عیسی(ع)؛ عبد و کلمه خدا/ پیامبری که نامش با فضیلت تؤام شده است
گروه اندیشه: حضرت عیسی(ع) از پیامبرانی است که نامش در قرآن کریم بسیار برده شده و در بیشتر آیات که ذکری از او شده، نامش با فضیلت تؤام گشته و به‌عنوان «عبدالله» و کلمه خدا و روح خدا و تأییدشده به روح‌القدوس و سایر افتخارات مفتخر شده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، حضرت عیسی(ع) از پیامبرانی است که نامش در قرآن کریم بسیار برده شده و در بیشتر آیاتی که ذکری از او شده، نامش با فضیلت تؤام شده و به‌عنوان «عبدالله» و کلمه خدا و روح خدا و تأیید شده به روح‌القدوس و سایر افتخارات مفتخر شده است.
مادرش مریم دختر عمران یکی از زنان برتر عالم است که سوره‌ای در قرآن کریم به‌نام او وجود دارد و خداوند سبحان از او مدح کرده است.
حضرت عیسی(ع) در بیت‌اللحم متولد شد و در سی سالگی نبوت خود را ظاهر کرد با این‌که او برای تایید تورات مبعوث شده بود ولی یهود با او مخالفت می‌کردند تا این‌که توطئه دستگیری او را طرح نمودند ولی خداوند سبحان عیسی(ع) را به آسمان بالا برد و در عوض یک نفر دیگری که شبیه عیسی(ع) بود دستگیر کرده و به صلیب آویختند.
حضرت عیسی در زمان ظهور امام عصر(عج) به زمین فرود آمده و از یاران امام عصر خواهد شد.
حضرت عیسی(ع) به حواریون خود فرمود: «وقتی مریم با عیسی در بغل نزد مردم آمد، مردم گفتند ای خواهر هارون! نه پدر تو مرد بدی بود و نه مادرت بدکاره! پس مریم به کودکش اشاره کرد! مردم گفتند چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم؟ ناگاه عیسی گفت من بنده خدا هستم. خداوند سبحان به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هر کجا باشم بابرکت کرده و سفارش به نماز و زکات تا زنده هستم کرده است. و سفارش به نیکی به مادرم کرده و مرا ستم‌کار بدبخت قرار نداده است. و سلام بر من روزی که به دنیا آمدم و روزی که می‌میرم و روزی که محشور می‌شوم».(آیه 28 تا 32 سوره مریم)
همچنین، در آیات 157 و 158 سوره نساء آمده است: «وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُواْ فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا ﴿157﴾ بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَیْهِ وَکَانَ اللّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا؛ و گفته ایشان که ما مسیح عیسى بن مریم پیامبر خدا را کشتیم و حال آن‌که آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند لیکن امر بر آنان مشتبه شد و کسانى‌که درباره او اختلاف کردند قطعاً در مورد آن دچار شک شدهاند و هیچ علمى بدان ندارند جز آن‌که از گمان پیروى مىکنند و یقیناً او را نکشتند، بلکه خدا او را به‌سوى خود بالا برد و خدا توانا و حکیم است».
ادعای یهود در مورد قتل حضرت عیسی(ع)
یهود می‌گویند ما مسیح را کشتیم در حالی‌که او را نکشتند و او را به صلیب نکشیدند ولی امر بر آنان مشتبه شده است و به‌خاطر شک در این مسئله اختلاف دارند ولی از گمان پیروی می‌نمایند و یقیناً او را نکشتند! بلکه خداوند سبحان او را بالا برد و خداوند مقتدر و حکیم است.
همچنین، در آیه 110 سوره مائده در این رابطه آمده است: «إِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتِی عَلَیْکَ وَعَلَى وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی وَتُبْرِئُ الأَکْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِی وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِی وَإِذْ کَفَفْتُ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِینٌ».
در این آیه خداوند متعال فرموده است: «[یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود اى عیسى پسر مریم نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور آن‌گاه که تو را به روح‌القدوس تایید کردم که در گهواره [به اعجاز] و در میان‌سالى [به وحى] با مردم سخن گفتى و آن‌گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و آن‌گاه که به اذن من از گل [چیزى] به شکل پرنده مىساختى پس در آن مىدمیدى و به اذن من پرندهاى مىشد و کور مادرزاد و پیس را به اذن من شفا مىدادى و آن‌گاه که مردگان را به اذن من [زنده از قبر] بیرون مىآوردى و آن‌گاه که [آسیب] بنىاسرائیل را هنگامى‌که براى آنان حجت‌هاى آشکار آورده بودى از تو باز داشتم پس کسانى از آنان که کافر شده بودند گفتند این[ها چیزى] جز افسونى آشکار نیست».
