دعای عرفه؛ کتاب مفصل و زیبای خداشناسی

حجت‌الاسلام هادی شهاب، مدیر گروه فلسفه و معارف اسلامی دانشگاه بیرجند در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، با اشاره به ظرافت‌ها و نکات درس‌آموز دعای عرفه گفت: در بخش اول دعای عرفه امام حسین(ع) به تفصیل راجع به نعمت‌های خداوند به ویژه نعمت‌های در وجود خود انسان سخن می‌گویند.

وی اظهار کرد: وقتی امام حسین(ع) به طور جزئی و مفصل از تک تک اعضای بدن انسان به عنوان یکی از نعمت‌های خداوند یاد می‌کنند به مانند پزشکی است که در یک اتاق تشریح اعضای بدن را تشریح کرده و انسان را توجه می‌دهد که چقدر در مقابل این نعمت‌های حساب غافل است.

مدیر گروه فلسفه و معارف اسلامی دانشگاه بیرجند بیان کرد: بعد از بیان نعمت‌ها امام به ارتباط انسان با خدا اشاره می‌کند و از خدایی نام می برد که در مقابل همه کوتاهی‌ها و تقصیرهای بندگان فقط شاهد بزرگواری و حلم او هستیم.

تواضع، ثمره تأمل در دعای عرفه

شهاب ادامه داد: بیان نعمت‌های الهی و اشاره به بزرگواری های پروردگار در دعای عرفه و از زبان حضرت امام حسین(ع) نوعی تواضع در انسان به وجود می‌آورد و در حقیقت می‌توان دعای عرفه را کتاب مفصل و زیبای خداشناسی دانست .

وی گفت: در بخش دیگری از دعای عرفه امام حسین(ع) به سنت‌های الهی در هستی اشاره می‌کنند و می‌گویند از این تغییر و تحولات در عالم هستید و شادی‌ها و غم‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که هدفی پشت آن نهفته و آن امتحان های الهی است.

مدیر گروه فلسفه و معارف اسلامی دانشگاه بیرجند اظهارکرد: در فراز دیگری از دعای عرفه امام حسین(ع) اظهار تعجب می‌کنند نسبت به کسی که با وجود این همه آیات و نشانه های وسیع خداوند دچار غفلت است.

شهاب یادآور شد: با این گفته، حضرت نوعی استدلال جدید بر وجود خداوند را مطرح می‌کنند و آن اینکه از خدا به خود او می‌رسیم که در فلسفه به برهان صدیقین مشهور است بر عکس سایر استدلال‌های خداشناسی که از موجودات ضعیف و در واقع از معلول به علت و واجب الوجود می‌رسند.

حکیمه بهمن‌زاده