قیام مردم بحرین؛ سرآغازی برای رهایی از بند استبداد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، بیداری اسلامی که با خودسوزی جوانی در تونس شعله‌ورتر شده بود، دیگر کشورهای عربی را نیز در بر گرفت. پس از گسترده‌تر شدن تظاهرات خیابانی در برخی از کشورهای عربی، قدرت‌های امپریالیستی دریافتند که نمی‌توان جلوی خواست و اراده مردم را گرفت، به همین دلیل خود را حامی آنان نشان داده و سعی کردند که فرد دست‌نشانده‌ی دیگری را جایگزین حکام سابق کنند. اما همین قدرت‌ها، هنگامی که تظاهرات خیابانی در بحرین نیز شدت گرفت، مواضع کاملا متفاوتی را اتخاذ کردند. این موضوع از این امر نشأت می‌گرفت که با سرنگونی رژیم حاکم بحرین منافع قدرت‌های امپریالیستی در خاورمیانه و جهان به خطر می‌افتاد و علاوه بر این انقلاب بحرین می‌توانست الگوی دیگری برای مردم آزادی‌خواه دیگر کشور‌هایی که تحت اداره حکام مستبد و دیکتاتور هستند، تلقی شود.

مدعیان حقوق بشری چون ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی که از آزادی بیان و عقیده دم می‌زنند، چگونه است که با نادیده گرفتن انقلاب بحرین، مردم آزادی‌خواه این کشور را نیز تروریست دانستند؟ آیا مردم بحرین تروریست بودند؟ چه شباهتی میان اندیشه و عقیده جریان‌های تکفیری داعش و القاعده با اندیشه انقلابی مردم مظلوم بحرین وجود داشت؟ آیا مردم بحرین چون گروه‌های به اصطلاح معارض سوری و دیگر تروریست‌هایی که سلاح به دست می‌گیرند و دارایی مردم این کشور را به تارج می‌برند، افراط‌گرا بودند؟

چگونه است که کشوری چون جمهوری ترکیه که تلاش می‌کرد خود را در کنار انقلابیون دیگر کشورها نشان دهد، در قبال بحرین سکوت کرد؟ دولت رجب طیب اردوغان که در حمایت مالی و تسلیحاتی از گروه‌های تکفیری و تروریستی سوریه از هیچ امری فروگذار نبود، در برابر انقلاب بحرین موضع کاملا متفاوتی را اتخاذ کرد و قتل و عام شیعیان مظلوم بحرین را نادیده گرفت. مگر خواست و اراده‌ انقلابیون بحرین چیزی جز حقوق اولیه شهروندی بود؟

رژیم آل سعود نیز با اشغال بحرین در ماه مارس 2011 میلادی برگ دیگری را به سیاست‌های ضد و نقیض خود افزود. نیروهای عربستانی با کمک به رژیم آل‌خلیفه در سرکوب مردم به ویژه شیعیان این کشور می‌خواستند که حرکت انقلابی مردم را متوقف کنند. حال اینکه جوانه‌های این انقلاب همیشه باقی است و روزی دوباره جان خواهد گرفت.

هنگامی که مردم بحرین حرکت انقلابی خود را در این کشور آغاز کرد، رژیم آل خلیفه از هیچ جنایتی فروگذار نبود. این رژیم علاوه بر سلب تابعیت بحرینی و کشتار انقلابیون، تعداد زیادی از مساجد شیعیان را نیز تخریب کرد. اگر در ادبیات سیاسی جهان تعریف دقیقی از تروریسم داشته باشیم، اقدامات حکومت بحرین را می‌توان نمونه‌ بارزی از تروریسم دولتی نام‌ برد. این مشابه همان کاری است که رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین انجام می‌دهد.

جهان عرب در انقلاب بحرین امتحان خوبی از خود پس نداد، به استثنای یک یا دو کشور، دیگر رژیم‌های عربی در خصوص انقلاب بحرین نه تنها حق برادری و دینی را ادا نکردند، بلکه تلاش کردند تا هرچه زودتر این انقلاب را سرکوب کنند؛ حال این که توصیه دین ما قرار گرفتن در کنار مستضعفین و مظلومین است.

14 فوریه، تاریخی است که هیچگاه از یاد و خاطر مردم بحرین پاک نخواهد شد. زیرا که ظلم هیچگاه پا برجا نمانده و دیر یا زود تاج و تخت رژیم‌های مستبد سرنگون می‌گردد؛ روزی خواهد رسید که آه شیخ نمرهای عربستان و شیعیان مظلوم بحرین گریبان رژیم‌ خلیفه و آل‌سعود را خواهد گرفت.

به قلم مرتضی کریمی