سید مؤید علویان، رئيس مركز تحقيقات بيماريهاي گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشکی بقيهالله(عج) در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) به تشریح نحوه روزهداری در بیماران کبدی پرداخت و تصریح کرد: روزهداری در افرادی که مبتلا به بیماریهای کبد هستند با توجه شدت بیماری روزهداری آنها متفاوت است همچنین علت بیماری و زمان سپری شده از آن نیز حائز اهمیت است.
رئیس مرکز هپاتیت تهران در ادامه با بیان اینکه افرادی که دارای نارسایی یا سیروز هستند و کسانی که بیماری آنها در مرحله پیشرفتهای قرار دارد روزهداری برای آنان مضر است.
وی ادامه داد: یکسری دیگر از بیماران همزمان با بیماری کبد درگیر مشکلات کلیوی نیز هستند که این گونه افراد به هیچ عنوان نباید روزه بگیرند از سوی دیگر بیمارانی که تحت درمان بوده و دارویی مانند تنوفوبیل را برای کنترل بیماری خود مصرف میکنند، تأخیر در مصرف ممکن است عوارضی به دنبال داشته باشد به همین دلیل روزهداری در این افراد ممنوع است.
عضو فرهنگستان علوم پزشکی با بیان اینکه روزهداری در افراد دارای بیماری خفیف کبدی مفید است اظهار کرد: این افراد غالبا دارای کبد چرب بوده و آسیب جدی کبدی ندارند، برای این افراد روزه داری مفید بوده و این مسأله به سوخت و ساز بدن، همچنین دفع سموم کمک میکند.
وی بیان کرد: عدم افراط در خوردن افطار و سحر، مصرف سبزیچات و میوههای تازه به ویژه مواد حاوی آنتی اکسیدان مانند سیر و پیاز در حین افطار به بیماران کبدی که روزه بودهاند کمک بسیاری انجام میدهد.
علویان در رابطه با روزهداری در بیماران هپاتیتی نیز عنوان کرد: در بیماران هپاتیتی نیز بسته به اینکه بیماری آنها در چه مرحلهای باشد میتوانند از روزهداری معاف یا عمل کنند.
وی تأکید کرد: صرف ابتلا به هپاتیت مجوز منع روزه داری نیست اگر بیماری این افراد پیشرفته بوده و کبد آنها آسیب جدی دیده باشند این افراد نباید روزه بگیرند در غیر این صورت مابقی مبتلایان به هپاتیت منعی برای روزهدارای ندارند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله خاطرنشان کرد: روزهداری در کسانی که بیماری جدی کبدی ندارد بسیار مفید بوده و ثابت شده است چربی دور کمر افرادی که روزه میگیرند نسبت به سایر افراد کمتر شده و این خود در کاهش چربی و قند افراد تأثیر مثبتی داشته و در نتیجه احتمال ابتلای آنها به بسیاری از بیماریها از جمله بیماریهای کبدی کاهش مییابد.