حفظ کلام وحی؛ همدم روزهای بازنشستگی پیشکسوت قرآنی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، از کوچه پس کوچه‌های مشهد که می‌گذری، در تارک خشت هر خانه فرد گمنامی که به جامعه مذهبی و قرآنی شهرمان خدمتی کرده باشد، وجود دارد اما او را نمی‌شناسیم؛ در مرکز شهر و نزدیکی حرم مطهر امام رضا(ع) یکی از این فراموش‌شدگان جامعه قرآنی و فرهنگی زندگی می‌کند که غبار گمنامی بر فعالیت‌های وی نشسته و تاکنون هیچ مسئولی به سراغش نرفته است.

حسین رضایی، استاد پیشکسوت قرآن و بازنشسته آموزش و پرورش مانند برخی از فعالان قرآنی حاضر به مصاحبه نبود اما با پیگیری‌های ایکنای خراسان رضوی در دومین ماه بهار 94، پذیرای ما در منزل خود شد تا ناگفته‌هایی را برایمان بازگو کند که شاید از بین هزاران نفر برای یک نفر آشنا باشد.

این استاد که از کودکی با ضعف بینایی مواجه بوده است، در مشهد مدیریت برخی از جلسات را برعهده داشته است و پس از حضور در شهر بیرجند نیز فعالیت‌های قرآنی خود را ادامه داد، تا قبل از دوران بازنشستگی نیز جلسات قرآنی را در سطح شهر مشهد برگزار می‌کرد اما در حال حاضر به دلیل نابیناشدن تنها برای استماع به جلسات قرآن می‌رود؛ اوقاتش را با استماع برنامه‌ها، تلاوت‌های شبکه قرآن و حفظ قرآن می‌گذارند و تاکنون موفق شده با گوشی موبایل به حفظ سوره‌های یاسین، الرحمن، واقعه، ملک و جمعه بپردازد.

حسین رضایی متولد دوم فروردین سال 1326 در مشهد است که به دلیل صدای خوش، از کلاس پنجم و ششم سوره‌های کوچک قرآن را در مدرسه تلاوت می‌کرد؛ سپس از دوم دبیرستان با جلسه قرآنی ابراهیم باغبان‌حقیقی، نوه مرحوم رضوان آشنا شد و به دلیل حضور برادر استاد که همکلاسی‌اش بود، شرکت وی در این جلسات استمرار یافت.

این استاد پیشکسوت در زمان رژیم مستبد پهلوی که مصادف با اوایل دوران دانشجویی‌اش بود، با سیدمرتضی سادات‌فاطمی آشنا شد، این آشنایی سبب شد تا بعدها سادات‌فاطمی، مسئولیت یکی از جلسات پیشنهاد شده خود را به رضایی واگذار کند.

این بازنشسته آموزش و پرورش قبل از انقلاب در جلسات قرآن، وعظ و خطابه رهبر معظم انقلاب که در مسجد کرامت برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد؛ آیت‌الله خامنه‌ای مبتکر برگزاری جلسه قرآن در این مسجد بودند و با توجه به علاقه ویژه به صوت قرآن، همیشه در جلسات از تلاوت دیگر قاریان بهره‌مند می‌شدند.

رضایی در ادامه با اشاره به خاطره‌ای از جلسات قرآن قبل انقلاب می‌گوید: در این جلسات، همواره یک روحانی حضور داشت که یک گوشه مسجد رو به حرم امام رضا(ع) می‌نشست تا جلسه قرآن تمام شود، سپس بعد از اتمام جلسه، این فرد با رهبر معظم انقلاب از مسجد خارج می‌شدند، برایم سؤال بود این روحانی کیست که همیشه تا پایان جلسه منتظر می‌ماند تا با آیت‌الله خامنه‌ای بیرون بروند، بعدها فهمیدم ایشان شهید مرتضی مطهری است.

رضایی یکی دیگر از مکان‌های فعال برگزاری جلسات قرآن مشهد را حسینیه خیاط‌ها عنوان کرده و در این باره می‌افزاید: این حسینیه ابتدا برای مراسم عزاداری و سوگواری ویژه صنف خیاط‌ها راه‌اندازی شده بود اما شب‌های چهارشنبه میزبان جلسات قرآنی شد که مدیریت این جلسه را در روزهای ابتدایی یک خیاط برعهده داشت، بعدها مسئولیت جلسه به رئیسی و محمدکاظم محمدزاده واگذار شد و هم‌اکنون نیز هاشم روغنی، قاری بین‌المللی این جلسه را مدیریت می‌کند.

قبل از انقلاب ابراهیم پورفرزیب(مولائی) با حدود 30 نفر از شاگردانش در حدود بیش از یک هفته در این مسجد ساکن شده و جلسات قرآن‌شان را برگزار می‌کردند که حسین رضایی و سیدمرتضی سادات فاطمی نیز به آن جلسه می‌رفتند؛ از جمله شاگردان این استاد که همراه وی به مشهد می‌آمدند، شهریار پرهیزگار، سیدمحسن موسوی‌بلده و محمدتقی مروت بودند که هم اکنون هر کدام از این افراد، قاریان و اساتید برجسته و ممتاز کشورمان به حساب می‌آیند و خود به تربیت شاگردان مجرب می‌پردازند.

