«نشانههای رحمت الهی» و «اجابت دعا» بخشهای دهم و یازدهم این نامه را تشکیل میدهند که در آن حضرت از رحمت بیانتهای الهی و شرایط اجابت دعا سخن به میان آورده است.
در این نامه حضرت خطاب به امام حسن(ع) مینویسند: «بدان، خدايى كه گنجهاى آسمان و زمين در دست اوست، به تو اجازه درخواست داده و اجابت آن را به عهده گرفته است. تو را فرمان داده كه از او بخواهى تا عطا كند، درخواست رحمت كنى تا ببخشايد، و خداوند بين تو و خودش كسى را قرار نداده تا حجاب و فاصله ايجاد كند و تو را مجبور نساخته كه به شفيع و واسطهاى پناه ببرى و در صورت ارتكاب گناه در توبه را مسدود نكرده است.
در كيفر تو شتاب نداشته و در توبه و بازگشت بر تو عيب نگرفته است، در آنجا كه رسوايى سزاوار توست، رسوا نساخته و براى بازگشت به خويش شرائط سنگينى مطرح نكرده است، در گناهان تو را به محاكمه نكشيده و از رحمت خويش نا اميدت نكرده، بلكه بازگشت تو را از گناهان نيكى شمرده است.
هر گناه تو را يكى و هر نيكى تو را ده به حساب آورده و راه بازگشت و توبه را به روى تو گشوده است. هر گاه او را بخوانى، ندايت را مىشنود، و چون با او راز دل گويى راز تو را مىداند، پس حاجت خود را با او بگوى و آنچه در دل دارى نزد او باز گوى، غم و اندوه خود را در پيشگاه او مطرح كن تا غمهاى تو را بر طرف كند و در مشكلات تو را يارى رساند.
شرائط اجابت دعا
«و از گنجينههاى رحمت او چيزهايى را درخواست كن كه جز او كسى نمىتواند عطا كند، مانند عمر بيشتر، تندرستى بدن، و گشايش در روزى.
سپس خداوند كليدهاى گنجينههاى خود را در دست تو قرار داده كه به تو اجازه دعا كردن داد، پس هر گاه اراده كردى مىتوانى با دعا، درهاى نعمت خدا را بگشايى، تا باران رحمت الهى بر تو ببارد. هرگز از تأخير اجابت دعا نا اميد مباش، زيرا بخشش الهى باندازه نيّت است، گاه، در اجابت دعا تأخير مىشود تا پاداش درخواست كننده بيشتر و جزاى آرزومند كاملتر شود، گاهى درخواست مىكنى اما پاسخ داده نمىشود، زيرا بهتر از آنچه خواستى بهزودى يا در وقت مشخص، به تو خواهد بخشيد، يا به جهت اعطای بهتر از آنچه خواستى، دعا به اجابت نمىرسد، زيرا چه بسا خواستههايى دارى كه اگر داده شود مايه هلاكت دين تو خواهد بود، پس خواستههاى تو به گونهاى باشد كه جمال و زيبايى تو را تأمين و رنج و سختى را از تو دور كند، پس نه مال دنيا براى تو پايدار و نه تو براى مال دنيا باقى خواهى ماند.