امیرنیا:
کمبود بودجه مانع اجرای برنامه‌های شاخص قرآنی نشده است/ مستند نشدن جشنواره‌ها در گذشته
گروه فعالیتهای قرآنی: مدیرکل اداره تبلیغ و ترویج معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با اشاره به اینکه این اداره‌کل با وجود کمبود بودجه برنامه‌های خوبی را اجرا کرده است، گفت: یکی از مشکلاتی که برگزاری برنامه‌ها در گذشته داشته است بحث مستند نکردن فعالیت‌ها بوده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، اداره تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها یکی از ادارت کل این معاونت است، اداره‌ای که از اوایل سال 93 توسط اصغر امیرنیا اداره می‌شود، این اداره‌کل در کنار دیگر ادارات و در مجموع کل معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتقدان زیادی دارد. منتقدانی که اعتقاد دارند فعالیتهای چندان چشم‌گیری در این معاونت و قاعدتاً در اداره‌کل تبلیغ و ترویج صورت نگرفته است.
همین منتقدان، برپایی نمایشگاه قرآن و جشنواره‌هایی نظیر آیات و ... را جزء برنامه‌هایی می‌دانند که از گذشته و از زمان آغاز به کار معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برقرار بوده و مسئولان در دوره جدید که چندان هم جدید نیست و چند سالی از فعالیت‌شان می‌گذرد، کار، فعالیت یا طرح جدید را نداشته‌اند.
در این سو اما امیرنیا همه چیز را به زمین بودجه و مشکلات مالی می‌اندازد، ضمن اینکه وی بر این باور است که طبق بودجه‌هایی که دریافت شده است، برنامه‌های متنوع و اثرگذاری طراحی و اجرا شده است که البته خروجی برخی از آنها را شاید در سال‌های آینده بتوان مشاهده کرد.
بر همین اساس و برای روشن شدن ابعاد فعالیتهای این اداره‌کل، ایکنا گفت‌وگویی با اصغر امیرنیا، مدیرکل اداره تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.
از بیرون که نگاهی به فعالیتهای معاونت قرآنی وزارت ارشاد و به خصوص بخش تبلیغ و ترویج می‌شود، کارهای در دست اجرای چندانی دیده نمی‌شود؟ بیشتر با وضعیتی راکد‌گونه مواجه هستیم، آیا واقعاً اینگونه است؟
ما فعالیتهای خوبی را انجام داده و می‌دهیم، واقعاً اگر کاری انجام نشده مردم این مطالبه را از ما داشته باشند، باید اگر کار خوب انجام گرفت، انصاف را زیر پا نگذاریم، البته این را هم بگویم که حرف‌ها مهم نیست، آنچه که مهم است رضایت خداوند متعال است. باید در گام‌هایی که برداشته می‌شود رضایت خداوند مورد نظر باشد.
من قبل از هر سؤال دیگری مقدمه‌ای در باب اهمیت قرآن بگویم، مسلماً خود قرآن کتاب هدایت و راه رسیدن به حیات طیبه است که اگر درکی از مفاهیم آن به صورت عمیق صورت نگیرد، مردم به سعادت نمی‌رسند در سوره آل عمران هم آمده است که می‌فرماید؛ «هَذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»، برای کسانی که اهل تقوا و اهل پرهیزکاری هستند، این یک موعظه است. حضرت امام(ره) تأکیدات زیادی در انس دائمی با قرآن کریم دارند و تمام دارایی‌های موجود و دارای‌هایی که می‌خواهند کسب بکنند را که در طول تاریخ بوده است از برکات این کتاب مقدس می‌دانند.
مقام معظم رهبری یک جمله خیلی کلیدی دارند «کاری که قرآنی‌ها می‌کنند کار راهبردی و مهم است» راهبردی یعنی چراغ راه را به افراد نشان می‌دهد پس افرادی که در این عرصه کار می‌کنند باید قدر خودشان را بدانند مسلماً اگر بخواهیم فرهنگ قرآنی را در جامعه جاری و ساری کنیم و فرهنگ‌سازی کنیم باید فعالیت قرآنی را بیشتر کنیم که جنبه تبلیغ و ترویج دارد و این هم در توسعه فرهنگی جامعه علی‌الخصوص در باورها، آداب، اعتقادات، جلوه‌های مادی و معنوی مردم تأثیر بسزایی دارد.
در جواب سؤال شما باید گفت که اگر قرآن بزرگ است که مسلماً اینگونه است، باید کارهای بزرگی انجام بدهیم، کار سطحی ارزشی ندارد، یعنی جز اینکه تخریب آن چیزی که ماهیت قرآن، عترت و سیره ائمه(ع) است، به وجود نمی‌آید پس همه ابعاد آن باید درنظر گرفته باشد، عظمت آن از اطلاع‌رسانی گرفته تا نتایجی که از آن حاصل می‌شود باید مورد نظر قرار بگیرد. صرفاً نگوید که کاری در مورد قرآن می‌کنم به نتیجه کاری ندارم، اگر نتیجه نامطلوب بدهد شما قرآن را تخریب کرده‌اید اگر نتیجه نامطلوب بدهد شما ائمه اطهار(ع) را تخریب کرده‌اید، پس شما باید به نتیجه آن با دقت نظر نگاه کنید و براساس آن کاری انجام بدهید پس عظمت قرآن را باید در فعالیتهای بسیار لحاظ کنیم.
در بحث تبلیغ و ترویج اگر دقت کنیم متوجه می‌شویم که کارهای نمایشی و نمایشگاهی پوسته آن است و این تنها یک جنبه آن است، متأسفانه ما همه فعالیت‌ها را نمایشگاه و جشنواره می‌دانیم، در صورتی که اینگونه نیست، باید یک بستر‌سازی انجام بدهیم این بستر‌سازی اگر صورت گرفت اگر سلول‌های بالقوه را شناختیم، اگر آموزش‌های لازم را دادیم اینجا است که موفق شده‌ایم و‌گرنه آن چیزی که وجود دارد صرفاً این است که شما یک کاری انجام می‌دهی و خودی نشان می‌دهید.
بالاخره فعالیت‌ها باید جایگاهی برای بروز و ظهور خود داشته باشند و اهمیت کار نمایشگاهی و جشنواره‌ای بر کسی پوشیده نیست؟
این بروز و ظهور و تجلی باید باشد، اما تنها یکی از جنبه‌های کار هست، فعالیتهای تبلیغی و ترویجی باید الگوساز زندگی پاک باشد یعنی الگو باید یک رنگ، یک شکل و یک تأثیر خاص داشته باشد. ما همه اینها را در برنامه‌ها لحاظ می‌کنیم، اینکه باید در الگوسازی‌ها کودک و کهنسال و شرایط جغرافیایی و ... نژاد و فرهنگ و تیره‌ها را مدنظر قرار دهیم. اگر از هر کدام از این شاخص‌ها غافل شویم، تأثیر‌گذاری یا بسیار کم است یا اصلاً تأثیر ندارد و حتی در بعضی از مواقع به ضد تبلیغ تبدیل می‌شود.
