به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، گذر زمان همچون غباری است که بر روی خاطرات مینشیند اما اسوهها هرگز فراموش نمیشوند زیرا هیچ گرد و غباری ذهنهای بیدار را مخدوش نمیکند.
شهید مطهری نیز یکی از همین اسوههاست که نامش برای همیشه در جهان اسلام زنده بوده و خواهد ماند؛ هیچکس و هیچچیز نمیتواند این نام را از ذهن اسلامشناسان و اسلامدوستان پاک کند اما شاید بتوان گفت این شهید در زادگاهش غریب مانده وقتی که به تنها مجسمه و تندیس فریمان نگاه میاندازیم، تندیسی که در گذر زمان دچار فرسودگی شده است.
هرچیزی و هر کسی احترامی دارد و جهان اسلام و ایران نیز آنقدر به شهید مطهری مدیون است که شایسته نیست تندیسش در شهر زداگاهش این چنین به فراموشی سپرده شود و در مقابل سختی روزگار فرسوده شود.
بیمهری مسئولان این شهر به استادی از دیار فریمان را میتوان در تنها تندیس این استاد مشاهده کرد، تندیسی که شاید اگر بیشتر بر روی آن کار میشد و یا حداقل مورد بازسازی قرار میگرفت، به این شکل و شمایل درنمیآمد.
شاید شهر فریمان هزار مشکل داشته باشد که خرابی این تندیس در مقابلش هیچ باشد، اما نمیشود به خاطر مشکلات، شأن عالم بزرگی چون شهید مرتضی مطهری را پایین آورد.
نکته دیگر اینکه تنها عکسی که در این شهر از استاد بزرگوار، شهید مطهری مشاهده شد، عکسی بود که در مقابل ستاد دائمی بزرگداشت شهید مطهری نصب شده بود؛ این عکس نیز حال و روز خوشی نداشت و گذر زمان فرسودهاش کرده است.
هرچند دیوار پشت عکس، نقاشی دیواری استاد مطهری است اما توقع از شهر مطهری بیش از اینهاست.