بیم به چالش كشیده‌شدن اصالت تواشیح
گروه فعالیت‌های قرآنی: مهدی دغاغله با اشاره به اینكه اکنون بیم آن می‌رود با روی آوردن تعدادی از وشاحان به سروده‌های سُست و بی‌بنیان، اصالت فن غنی تواشیح به چالش کشیده شود، تصریح كرد: این واهمه سبب توجه به بیان بایسته‌ها و نبایسته‌های تواشیح شده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایكنا) از خوزستان، مهدی دغاغله پیشكسوت، مدرس و داور بين‌المللی قرآن كريم در دوازدهمین نشست تخصصی شورای عالی قرآن مقاله خود را با موضوع «بررسی ویژگی‌های بایسته لحن در ابتهال و تواشیح» ارائه كرد.
مهدی دغاغله پس از بیان مقدمه‌ای کوتاه درباره تاریخچه و اوزان شعری تواشیح و ابتهال، پیرامون ویژگی‌های بایسته لحن در ابتهال و تواشیح، گفت: در گونه‌شناسی موسیقی عربی، موشحات قالبی مهم و درخور تأمل است.
وی بیان كرد: ساختار لحنی و آهنگی موشحات، آن را از دیگر گونه‌ها متمایز می‌كند و تواشیح، همزاد موشحات و شاید میراث‌دار آن است كه در ساختار متنی و ساختار موسیقایی خود از آنها بهره‌ها برده است هر چند تفاوت‌هایی در موضوع و ویژگی‌های موسیقایی آنها رخ می‌كند.
دغاغله بیان كرد: ارتجال و بداهه‌خوانی زینتی است که تواشیح خود را به آن آراسته كرده است و این همان ابتهال است که تواشیح را جلا می‌بخشد. از سوی دیگر تواشیح خود را نه به سان نوعروسان که هزار حلیه بر خویش می آویزند، بلکه چونان پیشکشی درخور، خود را از زرق و برق سازها رهانیده و تنها صدای انسان است که در آن می‌ماند، تا بی‌هیچ واسطه‌ای با معشوق سخنی گفته باشد.
این داور بین‌المللی قرآن كریم گفت: دو مکتب شام و مصر بیش از دیگر بلاد اسلامی در شکوفا شدن هنر تواشیح و ابتهال دینی سهیم بوده‌اند. در ایران نیز با طلوع انقلاب اسلامی این هنر پا گرفت و با نیم نگاهی به تجربه اصیل دیگران، آثار ارزشمندی تولید شد.
وی با اشاره به اینكه اکنون بیم آن می‌رود که با روی آوردن تعدادی از وشاحان به سروده‌های سُست و بی‌بنیان، اصالت این فن غنی به چالش کشیده شود، تصریح كرد: این واهمه سبب شد تا ما به بیان بایسته‌ها و نبایسته‌های تواشیح به ویژه در بخش لحن توجه داشته باشیم.