با شروع دهه 50، فعالیت قرآنی این استاد پیشکسوت به اوج خود رسید تا آنجا که به مدت سه سال در محفل وعظ و خطابه رهبر معظم انقلاب همزمان با ماه رمضان که در مسجد امام حسن مجتبی(ع) واقع در خیابان دانش برگزار می‌شد، شرکت کرده و به همراه سیدمرتضی سادات‌فاطمی و محمدجواد روحانی‌نژاد به تلاوت قرآن می‌پرداختند، این محفل قرآنی با سخنرانی رهبرمعظم انقلاب و تلاوت این دو قاری همراه بود.

رضایی 24 ساله بود که با مدرک لیسانس الهیات در آزمون آموزش و پرورش شرکت کرد و در نهایت از سال 55 در مدارس بیرجند به تدریس پرداخت؛ با این اتفاق مسیر فعالیت قرآنی‌اش از مشهد به بیرجند منتقل شد به گونه‌ای که وی در طول سال تحصیلی جلسات قرآن ویژه همکارانش برگزار می‌کرد، ضمن اینکه به عنوان داور کار قضاوت مسابقات را برعهده داشت. در طول سه ماه تعطیلی مدارس نیز در جلسات قرآن مشهد شرکت می‌کرد.

وی دهم خرداد سال 55 با قرائت خطبه عقد توسط رهبر معظم انقلاب تشکیل خانواده داد که ثمره این ازدواج چهار پسر و یک دختر بود که استاد معتقد است: فرزندانش با قرآن مأنوس هستند و قرآن را به خوبی تلاوت می‌کنند.

استاد رضایی قبل از انقلاب از آنجا که دبیر دینی و عربی بود، دانش آموزان را به تقلید از امام خمینی(ره) ترغیب می‌کرد، همچنین به رغم ممنوعیت فعالیت‌های سیاسی و مبارزات انقلابی، اعلامیه امام را در مدرسه برای دانش‌آموزان می‌خواند؛ یک بار بعد از قرائت این اعلامیه‌ها به همراه دو نفر از معلمان توسط شهربانی دستگیر شد اما پس از چند روز دانش‌آموزان از زندانی شدن دبیرانشان معترض شده و اعلام کردند که اگر آن‌ها را شهربانی آزاد نکند مدرسه را به آتش می‌کشند لذا با واسطه دبیران، دانش‌آموزان و تعهد گرفتن، آزاد شدند.

وی به تفاوت جلسات سنتی قدیم با جلسات کلاسیک امروزی اشاره و اظهار می‌کند: جلسات سنتی قدیم اغلب با حضور پیرمردهای بازاری پس از تعطیلی کسب، برگزار می‌شد و مثل امروز نبود که جوانان جذب جلسات شوند و اکثر افراد را این قشر تشکیل داده و قرآن قرائت کنند، همچنین قرائت‌های مختلف آن زمان مرسوم نبود و بیشتر به روش حفظ از عاصم قرآن را تلاوت می‌کردند زیرا تنها چیزی که برایشان اهمیت داشت این بود که بتوانند مخارج حروف را در نماز و قرآن درست ادا کنند و دنبال نکات دیگر تجویدی و صوت و لحن نبودند.

رضایی با اشاره به اینکه قبل از انقلاب توده مردم همان جلسات سنتی خودشان را داشتند و رغبتی به قرائت قاریان مصری نشان نمی‌دادند، عنوان کرد: قاریان در مشهد زمانی با قرائت مصطفی اسماعیل آشنا شدند که رهبر معظم انقلاب به این سبک علاقه زیادی نشان داده و آن را به دیگر قاریان توصیه می‌کرد، از همین رو هر از گاهی با من و سیدمرتضی سادات فاطمی تماس می‌گرفتند که از سوریه برایم نوار مصطفی اسماعیل آمده تا سریع‌تر این تلاوت را بشنویم؛ وقتی مصطفی اسماعیل آیه 193 سوره آل عمران «رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا ...، پروردگارا ما شنیدیم که دعوت‌گرى به ایمان فرا مى‏‌خواند...» را تلاوت می‌کرد، آیت‌الله خامنه‌ای از استماع این آیات بسیار خرسند می‌شدند که چقدر این قاری زیبا می‌خواند.

اکرم سیداحمدیان، همسر حسین رضایی که 38 سال با وی زندگی مشترک داشته است، زندگی با این استاد پیشکسوت را برای خود افتخار می‌داند و صداقت را شاخصه بارز اخلاقی این استاد عنوان کرده و می‌گوید: ذکر «لا اله الا الله» همدم لحظات سخت زندگی استاد است.