شما در فعالیتهای بخش تبلیغ و ترویج تا چه میزان به برنامه‌های گذشته و اجرای آنها پایبند بوده‌اید؟
ما هیچ یک از فعالیتهای گذشتگان را نفی نکرده‌ایم بلکه فعالیتهای آنها را اصلاح کرده و به زبان دیگری انجام داده‌ایم. اولین کاری که در این زمینه انجام دادیم این بود که از کارهای موازی و کارهای کم‌اثر پرهیز کردیم. همه ما در هر جایی فعالیت می‌کنیم به‌دنبال یک اصل هستیم که همان اصل حفظ نظام است، همه بحث ما اصل اول قانون اساسی است که در آن گفته شده است نظام جمهوری اسلامی برپایه عدل، حق و قرآن بنا شده پس هیچ دستگاهی حق ندارد غیر از این طلیعه انجام بدهد اگر انجام می‌دهد جانبی است که می‌خواهد به این اصل برسد.
یکی از فعالیت‌هایی که به نظر می‌رسد کمتر به آن پایبند بوده‌اید و به قوت گذشته آن را انجام نمی‌دهید بحث جشنواره آیات است، دلیل کم‌رنگ شدن این جشنواره چه چیزی بوده است؟
قبل از ما سی و دو جشنواره گذاشته بودند ما هر چقدر نگاه کردیم و ارزیابی انجام دادیم متوجه شدیم که بسیاری از کارها کم‌اثر و بی‌اثر بوده است. به‌عنوان مثال برخی از رشته‌های تجسمی را به 12 تا 15 رشته تقسیم کرده بودند، در صورتی که ما همان رشتهها را داریم اما در قالب یک رشته کلی طراحی و اجرا شده است. اینکه ما تنها به کمیت توجه داشته باشیم چندان جالب نیست، باید کیفیت نیز چاشنی کار شود.
البته بیشتر به نظر می‌رسد که محدودیت بودجه باعث این کاهش رشتهها بوده است؟
محدودیت اعتباری کاملاً وجود دارد، شما نگاه کنید در زمان دولت نهم اعتباری 1700 میلیارد تومان صرفاً برای بحث فرهنگی ـ قرآنی درنظر گرفته شده بود، اما الان اعتبار ما 16 میلیارد تومان است که از این مبلغ هفت تا هشت میلیارد به بحث تبلیغ و ترویج داده می‌شود که نزدیک به نیمی از آن صرف نمایشگاه قرآن می‌شود. بنابراین پولی نمی‌ماند که کارها را انجام داد.
اگر همین الان با تعدادی از استانها تماس بگیرید متوجه خواهید شد که برخی از آنها هنوز از اجرای جشنواره در سال 89 طلب دارند، می‌شود کار قرآنی انجام بدهیم اما وفای به عهد نکنیم؟.
اقدامی هم برای تسویه این بدهی‌ها از سوی شما صورت گرفت؟
70 درصد بدهی‌ها را تسویه کردیم، چرا‌که اعتقاد داشتیم اگر فعالیتی صورت گرفته است باید هزینه‌های آن پرداخت شود. دولت اگر پول نداشته باشد ایجاد تعهد ندارد.
در این بین یکی دو دوره هم جشنواره برگزار نشد، دلیل این برگزار نشدن هم همان بحث‌های مالی بود؟
یک سال که در دولت قبل برگزار نشد، سال بعد هم که ما نیمه آمده بودیم، یعنی بنده دی‌ماه در دفتر تبلیغ و ترویج مشغول کار شدم که آن سال نیز برگزار نشد، به هر حال به این نتیجه رسیدند که جشنواره قبلی را جمع کنند، زمانی که بدهی وجود دارد نمی‌توان تعهد جدید ایجاد کرد. چرا می‌گویید عمل نمی‌کنیم؟ عمل چه چیزی است؟ عمل این است که شما کار و قولی که داد‌‌ه‌اید، هزینه آن را پرداخت کنید. ما برای اینکه مقداری کار سامان بهتری پیدا کند، جشنواره را دو‌سالانه کردیم.
یکی دیگر از مشکلات، بحث مستندسازی نکردن جشنواره بود، ما باید براساس مستند نگاه کنیم تا بتوانیم نقاط قوت و ضعف را دربیاوریم و در راستای رفع آنها گام برداریم، در گذشته مستندسازی وجود نداشت و این یکی از مشکلات بوده است.
اینکه می‌گویید جشنواره تعطیل شده است، اصلاً اینگونه نیست، ما در سال اول 10 رشته از جشنواره را در قالب کلی جشنواره آیات پیش‌بینی کردیم، در این بین به واسطه کمبود اعتبارات مجبور بودیم از اعتبارات استانها و سایر موارد استفاده کنیم.
یعنی در واقع بار را از روی دوش معاونت برداشته و به استانها محول کردید؟
ما به جای اینکه همه کارها را خودمان انجام دهیم، شیوه انجام کار را به استانها دادیم تا کار را انجام دهند، ما می‌توانستیم هر 10 جشنواره را در تهران انجام بدهیم و خیلی هم به سود ما بود، اما این کار را انجام ندادیم چرا‌که اعتقاد داشتیم باید توانمندی‌های استانها نیز مورد توجه بیشتر قرار بگیرد. من اعتقاد از کل به جزء دارم، یعنی کل باید مغز باشد جزء که استانها و ستادهای ما هستند باید دست و پا باشند و کارها را انجام بدهند. ما می‌خواهیم توانمند‌سازی در استانها صورت بگیرد. از این 10 جشنواره هشت جشنواره برگزار شد و فقط دو جشنواره انجام نشد. ما سعی کردیم از همه بخش‌ها جشنواره داشته باشیم، حتی صنایع دستی که تا آن زمان کار نشده بود را کار کردیم.
دلیل دو‌سالانه شدن جشنواره چه چیزی بود؟ این به ضعف جشنواره در بلندمدت منجر نمی‌شود؟
چرا جام جهانی در رشته‌های ورزشی هر چهار سال یکبار است؟ برای اینکه بهترین‌‌‌ها از ضعیف‌ترین‌ها غربال شوند، طی چهار سال نخبه‌های آنها بیرون می‌آیند، ضمن اینکه تولید محتوا برای حضور در این جشنواره نیاز به زمان دارد.
ما موضوعات خیلی فراگیری را مدنظر قرار داده‌ایم که از اسم سال تا تأکیدات مقام معظم رهبری در مورد سبک زندگی و اقتصاد مقاومتی، سوره مبارکه یاسین، سوره مبارکه حدید، طرح‌های قرآنی 1448، 1449، 1450 و ... مدنظر بوده است. ما اعتقاد داریم برخی موارد زمین مانده است که باید انجام دهیم اما اعتبار بسیار کم و ناچیز است.