همچنین، آیات 112 تا 118 سوره مائده به این مبحث اشاره کرده و فرموده است: «إِذْ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَن یُنَزِّلَ عَلَیْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿112﴾
قَالُواْ نُرِیدُ أَن نَّأْکُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَکُونَ عَلَیْهَا مِنَ الشَّاهِدِینَ﴿113﴾ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَیْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآیَةً مِّنکَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿114﴾ قَالَ اللّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ فَمَن یَکْفُرْ بَعْدُ مِنکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ(115) وَإِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ ﴿116﴾ مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿117﴾ إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ».
کلام الهی و آیات قرآنی در مورد حضرت عیسی(ع)
خداوند متعال در این آیات میفرماید: «و [یاد کن] هنگامى را که حواریون گفتند اى عیسى پسر مریم آیا پروردگارت مىتواند از آسمان خوانى براى ما فرود آورد [عیسى] گفت اگر ایمان دارید از خدا پروا دارید (112) گفتند می‌خواهیم از آن بخوریم و دل‌هاى ما آرامش یابد و بدانیم که به ما راست گفتهاى و بر آن از گواهان باشیم(113) عیسى پسر مریم گفت بارالها پروردگارا از آسمان خوانى بر ما فرو فرست تا عیدى براى اول و آخر ما باشد و نشانهاى از جانب تو و ما را روزى ده که تو بهترین روزىدهندگانى (114) خدا فرمود من آن را بر شما فرو خواهم فرستاد و[لى] هر کس از شما پس از آن انکار ورزد وى را [چنان] عذابى کنم که هیچ یک از جهانیان را [آن چنان] عذاب نکرده باشم (115) و [یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود اى عیسى پسر مریم آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستید گفت منزهى تو مرا نزیبد که [در باره خویشتن] چیزى را که حق من نیست بگویم اگر آن را گفته بودم قطعا آن را می‌دانستى آنچه در نفس من است تو مىدانى و آنچه در ذات توست من نمی‌دانم چرا که تو خود داناى رازهاى نهانى (116)جز آنچه مرا بدان فرمان دادى [چیزى] به آنان نگفتم [گفتهام] که خدا پروردگار من و پروردگار خود را عبادت کنید و تا وقتى در میانشان بودم بر آنان گواه بودم پس چون روح مرا گرفتى تو خود بر آنان نگهبان بودى و تو بر هر چیز گواهى (117)اگر عذابشان کنى آنان بندگان تواند و اگر بر ایشان ببخشایى تو خود توانا و حکیمى».
همچنین، در آیه 51 سوره آل‌عمران آمده است: «إِنَّ اللّهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ؛ در حقیقت خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید [که] راه راست این است».
تولد حضرت عیسی(ع)
سال ولادت حضرت عیسی(ع) تقریباٌ آغاز تاریخ میلادی است، ولی محاسبات تاریخی نشان می‌دهد که اگر وی در زمان پادشاهانی متولد شده باشد که نامشان به همین مناسبت در اناجیل آمده است، این تولد باید 4 تا 8 سال قبل از مبداء تاریخی میلادی رخ داده باشد.
مادرش مریم دختر عمران یکی از زنان برتر عالم است که سوره‌ای در قرآن کریم به‌نام او وجود دارد و خداوند سبحان از او مدح کرده است.
حضرت عیسی(ع) در بیت‌اللحم متولد شد و در سی سالگی نبوت خود را ظاهر کرد با این‌که او برای تایید تورات مبعوث شده بود ولی یهود با او مخالفت می‌کردند تا این‌که توطئه دستگیری او را طرح نمودند ولی خداوند سبحان عیسی(ع) را به آسمان بالا برد و در عوض یک نفر دیگری که شبیه عیسی(ع) بود دستگیر کرده و به صلیب آویختند.
حضرت عیسی در زمان ظهور امام عصر(عج) به زمین فرود آمده و از یاران امام عصر خواهد شد.
حضرت عیسی(ع) به حواریون خود فرمود: «وقتی مریم با عیسی در بغل نزد مردم آمد، مردم گفتند ای خواهر هارون! نه پدر تو مرد بدی بود و نه مادرت بدکاره! پس مریم به کودکش اشاره کرد! مردم گفتند چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم؟ ناگاه عیسی گفت من بنده خدا هستم. خداوند سبحان به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هر کجا باشم بابرکت کرده و سفارش به نماز و زکات تا زنده هستم کرده است. و سفارش به نیکی به مادرم کرده و مرا ستم‌کار بدبخت قرار نداده است. و سلام بر من روزی که به دنیا آمدم و روزی که می‌میرم و روزی که محشور می‌شوم».(آیه 28 تا 32 سوره مریم)
همچنین، در آیات 157 و 158 سوره نساء آمده است: «وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُواْ فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا ﴿157﴾ بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَیْهِ وَکَانَ اللّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا؛ و گفته ایشان که ما مسیح عیسى بن مریم پیامبر خدا را کشتیم و حال آن‌که آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند لیکن امر بر آنان مشتبه شد و کسانى‌که درباره او اختلاف کردند قطعاً در مورد آن دچار شک شدهاند و هیچ علمى بدان ندارند جز آن‌که از گمان پیروى مىکنند و یقیناً او را نکشتند، بلکه خدا او را به‌سوى خود بالا برد و خدا توانا و حکیم است».
