تشییع پیکر مرضیه حدیدچی دباغ در حرم مطهر امام(ره)

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، مراسم تشییع پیکر بانوی مبارز و انقلابیِ خستگی‎ناپذیر خانم مرضیه حدیدچی دباغ صبح امروز، جمعه 28 آبان‎ماه، با حضور جمعی از شخصیت‎های سیاسی و علاقه‎مندان به انقلاب و نظام در صحن حاج آقا مصطفی خمینی(ره) حرم مطهر بنیانگذار کبیر انقلاب برگزار شد.
حجت‎الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی، یادگار امام راحل(ره) بر پیکر این بانوی مبارز و انقلابی نماز گزارد و سپس پیکر وی در همان محل به خاک سپرده شد.
در این مراسم نماینده دفتر مقام معظم رهبری، جمعی از اعضای بیت امام راحل(ره)، قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت، حجج اسلام والمسلمین مجید انصاری و دعایی، نمایندگان مجلس و جمعی از اقشار مختلف مردم حضور داشتند.
همچنین مراسم سومین روز درگذشت ایشان از طرف خانواده، روز یکشنبه سی ام آبان ماه(روز اربعین حسینی) از ساعت 10 الی 11 و 30 دقیقه صبح در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‎شود.
یادآور می‎شود در پی درگذشت مرحومه مرضیه حدیدچی دباغ، پیام تسلیتی از سوی رهبر معظم انقلاب صادر شد که در بخشی از آن آمده است: این بانوی شجاع و فداکار در دوران طاغوت در شمار مبارزان مؤمنی بود که زندان و شکنجه‌های شدید نتوانست او را از این راه دشوار منصرف کند و در دوران جمهوری اسلامی نیز در مسئولیت‌هایی مانند فرماندهی سپاه پاسداران در همدان و نمایندگی مجلس شورای اسلامی و تدریس در دانشگاه و حضور در سازمان‎های خدماتی انجام وظیفه کرد و مفتخر به عضویت در هیئت اعزامی امام راحل برای رسانیدن نامه معروف ایشان به سران شوروی سابق شد.
مروری بر زندگی مرضیه حدیدچی دباغ
 مرضیه حدیدچی در سال 1318 در شهر همدان متولد شد و در خانواده ای مذهبی و فرهنگی رشد و نمو کرد. تحصیلات خود را از مکتب خانه آغاز کرد و از معلومات پدرش در یادگیری قرآن و نهج البلاغه بهره فراوان برد.
او در سال 1333 با محمدحسن دباغ ازدواج کرد. این ازدواج سرآغاز تحولات زندگی وی محسوب می شود. در آغازین روزهای زندگی مشترک به تبعیت از همسرش به تهران مراجعت کرد. در تهران توانست تحصیلات علوم دینی خود را تا سطح ( شرح لمعه ) ادامه دهد و از محضر استادانی چون مرحوم حاج آقا کمال مرتضوی، حاج شیخ علی خوانساری، شهید ایت الله محمدرضا سعیدی و شهید سید مجتبی صالحی خوانساری استفاده کند. دباغ در حالی به تحصیل ادامه می داد و به فعالیت های سیاسی مبادرت داشت که مادر هشت فرزند بود. فعالیت ها و حرکت های سیاسی خانم دباغ با پخش و توزیع اعلامیه در سال های 41-40 آغاز می شود و با ورود به تشکیلات تحت هدایت شهید سعیدی در تهران شدت می یابد. همچنین در این دوره با دانشجویان مبارز دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف و علم و صنعت همکاری و تعامل داشته است.
خانم حدیدچی پس از شهادت آیت الله سعیدی در1349 به مبارزه و تبلیغ خود علیه رژیم شاه شدت می بخشد و سرانجام در1352 توسط ساواک دستگیر می شود. در کمیته مشترک به همراه دخترش شدیدترین شکنجه ها را تحمل کرده به سختی بیمار می شود و در زمانی که امیدی به زنده ماندنش نیست از زندان آزاد می شود، در حالی که دخترش (رضوانه) همچنان در زندان می ماند.
خانم دباغ پس از آزادی تحت عمل جراحی قرارمی گیرد و از مرگ نجات می یابد و پس از چند ماه دوباره دستگیر و زندانی می شود. در این دوره از زندان به تقابل ایدئوژیک با گروه های مارکسیستی برمی خیزد و زنان مسلمان زندانی را پیرامون خود جمع می کند. دباغ در1353 برای ادامه مبارزاتش به خارج از کشور می رود و تا پیروزی انقلاب اسلامی در هجرت به سر می برد. وی در پایگاه های نظامی واقع در مرز لبنان و سوریه آموزش های رزمی و چریکی را طی کرد. با گروه روحانیت مبارز خارج از کشور زیر نظر شهید محمد منتظری فعالیت می کرد. پایگاه و مرکز فعالیت این گروه در لبنان و سوریه بود و خانم دباغ به سبب ماموریت ها و برنامه های گروه به کشورهای مختلفی از جمله عربستان، انگلیس، فرانسه و عراق تردد داشت. در بسیاری از حرکت ها و فعالیت های مبارزان در خارج از کشور راهپیمایی ها، تظاهرات و اعتصابات شرکت فعال داشت. دباغ پس از هجرت امام به پاریس در سال1357 به خیل یاران ایشان پیوست و وظایف اندرونی بیت امام را به عهده گرفت و لحظاتی گرانمایه را برای خود رقم زد.
مرضیه حدیدچی در خارج از کشور با عناوین خواهر دباغ، خواهر زینت احمدی نیلی و خواهر طاهره شناخته می شد. اکنون عنوان طاهره دباغ برای او به یادگار مانده است.
طاهره دباغ پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کشور بازگشت و در مصدر بسیاری از امور از جمله، فرماندهی سپاه همدان و مسئولیت بسیج خواهران قرارگرفت، و سه دوره نماینده مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی بود. علاوه بر آن در دانشگاه علم و صنعت ایران و مدرسه عالی شهید مطهری به تدریس پرداخته است.

مرحومه دباغ در هیئتی که به سرپرستی آیت‎الله جوادی آملی در سال 67 پیام امام خمینی (ره) را به گورباچف رساند حضور داشت.

وی در سال 1382 از رئیس جمهور وقت نشان ایثار درجه سه دریافت کرد.