خیلی از کمبود اعتبارات گلایه دارید، اعتبارات شما به چه میزان بوده است؟
سال قبل اداره‌کل تبلیغ و ترویج حدود 2 میلیارد و 400 میلیون تومان اعتبار داشت، با این مبلغ کاری نمی‌توان انجام داد. برگزاری جشنواره در برخی بخش‌ها همچون تجسمی به اعتباراتی بالغ بر 10 میلیارد نیازمند است. اما ما با این مبلغ در بخش‌هایی همچون سینما، تئاتر، صنایع دستی، مطبوعات، کتاب، موسیقی و ... فعالیت داشته‌ایم.
من اعتقاد دارم که معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خود یک وزارت ارشاد قرآنی است، هر معاونتی از ارشاد می‌تواند با ما کار کند و زمینه همکاری وجود دارد. جشنواره فیلمی که ما برگزار کردیم حتی اگر ذهن‌ها را آماده کرده باشد که می‌شود با موضوع قرآن و عترت اثر تولید کرد کافی است، ایراد ما این است که جامعه قرآنی را از جامعه هنری جدا کرده‌ایم در صورتی که باید تعامل و ارتباط بین جامعه فرهنگی و قرآنی ایجاد کنیم.
تا‌کنون چندین دوره جشنواره آیات برگزار شده و از حرف‌های شما هم این برداشت به وجود می‌آید که در بهترین سطح ممکن برگزار شده است، حال این سؤال مطرح است که برگزاری چندین دوره‌ای این جشنواره، خروجی‌های خاصی داشته است، یا به قول خود شما توانسته است نگاه هنرمندان را به سمت تولید آثار قرآنی جلب کند؟ در واقع این جلب نگاه ملموس بوده است؟
برگزاری جشنواره کاملاً در همین راستا بوده است، اما باید یک موضوع را مدنظر داشت و آن هم اینکه برای رسیدن به خروجی‌ها باید مقداری صبر کرد. شما بذر یا درختی را که می‌کارید بلافاصله سال دوم میوه می‌دهد؟
همه اینها در قالب یک برنامه چشم‌انداز پیگیری می‌شود، اگر برنامه میان‌مدت مثل برنامه پنج ساله نداشته باشیم اصلاً نمی‌توانیم برنامه سالانه و کوتاه‌مدت را طراحی کنیم، جشنواره را برای این ایجاد نمی‌کنیم که جشنواره‌ای انجام داده باشیم جشنواره را ایجاد می‌کنیم که رسوبی بگذارد. ما به‌دنبال این هستیم که تعاملی ایجاد کنیم تا هنرمند را تشویق و ترغیب کنیم که شما که اهل اندیشه هستید، اهل هنر هستید، اهل خلاقیت و ابداع هستید بیایید در این زمینه فکر کنید، اینجا هم زمینه‌ای برای تولید اثر وجود دارد.
تا به الان نزدیک 300 تا 400 فیلم به دست ما رسیده است، این فیلم تنها برای آرشیو کردن نیست، بلکه آنها را در اختیار استانها قرار می‌دهیم تا مورد استفاده قرار گیرد.
در حال حاضر در بخش‌های رسانه‌ها، صنایع دستی، عکس، کاریکاتور، تئاتر، فیلمنامه و نمایش‌نامه برنامه‌ریزی برای اجرا آغاز شده است. استان‌های بیشتری هم هستند که البته وضعیت بودجه فعلاً اجازه فعالیت در آنها را نداده است.
همین الان یک‌سری تولیداتی در نمایشگاه قرآن داشتیم که در مازندران نمایش داده می‌شود، نمایشگاه با موضوع عکس نماز، بحث خرافه‌گری و داعش، بحث پوستر و ... هست که حدود 70 اثر است. برنامه‌ریزی شده است تا پایان سال در 13 استان دیگر این آثار به نمایش گذاشته شود.
یکی دیگر از ایده‌های جدیدی که به‌دنبال آن هستیم موضوع کاریکاتور است، تا‌کنون می‌ترسیدیم که کاریکاتور یعنی طنز و یک‌سری ضدیت که اینگونه نیست. ما زمانی در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جشنواره کاریکاتور با موضوع عدالت برگزار کردیم که آثار بسیار جالب و اثرگذاری دریافت شد.
بحث المان‌ها و نشانه‌ها را در تهران نیز داریم که برای اولین بار است صورت می‌گیرد، یکی از چیزهای که حتماً باید داشته باشیم بحث‌ها المان‌ها است، باید المان‌های شهری ساخته شود تا با دیدن آنها آیات قرآن در ذهن مجسم شود. باید آثاری را تولید کنیم که فرد از دور که نگاه کند متوجه قرآنی بودن آن شود چرا که زبان هنر زبان جهانی است.
ساخت این المان‌ها وظیفه شهرداری است بیشتر، تا جایی مانند معاونت قرآن و عترت؟
ساختن یک المان شهری شاید یک میلیارد تومان هزینه لازم داشته باشد، بنابراین ما ورودی در ساختن و یا ... نداریم تنها هنرمندان را به آنها معرفی می‌کنیم، ما پیگیر این موارد هستیم.
در مورد هفته‌های قرآن عترت نیز سؤالاتی وجود دارد و اولین مورد آن این است که چرا در تعداد محدودی از استانها برگزار می‌شود؟
در دل جشنواره‌های هفته قرآن و عترت، اغلب جشنواره‌های 32 گانه آیات را جانمایی کرده‌ایم با این تفاوت که این جشنواره‌ها در سطح کوچکتری که همان استان محل برگزاری است، اجرا می‌کنیم.
به سؤال من در مورد برگزاری در تعداد محدودی از استانها پاسخ ندادید؟ درست است که در دل این هفته‌ها جشنواره‌های 32 گانه آیات جانمایی شده است، اما مخاطبان آن تنها در حد همان استان هستند، در حالی که جشنواره آیات در گذشته مخاطب کشوری داشته است؟
اصلاً ربطی به مخاطب کشوری ندارد، ما در 10 استان این هفته‌ها را برگزار می‌کنیم، همانطور که گفتم محصول باید از جزء به کل برسد، باید جشنواره‌ها را در سطوح پائین‌تر برگزار کنیم تا به سطوح بالاتر برسیم، اول باید ببینیم ظرفیت‌های استانی به چه صورت است بعد فراخوان‌های کشوری داده شود.
اول باید آموزش داده شود، استعدادهای بالقوه شناسایی شود و بعد در ادامه آنها را به فعل برسانیم، ما در برگزاری این هفته‌های قرآن و عترت در استانها به فرهنگ بومی توجه کرده‌ایم، من تهران را کل کشور نمی‌دانم اما برخی اینگونه‌اند و کار در تهران را ترجیح می‌دهند به سایر استانها در صورتی که نباید اینگونه باشد، ما در اجرای جشنواره‌ها نگاهمان به تهران نیز در حد یک استان بوده است.
