به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، يكی از مسائلی كه بعد از رحلت پيامبر بزرگ اسلام (ص) محل بحث و نزاع مسلمانان واقع شد، مسئله جانشينی رسول گرامی اسلام (ص) بود.
از آنجايی كه محمد بن عبدالله (ص) رسول خدا و خاتمالنبيين است، آيا ضروری است باز جانشينی برای رهبری مردم داشته باشد يا آنگونه كه خوارج بعدها مطرح كردند كتاب خدا كافی است و كسی حق امارت و حكومت بر مردم را ندارد؟
نگارنده در اين مقاله بعد از بحثی كوتاه در معناشناسی واژه «امام» به اثبات اصل ضرورت وجود امام از نگاه متكلمان فرقههای اسلامی به ويژه متكلمان اماميه و بالاخص ابنميثم پرداخته است.
بحث مهم ديگری كه محل نزاع مسلمانان است، مسئوليت تعيين و نصب امام است، غالب اهلسنت مسئوليت تعيين و نصب امام را جزو وظايف امت میدانند، اما اماميه، تعيين امامان معصوم بعد از پيامبر خدا (ص) را به عهده خدا و مسئوليت معرفی امامان و نصب امام و اولين امام را بر عهده پيامبر دانسته و معتقد است هر امامی موظف است امام بعد از خودش را به مردم معرفی كند.
اين معرفی بدان جهت است كه مردم از هدايت الهی محروم نشوند و اين مسئله در تاريخ اسلام محقق شده است، البته تشكيل حكومت وابسته به نصرت مردم زمان حضور امام است و الا امام به وظيفه ارشاد و هدايت فكری و مبارزه با ظالمان بسنده خواهد كرد.
شماره اول (سال هشتم) فصلنامه علمی ـ پژوهشی «پژوهشهای فلسفی – كلامی» به صاحب امتيازی دانشگاه قم و مدير مسئولی دكتر «محمد ذبيحی» و سردبيری دكتر «محسن جوادی» به بازار علم و انديشه عرضه شده است.