ادعای یهود در مورد قتل حضرت عیسی(ع)
یهود می‌گویند ما مسیح را کشتیم در حالی‌که او را نکشتند و او را به صلیب نکشیدند ولی امر بر آنان مشتبه شده است و به‌خاطر شک در این مسئله اختلاف دارند ولی از گمان پیروی می‌نمایند و یقیناً او را نکشتند! بلکه خداوند سبحان او را بالا برد و خداوند مقتدر و حکیم است.
همچنین، در آیه 110 سوره مائده در این رابطه آمده است: «إِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتِی عَلَیْکَ وَعَلَى وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی وَتُبْرِئُ الأَکْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِی وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِی وَإِذْ کَفَفْتُ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِینٌ».
در این آیه خداوند متعال فرموده است: «[یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود اى عیسى پسر مریم نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور آن‌گاه که تو را به روح‌القدوس تایید کردم که در گهواره [به اعجاز] و در میان‌سالى [به وحى] با مردم سخن گفتى و آن‌گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و آن‌گاه که به اذن من از گل [چیزى] به شکل پرنده مىساختى پس در آن مىدمیدى و به اذن من پرندهاى مىشد و کور مادرزاد و پیس را به اذن من شفا مىدادى و آن‌گاه که مردگان را به اذن من [زنده از قبر] بیرون مىآوردى و آن‌گاه که [آسیب] بنىاسرائیل را هنگامى‌که براى آنان حجت‌هاى آشکار آورده بودى از تو باز داشتم پس کسانى از آنان که کافر شده بودند گفتند این[ها چیزى] جز افسونى آشکار نیست».
همچنین، آیات 112 تا 118 سوره مائده به این مبحث اشاره کرده و فرموده است: «إِذْ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَن یُنَزِّلَ عَلَیْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿112﴾
قَالُواْ نُرِیدُ أَن نَّأْکُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَکُونَ عَلَیْهَا مِنَ الشَّاهِدِینَ﴿113﴾ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَیْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآیَةً مِّنکَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿114﴾ قَالَ اللّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ فَمَن یَکْفُرْ بَعْدُ مِنکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ(115) وَإِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ ﴿116﴾ مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿117﴾ إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ».
کلام الهی و آیات قرآنی در مورد حضرت عیسی(ع)
خداوند متعال در این آیات میفرماید: «و [یاد کن] هنگامى را که حواریون گفتند اى عیسى پسر مریم آیا پروردگارت مىتواند از آسمان خوانى براى ما فرود آورد [عیسى] گفت اگر ایمان دارید از خدا پروا دارید (112) گفتند می‌خواهیم از آن بخوریم و دل‌هاى ما آرامش یابد و بدانیم که به ما راست گفتهاى و بر آن از گواهان باشیم(113) عیسى پسر مریم گفت بارالها پروردگارا از آسمان خوانى بر ما فرو فرست تا عیدى براى اول و آخر ما باشد و نشانهاى از جانب تو و ما را روزى ده که تو بهترین روزىدهندگانى (114) خدا فرمود من آن را بر شما فرو خواهم فرستاد و[لى] هر کس از شما پس از آن انکار ورزد وى را [چنان] عذابى کنم که هیچ یک از جهانیان را [آن چنان] عذاب نکرده باشم (115) و [یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود اى عیسى پسر مریم آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستید گفت منزهى تو مرا نزیبد که [در باره خویشتن] چیزى را که حق من نیست بگویم اگر آن را گفته بودم قطعا آن را می‌دانستى آنچه در نفس من است تو مىدانى و آنچه در ذات توست من نمی‌دانم چرا که تو خود داناى رازهاى نهانى (116)جز آنچه مرا بدان فرمان دادى [چیزى] به آنان نگفتم [گفتهام] که خدا پروردگار من و پروردگار خود را عبادت کنید و تا وقتى در میانشان بودم بر آنان گواه بودم پس چون روح مرا گرفتى تو خود بر آنان نگهبان بودى و تو بر هر چیز گواهى (117)اگر عذابشان کنى آنان بندگان تواند و اگر بر ایشان ببخشایى تو خود توانا و حکیمى».
همچنین، در آیه 51 سوره آل‌عمران آمده است: «إِنَّ اللّهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ؛ در حقیقت خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید [که] راه راست این است».
تولد حضرت عیسی(ع)
سال ولادت حضرت عیسی(ع) تقریباٌ آغاز تاریخ میلادی است، ولی محاسبات تاریخی نشان می‌دهد که اگر وی در زمان پادشاهانی متولد شده باشد که نامشان به همین مناسبت در اناجیل آمده است، این تولد باید 4 تا 8 سال قبل از مبداء تاریخی میلادی رخ داده باشد.