برداشت من از صحبت‌های شما این است که برگزاری هفته‌های قرآن و عترت زمینه‌سازی برای تولید محتوا جهت جشنواره آیات است، یا بهتر بگویم این دو در امتداد هم هستند؟
بله؛ در امتداد آن است اینها تغذیه‌کننده جشنواره هستند، شما وقتی یک جشنواره می‌گذارید یک هفته قرآن و عترت می‌گذارید در همه زمینه‌ها فعالیت در آن درنظر گرفته شده است، یعنی هم بحث نمایشگاهی و هم بحث فروشگاهی دارد.
موضوع دیگری که در مورد هفته‌های قرآن و عترت باید بگویم این است که ما برای برگزاری این هفته‌ها در همه استانها با محدودیت بودجه مواجه هستیم، آیا چون بودجه اندک است باید این هفته‌ها تعطیل شود، بنابراین به همان اندازه که بودجه وجود دارد استانها را بهره‌مند می‌کنیم. البته برای جبران بودجه بیکار ننشسته‌ایم بلکه سراغ دستگاهای مختلف رفته و از آنها درخواست همکاری داشته‌ایم.
ما در برگزاری هفته‌های قرآن و عترت 22 دستگاه را درگیر کار کرده‌ایم، اوقاف و امور خیریه در بخش مسابقه، بنیاد شهید در بخش یادواره شهدای قرآنی، بسیج در بخش حوزه بسیج مسابقات و سایر دستگاه‌ها را در بخش‌های دیگر درگیر کرده‌ایم.
پس می‌توان گفت که علت برگزار نشدن، هفته‌های قرآن و عترت در تمامی استانها همان کمبود بودجه است؟
اولاً ما هفته قرآن را جایی گذاشته‌ایم که شیعه و سنی در کنار هم زندگی می‌کنند، تا با این کار وحدتی ایجاد کرده باشیم، به جای اینکه به تفرق دامن بزنیم به‌دنبال وحدت هستیم. ضمن اینکه برای برگزاری این هفته‌ها همه چیز بستگی به بودجه دارد.
با اینکه همه چیز بستگی به بودجه دارد اما جشن رمضان در سال اول در 12 استان برگزار شد، تا زمانی که وضعیت بودجه خوب بود این جشن‌ها در همه استانها برگزار می‌شد اما امسال مجدد وضعیت بودجه نامناسب بود که در 10 استان برگزار شد، البته تعداد این نمایشگاه‌ها 48 نمایشگاه بود. منظور من این است که اگر بودجه باشد توانمندی برپایی نمایشگاه و جشن رمضان در تمامی استانها وجود دارد.
برخی هفته‌های قرآن و عترت با جشن رمضان همزمان شده است ظاهراً، این موازی‌کاری یا چیزی شبیه به این نیست؟
هیچکدام از این دو با هم همزمان نشده است، هر کدام از اینها آیتم‌هایی دارد، در این جشن‌ها، نمایشگاه، محافل و مجالس، نشست‌های علمی، اجرای نمایش‌های صحنهای خیابانی، شب شعر، تجلیل از فعالان قرآنی، تعویض قرآن، مسابقات نهج‌البلاغه، اکران و نمایش فیلم‌های کوتاه و بلند، کرسی تلاوت، تجهیز کتابخانه‌های اهل تسنن، مسابقه نقاشی کودکان، نشست تکریم پیشکسوتان قرآن و عترت در روستاها، مسابقات قرائت، کارگاه نهج‌البلاغه، طرح بزرگ یاسین، سحر‌خوانی، طرح کتابت و تذهیب قرآن کریم و بسیاری برنامه‌های دیگر را داریم.
ما تا‌کنون 50 نمایشگاه 227 محفل 1000 جلسه تدبر، 117 نشست تخصصی، 90 اجرای نمایش و بسیاری موارد دیگر که آمار تمامی آنها موجود است، را برگزار کرده‌ایم. در هفته‌های قرآن و عترت نیز جشنواره شعر، داستان، پایان‌نامه، مقالات، خوشنویسی، نقاشی، نقاشی خط، پوستر، عکس، صنایع دستی، سفال سرامیک، نمایش‌های خیابانی و صحنهای، فیلم کوتاه، فیلمنامه‌نویسی، حفظ کل قرآن، 15 جزء، حفظ عمومی، مشاعره قرآنی، آواها و نغمات، تکریم از پیشکسوتان قرآنی، زنگ انشاء، یادواره قرآن، خرید و توزیع قرآن و ... را شاهد هستیم.
اگر اعتبار وجود داشته باشد کارهای به مراتب بیشتری را انجام خواهیم داد، تدوین آئین‌نامه‌های مختلف یکی از فعالیت‌هایی است که می‌توانیم انجام دهیم، ما مجبور هستیم که برنامه‌های خودمان را بر اساس بودجه‌ای که دریافت می‌کنیم تطبیق دهیم.
تقریباً همه مسائل گفته شد، اما اینجا یک سؤال پیش می‌آید و آن هم اینکه اولویت اداره‌کل تبلیغ و ترویج معاونت قرآنی وزارت ارشاد در بین حجم زیادی از فعالیت‌هایی که در اینجا نام برده شد، چه طرح و برنامه‌ای است؟
ما تلاش داریم تا فراگیر بودن فعالیت‌ها را در کارهای خودمان داشته باشیم، در کنار آن نیز از ظرفیت‌های مادی و معنوی سایر دستگاه‌ها بهره‌منده شویم، اینها اولویت‌های ما هست.
موضوعی که من می‌خواهم بگویم این است که همه دستگا‌ها از جمله معاونت قرآنی یک فرزند ناخوانده هستند، باید کاری کنیم که فعالیت‌ها به صورت یکجا انجام بگیرد، دستگاه‌های قرآنی اگر در کنار همدیگر قرار بگیرید هم‌افزایی است. مردم نگاه نمی‌کنند که فلان دستگاه چه کاری انجام داده است، آنها تنها می‌خواهند از نظر بصری از کار قرآنی لذت ببرند، می‌خواهند فعالیتی که صورت می‌گیرد آنها را با فهم قرآن آشنا سازد.
یکی از کارهای خوبی که در هفته‌های قرآن و عترت دارد صورت می‌گیرد بحث تحریک کردن مردم برای انجام فعالیتهای قرآنی است.
باید به حدی مردم تحریک شوند که از مسئولان مطالبه‌گری داشته باشند، مردم هستند که باید ما را امر به معروف کنند، از مسئولان بخواهند که فلان بودجه‌ای که برای فعالیتهای قرآنی صرف شد، کجا رفت و چه کاری توسط آن انجام شد.
