واقعه غدیر خم؛ نقطه تلاقی نبوت و امامت

به گزارش ایکنا؛ علی‌اکبر ضیائی، رایزن فرهنگی سابق ایران در مالزی در یادداشتی اختصاصی به مناسبت عید غدیر برای ایکنا نوشت: جرج جرداق(نویسنده و شاعر مسیحی لبنانی) در کتاب «صوت العدالة الانسانیة» درباره امام علی(ع) می‌نویسد: «ای دنیا چه می‌شد اگر همه نیروهایت را در هم می‌‌فشردی و دوباره شخصیتی مانند علی با آن عقل، قلب، زبان و شمشیر نمودار می‌کردی؟»

نقطه تلاقی نبوت و امامت در مکانی به نام غدیرخم به گونه‌ای رقم خورد که همه مسئولیت‌های سنگین در هدایت مردم را بر دوش امام علی علیه السلام می‌گذاشت و بدین ترتیب دین اسلام با این رسالت الهی که به وسیله پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در روز هجدهم ذی الحجه سال دهم هجری انجام پذیرفت، براساس آیه 3 سوره مائده: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا: امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت‏ خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را براى شما [به عنوان] آيينى برگزيدم» کامل گردید و مقام امامت بلافصل پس از وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای امام علی بن ابی طالب(علیهما السلام) به نص صریح سخن پیامبر(ص) که فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ» اثبات گردید و همگان از بزرگان اقوام انصار و مهاجر به امام علی علیه السلام تبریک گفتند و این حدیث در منابع اهل سنت همچون صحیح مسلم، مسند احمد بن حنبل، سنن ترمذی، المستدرک حاکم نیشابوری، شرح مشکل الآثار طحاوی، البدایه و النهایه ابن کثیر از قدمای اهل سنت و سلسلة الأحادیث الصحیحة ناصر‌الدین البانی از متقدمین به تواتر نقل شده است.

یکی از شئون مهم امامت حکومت دنیوی است که در صورت تحقق شرایط اجتماعی و پذیرش مردمی قابل حصول است و امام علی علیه السلام شرط پذیرش حکومت را احقاق حق مظلوم از ظالم و اقامه عدالت اجتماعی می‌دانست، آنجا که در خطبه سوم نهج البلاغه می‌فرماید: «أَمَا وَالَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وبَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْلَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وقِيَامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ ومَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أَلَّا يُقَارُّوا عَلَى كِظَّةِ ظَالِمٍ ولَا سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَيْتُ حَبْلَهَا عَلَى غَارِبِهَا وَلَسَقَيْتُ آخِرَهَا بِكَأْسِ أَوَّلِهَا ولَأَلْفَيْتُمْ دُنْيَاكُمْ هَذِهِ أَزْهَدَ عِنْدِي مِنْ عَفْطَةِ عَنْزٍ»، یعنی: «سوگند به خالقی كه دانه گياه را شكافت و انسان را بيافريد اگر آن جمعيت زياد حضور نمى‌‌يافتند و وجود جمعى يارى‌كننده نبود كه حجت بر من تمام گردد و نبود پيمانى كه خداوند تبارک و تعالى از علما و دانشمندان گرفته تا راضى نشوند بر سيرى ظالم و گرسنه ماندن مظلوم، هر آينه رشته شتر خلافت را بر كوهانش مى‌‏انداختم و پايانش را چون اولش فرض مى‏‌كردم و آن وقت شما مى‌فهميديد كه اين دنياى شما نزد من از آب بينى بزى كم‌ارزش‌تر است».

در این سخنان گهربار به اهمیت برقراری عدالت اجتماعی در حکومت اسلامی بیش از دیگر ابعاد دینی تأکید شده است و این بدین معنی است که مقصود از شریعت و انجام وظایف دینی همچون اقامه نماز، روزه، حج، زکات و مانند آنها تنها با یک ساختار سیاسی عادلانه به نام حکومت اسلامی معنا و مفهوم پیدا می‌کند و مهم‌ترین وظیفه در این حکومت دینی باید دفاع از حقوق مظلومان در برابر تجاوزگران به حقوق مردم و برقراری عدالت اجتماعی باشد و اگر حکومتی در برقراری عدالت در اقشار ضعیف جامعه ناتوان باشد و در آن حکومت ضعیفان هر روز ضعیف‌تر و ثروتمندان هر روز ثروتمندتر گردند در آن صورت چنین حکومتی از «عطفة عنز»(آب بینی بز) که امام علی علیه السلام فرمودند بی‌ارزش‌تر خواهد بود و نظام دینی از مشروعیت خود خواهد افتاد.

عبدالله بن عباس نقل می‌کند: در ذى قار به امام علی علیه السلام  وارد شدم و او در حال پينه‌زدن نعلين خود بودند. ایشان از من پرسیدند که قيمت اين نعلين چقدر است؟ من عرض كردم: قيمتى ندارد، فرمودند: «وَ اللَّهِ لَهِيَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ إِمْرَتِكُمْ إِلَّا أَنْ أُقِيمَ حَقّاً أَوْ أَدْفَعَ بَاطِلًا» (خطبه 33 نهج البلاغه)، یعنی: «به خدا قسم، اين كفش نزد من از حکومت بر شما محبوب‌تر است، مگر آنكه حقّى را بر پا سازم يا باطلى را دفع کنم». امام علی علیه السلام هدف از امامت سیاسی و یا همان حکومت اسلامی را اقامه حق و دفع باطل دانستند و این سخنان به ما می‌آموزد که مبارزه با ظلم و فساد در حوزه فردی و اجتماعی، برقراری عدالت اجتماعی، رسیدگی به حقوق مستضعفان و مظلومان و مبارزه با زورگویان و مفسدان اقتصادی و اجتماعی از مهم‌ترین وظایف حکومت اسلامی و از مهم‌ترین ارکان مشروعیت آن است.

علی اکبر ضیائی

مدینه منوره/ شب عید غدیر خم

انتهای پیام