنده راه همان کسانی باشند که برای کمک به دیگر اسرا از جان خود هم می‌گذشتند.
انتهای پیام