با توجه به مشکلات بودجه‌ای که وجود دارد، اداره‌کل تبلیغ و ترویج با مشکلات دیگری هم دست و پنجه نرم کرده است؟
یکی از مشکلاتی که ما داریم ساختار قرآنی معاونت قرآن و عترت است که هنوز تصویب نشده است، نیروهای ما نیروی قراردادی هستند، امنیت شغلی ندارند، ما نمی‌توانیم از نیروی قراردادی خواسته‌هایی بیش از حد توان آنها داشته باشیم.
همین منتقدان، برپایی نمایشگاه قرآن و جشنواره‌هایی نظیر آیات و ... را جزء برنامه‌هایی می‌دانند که از گذشته و از زمان آغاز به کار معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برقرار بوده و مسئولان در دوره جدید که چندان هم جدید نیست و چند سالی از فعالیت‌شان می‌گذرد، کار، فعالیت یا طرح جدید را نداشته‌اند.
در این سو اما امیرنیا همه چیز را به زمین بودجه و مشکلات مالی می‌اندازد، ضمن اینکه وی بر این باور است که طبق بودجه‌هایی که دریافت شده است، برنامه‌های متنوع و اثرگذاری طراحی و اجرا شده است که البته خروجی برخی از آنها را شاید در سال‌های آینده بتوان مشاهده کرد.
بر همین اساس و برای روشن شدن ابعاد فعالیتهای این اداره‌کل، ایکنا گفت‌وگویی با اصغر امیرنیا، مدیرکل اداره تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.
از بیرون که نگاهی به فعالیتهای معاونت قرآنی وزارت ارشاد و به خصوص بخش تبلیغ و ترویج می‌شود، کارهای در دست اجرای چندانی دیده نمی‌شود؟ بیشتر با وضعیتی راکد‌گونه مواجه هستیم، آیا واقعاً اینگونه است؟
ما فعالیتهای خوبی را انجام داده و می‌دهیم، واقعاً اگر کاری انجام نشده مردم این مطالبه را از ما داشته باشند، باید اگر کار خوب انجام گرفت، انصاف را زیر پا نگذاریم، البته این را هم بگویم که حرف‌ها مهم نیست، آنچه که مهم است رضایت خداوند متعال است. باید در گام‌هایی که برداشته می‌شود رضایت خداوند مورد نظر باشد.
من قبل از هر سؤال دیگری مقدمه‌ای در باب اهمیت قرآن بگویم، مسلماً خود قرآن کتاب هدایت و راه رسیدن به حیات طیبه است که اگر درکی از مفاهیم آن به صورت عمیق صورت نگیرد، مردم به سعادت نمی‌رسند در سوره آل عمران هم آمده است که می‌فرماید؛ «هَذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»، برای کسانی که اهل تقوا و اهل پرهیزکاری هستند، این یک موعظه است. حضرت امام(ره) تأکیدات زیادی در انس دائمی با قرآن کریم دارند و تمام دارایی‌های موجود و دارای‌هایی که می‌خواهند کسب بکنند را که در طول تاریخ بوده است از برکات این کتاب مقدس می‌دانند.
مقام معظم رهبری یک جمله خیلی کلیدی دارند «کاری که قرآنی‌ها می‌کنند کار راهبردی و مهم است» راهبردی یعنی چراغ راه را به افراد نشان می‌دهد پس افرادی که در این عرصه کار می‌کنند باید قدر خودشان را بدانند مسلماً اگر بخواهیم فرهنگ قرآنی را در جامعه جاری و ساری کنیم و فرهنگ‌سازی کنیم باید فعالیت قرآنی را بیشتر کنیم که جنبه تبلیغ و ترویج دارد و این هم در توسعه فرهنگی جامعه علی‌الخصوص در باورها، آداب، اعتقادات، جلوه‌های مادی و معنوی مردم تأثیر بسزایی دارد.
در جواب سؤال شما باید گفت که اگر قرآن بزرگ است که مسلماً اینگونه است، باید کارهای بزرگی انجام بدهیم، کار سطحی ارزشی ندارد، یعنی جز اینکه تخریب آن چیزی که ماهیت قرآن، عترت و سیره ائمه(ع) است، به وجود نمی‌آید پس همه ابعاد آن باید درنظر گرفته باشد، عظمت آن از اطلاع‌رسانی گرفته تا نتایجی که از آن حاصل می‌شود باید مورد نظر قرار بگیرد. صرفاً نگوید که کاری در مورد قرآن می‌کنم به نتیجه کاری ندارم، اگر نتیجه نامطلوب بدهد شما قرآن را تخریب کرده‌اید اگر نتیجه نامطلوب بدهد شما ائمه اطهار(ع) را تخریب کرده‌اید، پس شما باید به نتیجه آن با دقت نظر نگاه کنید و براساس آن کاری انجام بدهید پس عظمت قرآن را باید در فعالیتهای بسیار لحاظ کنیم.
در بحث تبلیغ و ترویج اگر دقت کنیم متوجه می‌شویم که کارهای نمایشی و نمایشگاهی پوسته آن است و این تنها یک جنبه آن است، متأسفانه ما همه فعالیت‌ها را نمایشگاه و جشنواره می‌دانیم، در صورتی که اینگونه نیست، باید یک بستر‌سازی انجام بدهیم این بستر‌سازی اگر صورت گرفت اگر سلول‌های بالقوه را شناختیم، اگر آموزش‌های لازم را دادیم اینجا است که موفق شده‌ایم و‌گرنه آن چیزی که وجود دارد صرفاً این است که شما یک کاری انجام می‌دهی و خودی نشان می‌دهید.
بالاخره فعالیت‌ها باید جایگاهی برای بروز و ظهور خود داشته باشند و اهمیت کار نمایشگاهی و جشنواره‌ای بر کسی پوشیده نیست؟
این بروز و ظهور و تجلی باید باشد، اما تنها یکی از جنبه‌های کار هست، فعالیتهای تبلیغی و ترویجی باید الگوساز زندگی پاک باشد یعنی الگو باید یک رنگ، یک شکل و یک تأثیر خاص داشته باشد. ما همه اینها را در برنامه‌ها لحاظ می‌کنیم، اینکه باید در الگوسازی‌ها کودک و کهنسال و شرایط جغرافیایی و ... نژاد و فرهنگ و تیره‌ها را مدنظر قرار دهیم. اگر از هر کدام از این شاخص‌ها غافل شویم، تأثیر‌گذاری یا بسیار کم است یا اصلاً تأثیر ندارد و حتی در بعضی از مواقع به ضد تبلیغ تبدیل می‌شود.
شما در فعالیتهای بخش تبلیغ و ترویج تا چه میزان به برنامه‌های گذشته و اجرای آنها پایبند بوده‌اید؟
ما هیچ یک از فعالیتهای گذشتگان را نفی نکرده‌ایم بلکه فعالیتهای آنها را اصلاح کرده و به زبان دیگری انجام داده‌ایم. اولین کاری که در این زمینه انجام دادیم این بود که از کارهای موازی و کارهای کم‌اثر پرهیز کردیم. همه ما در هر جایی فعالیت می‌کنیم به‌دنبال یک اصل هستیم که همان اصل حفظ نظام است، همه بحث ما اصل اول قانون اساسی است که در آن گفته شده است نظام جمهوری اسلامی برپایه عدل، حق و قرآن بنا شده پس هیچ دستگاهی حق ندارد غیر از این طلیعه انجام بدهد اگر انجام می‌دهد جانبی است که می‌خواهد به این اصل برسد.
یکی از فعالیت‌هایی که به نظر می‌رسد کمتر به آن پایبند بوده‌اید و به قوت گذشته آن را انجام نمی‌دهید بحث جشنواره آیات است، دلیل کم‌رنگ شدن این جشنواره چه چیزی بوده است؟
قبل از ما سی و دو جشنواره گذاشته بودند ما هر چقدر نگاه کردیم و ارزیابی انجام دادیم متوجه شدیم که بسیاری از کارها کم‌اثر و بی‌اثر بوده است. به‌عنوان مثال برخی از رشته‌های تجسمی را به 12 تا 15 رشته تقسیم کرده بودند، در صورتی که ما همان رشتهها را داریم اما در قالب یک رشته کلی طراحی و اجرا شده است. اینکه ما تنها به کمیت توجه داشته باشیم چندان جالب نیست، باید کیفیت نیز چاشنی کار شود.
البته بیشتر به نظر می‌رسد که محدودیت بودجه باعث این کاهش رشتهها بوده است؟
محدودیت اعتباری کاملاً وجود دارد، شما نگاه کنید در زمان دولت نهم اعتباری 1700 میلیارد تومان صرفاً برای بحث فرهنگی ـ قرآنی درنظر گرفته شده بود، اما الان اعتبار ما 16 میلیارد تومان است که از این مبلغ هفت تا هشت میلیارد به بحث تبلیغ و ترویج داده می‌شود که نزدیک به نیمی از آن صرف نمایشگاه قرآن می‌شود. بنابراین پولی نمی‌ماند که کارها را انجام داد.
اگر همین الان با تعدادی از استانها تماس بگیرید متوجه خواهید شد که برخی از آنها هنوز از اجرای جشنواره در سال 89 طلب دارند، می‌شود کار قرآنی انجام بدهیم اما وفای به عهد نکنیم؟.
اقدامی هم برای تسویه این بدهی‌ها از سوی شما صورت گرفت؟
70 درصد بدهی‌ها را تسویه کردیم، چرا‌که اعتقاد داشتیم اگر فعالیتی صورت گرفته است باید هزینه‌های آن پرداخت شود. دولت اگر پول نداشته باشد ایجاد تعهد ندارد.
در این بین یکی دو دوره هم جشنواره برگزار نشد، دلیل این برگزار نشدن هم همان بحث‌های مالی بود؟
یک سال که در دولت قبل برگزار نشد، سال بعد هم که ما نیمه آمده بودیم، یعنی بنده دی‌ماه در دفتر تبلیغ و ترویج مشغول کار شدم که آن سال نیز برگزار نشد، به هر حال به این نتیجه رسیدند که جشنواره قبلی را جمع کنند، زمانی که بدهی وجود دارد نمی‌توان تعهد جدید ایجاد کرد. چرا می‌گویید عمل نمی‌کنیم؟ عمل چه چیزی است؟ عمل این است که شما کار و قولی که داد‌‌ه‌اید، هزینه آن را پرداخت کنید. ما برای اینکه مقداری کار سامان بهتری پیدا کند، جشنواره را دو‌سالانه کردیم.
یکی دیگر از مشکلات، بحث مستندسازی نکردن جشنواره بود، ما باید براساس مستند نگاه کنیم تا بتوانیم نقاط قوت و ضعف را دربیاوریم و در راستای رفع آنها گام برداریم، در گذشته مستندسازی وجود نداشت و این یکی از مشکلات بوده است.
اینکه می‌گویید جشنواره تعطیل شده است، اصلاً اینگونه نیست، ما در سال اول 10 رشته از جشنواره را در قالب کلی جشنواره آیات پیش‌بینی کردیم، در این بین به واسطه کمبود اعتبارات مجبور بودیم از اعتبارات استانها و سایر موارد استفاده کنیم.
یعنی در واقع بار را از روی دوش معاونت برداشته و به استانها محول کردید؟
ما به جای اینکه همه کارها را خودمان انجام دهیم، شیوه انجام کار را به استانها دادیم تا کار را انجام دهند، ما می‌توانستیم هر 10 جشنواره را در تهران انجام بدهیم و خیلی هم به سود ما بود، اما این کار را انجام ندادیم چرا‌که اعتقاد داشتیم باید توانمندی‌های استانها نیز مورد توجه بیشتر قرار بگیرد. من اعتقاد از کل به جزء دارم، یعنی کل باید مغز باشد جزء که استانها و ستادهای ما هستند باید دست و پا باشند و کارها را انجام بدهند. ما می‌خواهیم توانمند‌سازی در استانها صورت بگیرد. از این 10 جشنواره هشت جشنواره برگزار شد و فقط دو جشنواره انجام نشد. ما سعی کردیم از همه بخش‌ها جشنواره داشته باشیم، حتی صنایع دستی که تا آن زمان کار نشده بود را کار کردیم.
دلیل دو‌سالانه شدن جشنواره چه چیزی بود؟ این به ضعف جشنواره در بلندمدت منجر نمی‌شود؟
چرا جام جهانی در رشته‌های ورزشی هر چهار سال یکبار است؟ برای اینکه بهترین‌‌‌ها از ضعیف‌ترین‌ها غربال شوند، طی چهار سال نخبه‌های آنها بیرون می‌آیند، ضمن اینکه تولید محتوا برای حضور در این جشنواره نیاز به زمان دارد.
ما موضوعات خیلی فراگیری را مدنظر قرار داده‌ایم که از اسم سال تا تأکیدات مقام معظم رهبری در مورد سبک زندگی و اقتصاد مقاومتی، سوره مبارکه یاسین، سوره مبارکه حدید، طرح‌های قرآنی 1448، 1449، 1450 و ... مدنظر بوده است. ما اعتقاد داریم برخی موارد زمین مانده است که باید انجام دهیم اما اعتبار بسیار کم و ناچیز است.
خیلی از کمبود اعتبارات گلایه دارید، اعتبارات شما به چه میزان بوده است؟
سال قبل اداره‌کل تبلیغ و ترویج حدود 2 میلیارد و 400 میلیون تومان اعتبار داشت، با این مبلغ کاری نمی‌توان انجام داد. برگزاری جشنواره در برخی بخش‌ها همچون تجسمی به اعتباراتی بالغ بر 10 میلیارد نیازمند است. اما ما با این مبلغ در بخش‌هایی همچون سینما، تئاتر، صنایع دستی، مطبوعات، کتاب، موسیقی و ... فعالیت داشته‌ایم.
من اعتقاد دارم که معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خود یک وزارت ارشاد قرآنی است، هر معاونتی از ارشاد می‌تواند با ما کار کند و زمینه همکاری وجود دارد. جشنواره فیلمی که ما برگزار کردیم حتی اگر ذهن‌ها را آماده کرده باشد که می‌شود با موضوع قرآن و عترت اثر تولید کرد کافی است، ایراد ما این است که جامعه قرآنی را از جامعه هنری جدا کرده‌ایم در صورتی که باید تعامل و ارتباط بین جامعه فرهنگی و قرآنی ایجاد کنیم.
تا‌کنون چندین دوره جشنواره آیات برگزار شده و از حرف‌های شما هم این برداشت به وجود می‌آید که در بهترین سطح ممکن برگزار شده است، حال این سؤال مطرح است که برگزاری چندین دوره‌ای این جشنواره، خروجی‌های خاصی داشته است، یا به قول خود شما توانسته است نگاه هنرمندان را به سمت تولید آثار قرآنی جلب کند؟ در واقع این جلب نگاه ملموس بوده است؟
برگزاری جشنواره کاملاً در همین راستا بوده است، اما باید یک موضوع را مدنظر داشت و آن هم اینکه برای رسیدن به خروجی‌ها باید مقداری صبر کرد. شما بذر یا درختی را که می‌کارید بلافاصله سال دوم میوه می‌دهد؟
همه اینها در قالب یک برنامه چشم‌انداز پیگیری می‌شود، اگر برنامه میان‌مدت مثل برنامه پنج ساله نداشته باشیم اصلاً نمی‌توانیم برنامه سالانه و کوتاه‌مدت را طراحی کنیم، جشنواره را برای این ایجاد نمی‌کنیم که جشنواره‌ای انجام داده باشیم جشنواره را ایجاد می‌کنیم که رسوبی بگذارد. ما به‌دنبال این هستیم که تعاملی ایجاد کنیم تا هنرمند را تشویق و ترغیب کنیم که شما که اهل اندیشه هستید، اهل هنر هستید، اهل خلاقیت و ابداع هستید بیایید در این زمینه فکر کنید، اینجا هم زمینه‌ای برای تولید اثر وجود دارد.
تا به الان نزدیک 300 تا 400 فیلم به دست ما رسیده است، این فیلم تنها برای آرشیو کردن نیست، بلکه آنها را در اختیار استانها قرار می‌دهیم تا مورد استفاده قرار گیرد.
در حال حاضر در بخش‌های رسانه‌ها، صنایع دستی، عکس، کاریکاتور، تئاتر، فیلمنامه و نمایش‌نامه برنامه‌ریزی برای اجرا آغاز شده است. استان‌های بیشتری هم هستند که البته وضعیت بودجه فعلاً اجازه فعالیت در آنها را نداده است.
همین الان یک‌سری تولیداتی در نمایشگاه قرآن داشتیم که در مازندران نمایش داده می‌شود، نمایشگاه با موضوع عکس نماز، بحث خرافه‌گری و داعش، بحث پوستر و ... هست که حدود 70 اثر است. برنامه‌ریزی شده است تا پایان سال در 13 استان دیگر این آثار به نمایش گذاشته شود.
یکی دیگر از ایده‌های جدیدی که به‌دنبال آن هستیم موضوع کاریکاتور است، تا‌کنون می‌ترسیدیم که کاریکاتور یعنی طنز و یک‌سری ضدیت که اینگونه نیست. ما زمانی در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جشنواره کاریکاتور با موضوع عدالت برگزار کردیم که آثار بسیار جالب و اثرگذاری دریافت شد.
بحث المان‌ها و نشانه‌ها را در تهران نیز داریم که برای اولین بار است صورت می‌گیرد، یکی از چیزهای که حتماً باید داشته باشیم بحث‌ها المان‌ها است، باید المان‌های شهری ساخته شود تا با دیدن آنها آیات قرآن در ذهن مجسم شود. باید آثاری را تولید کنیم که فرد از دور که نگاه کند متوجه قرآنی بودن آن شود چرا که زبان هنر زبان جهانی است.
ساخت این المان‌ها وظیفه شهرداری است بیشتر، تا جایی مانند معاونت قرآن و عترت؟
ساختن یک المان شهری شاید یک میلیارد تومان هزینه لازم داشته باشد، بنابراین ما ورودی در ساختن و یا ... نداریم تنها هنرمندان را به آنها معرفی می‌کنیم، ما پیگیر این موارد هستیم.
در مورد هفته‌های قرآن عترت نیز سؤالاتی وجود دارد و اولین مورد آن این است که چرا در تعداد محدودی از استانها برگزار می‌شود؟
در دل جشنواره‌های هفته قرآن و عترت، اغلب جشنواره‌های 32 گانه آیات را جانمایی کرده‌ایم با این تفاوت که این جشنواره‌ها در سطح کوچکتری که همان استان محل برگزاری است، اجرا می‌کنیم.
به سؤال من در مورد برگزاری در تعداد محدودی از استانها پاسخ ندادید؟ درست است که در دل این هفته‌ها جشنواره‌های 32 گانه آیات جانمایی شده است، اما مخاطبان آن تنها در حد همان استان هستند، در حالی که جشنواره آیات در گذشته مخاطب کشوری داشته است؟
اصلاً ربطی به مخاطب کشوری ندارد، ما در 10 استان این هفته‌ها را برگزار می‌کنیم، همانطور که گفتم محصول باید از جزء به کل برسد، باید جشنواره‌ها را در سطوح پائین‌تر برگزار کنیم تا به سطوح بالاتر برسیم، اول باید ببینیم ظرفیت‌های استانی به چه صورت است بعد فراخوان‌های کشوری داده شود.
اول باید آموزش داده شود، استعدادهای بالقوه شناسایی شود و بعد در ادامه آنها را به فعل برسانیم، ما در برگزاری این هفته‌های قرآن و عترت در استانها به فرهنگ بومی توجه کرده‌ایم، من تهران را کل کشور نمی‌دانم اما برخی اینگونه‌اند و کار در تهران را ترجیح می‌دهند به سایر استانها در صورتی که نباید اینگونه باشد، ما در اجرای جشنواره‌ها نگاهمان به تهران نیز در حد یک استان بوده است.
برداشت من از صحبت‌های شما این است که برگزاری هفته‌های قرآن و عترت زمینه‌سازی برای تولید محتوا جهت جشنواره آیات است، یا بهتر بگویم این دو در امتداد هم هستند؟
بله؛ در امتداد آن است اینها تغذیه‌کننده جشنواره هستند، شما وقتی یک جشنواره می‌گذارید یک هفته قرآن و عترت می‌گذارید در همه زمینه‌ها فعالیت در آن درنظر گرفته شده است، یعنی هم بحث نمایشگاهی و هم بحث فروشگاهی دارد.
موضوع دیگری که در مورد هفته‌های قرآن و عترت باید بگویم این است که ما برای برگزاری این هفته‌ها در همه استانها با محدودیت بودجه مواجه هستیم، آیا چون بودجه اندک است باید این هفته‌ها تعطیل شود، بنابراین به همان اندازه که بودجه وجود دارد استانها را بهره‌مند می‌کنیم. البته برای جبران بودجه بیکار ننشسته‌ایم بلکه سراغ دستگاهای مختلف رفته و از آنها درخواست همکاری داشته‌ایم.
ما در برگزاری هفته‌های قرآن و عترت 22 دستگاه را درگیر کار کرده‌ایم، اوقاف و امور خیریه در بخش مسابقه، بنیاد شهید در بخش یادواره شهدای قرآنی، بسیج در بخش حوزه بسیج مسابقات و سایر دستگاه‌ها را در بخش‌های دیگر درگیر کرده‌ایم.
پس می‌توان گفت که علت برگزار نشدن، هفته‌های قرآن و عترت در تمامی استانها همان کمبود بودجه است؟
اولاً ما هفته قرآن را جایی گذاشته‌ایم که شیعه و سنی در کنار هم زندگی می‌کنند، تا با این کار وحدتی ایجاد کرده باشیم، به جای اینکه به تفرق دامن بزنیم به‌دنبال وحدت هستیم. ضمن اینکه برای برگزاری این هفته‌ها همه چیز بستگی به بودجه دارد.
با اینکه همه چیز بستگی به بودجه دارد اما جشن رمضان در سال اول در 12 استان برگزار شد، تا زمانی که وضعیت بودجه خوب بود این جشن‌ها در همه استانها برگزار می‌شد اما امسال مجدد وضعیت بودجه نامناسب بود که در 10 استان برگزار شد، البته تعداد این نمایشگاه‌ها 48 نمایشگاه بود. منظور من این است که اگر بودجه باشد توانمندی برپایی نمایشگاه و جشن رمضان در تمامی استانها وجود دارد.
برخی هفته‌های قرآن و عترت با جشن رمضان همزمان شده است ظاهراً، این موازی‌کاری یا چیزی شبیه به این نیست؟
هیچکدام از این دو با هم همزمان نشده است، هر کدام از اینها آیتم‌هایی دارد، در این جشن‌ها، نمایشگاه، محافل و مجالس، نشست‌های علمی، اجرای نمایش‌های صحنهای خیابانی، شب شعر، تجلیل از فعالان قرآنی، تعویض قرآن، مسابقات نهج‌البلاغه، اکران و نمایش فیلم‌های کوتاه و بلند، کرسی تلاوت، تجهیز کتابخانه‌های اهل تسنن، مسابقه نقاشی کودکان، نشست تکریم پیشکسوتان قرآن و عترت در روستاها، مسابقات قرائت، کارگاه نهج‌البلاغه، طرح بزرگ یاسین، سحر‌خوانی، طرح کتابت و تذهیب قرآن کریم و بسیاری برنامه‌های دیگر را داریم.
ما تا‌کنون 50 نمایشگاه 227 محفل 1000 جلسه تدبر، 117 نشست تخصصی، 90 اجرای نمایش و بسیاری موارد دیگر که آمار تمامی آنها موجود است، را برگزار کرده‌ایم. در هفته‌های قرآن و عترت نیز جشنواره شعر، داستان، پایان‌نامه، مقالات، خوشنویسی، نقاشی، نقاشی خط، پوستر، عکس، صنایع دستی، سفال سرامیک، نمایش‌های خیابانی و صحنهای، فیلم کوتاه، فیلمنامه‌نویسی، حفظ کل قرآن، 15 جزء، حفظ عمومی، مشاعره قرآنی، آواها و نغمات، تکریم از پیشکسوتان قرآنی، زنگ انشاء، یادواره قرآن، خرید و توزیع قرآن و ... را شاهد هستیم.
اگر اعتبار وجود داشته باشد کارهای به مراتب بیشتری را انجام خواهیم داد، تدوین آئین‌نامه‌های مختلف یکی از فعالیت‌هایی است که می‌توانیم انجام دهیم، ما مجبور هستیم که برنامه‌های خودمان را بر اساس بودجه‌ای که دریافت می‌کنیم تطبیق دهیم.
تقریباً همه مسائل گفته شد، اما اینجا یک سؤال پیش می‌آید و آن هم اینکه اولویت اداره‌کل تبلیغ و ترویج معاونت قرآنی وزارت ارشاد در بین حجم زیادی از فعالیت‌هایی که در اینجا نام برده شد، چه طرح و برنامه‌ای است؟
ما تلاش داریم تا فراگیر بودن فعالیت‌ها را در کارهای خودمان داشته باشیم، در کنار آن نیز از ظرفیت‌های مادی و معنوی سایر دستگاه‌ها بهره‌منده شویم، اینها اولویت‌های ما هست.
موضوعی که من می‌خواهم بگویم این است که همه دستگا‌ها از جمله معاونت قرآنی یک فرزند ناخوانده هستند، باید کاری کنیم که فعالیت‌ها به صورت یکجا انجام بگیرد، دستگاه‌های قرآنی اگر در کنار همدیگر قرار بگیرید هم‌افزایی است. مردم نگاه نمی‌کنند که فلان دستگاه چه کاری انجام داده است، آنها تنها می‌خواهند از نظر بصری از کار قرآنی لذت ببرند، می‌خواهند فعالیتی که صورت می‌گیرد آنها را با فهم قرآن آشنا سازد.
یکی از کارهای خوبی که در هفته‌های قرآن و عترت دارد صورت می‌گیرد بحث تحریک کردن مردم برای انجام فعالیتهای قرآنی است.
باید به حدی مردم تحریک شوند که از مسئولان مطالبه‌گری داشته باشند، مردم هستند که باید ما را امر به معروف کنند، از مسئولان بخواهند که فلان بودجه‌ای که برای فعالیتهای قرآنی صرف شد، کجا رفت و چه کاری توسط آن انجام شد.
با توجه به مشکلات بودجه‌ای که وجود دارد، اداره‌کل تبلیغ و ترویج با مشکلات دیگری هم دست و پنجه نرم کرده است؟
یکی از مشکلاتی که ما داریم ساختار قرآنی معاونت قرآن و عترت است که هنوز تصویب نشده است، نیروهای ما نیروی قراردادی هستند، امنیت شغلی ندارند، ما نمی‌توانیم از نیروی قراردادی خواسته‌هایی بیش از حد توان آنها داشته باشیم.
