از مردم کسی هست که جان خویش را در راه رضایت خداوند می فروشد.

آن شب لیلة المبیت بود...
غزالی در احیاء العلوم آورده است:
در شبی که امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در جای پیامبر(صلی الله علیه و آله) خوابید به جبرئیل و میکائیل خطاب رسید که من بین شما دو نفر برادری قرار دادم و عمر یکی از شما را بیش از دیگری قرار دادم. 
کدام یک از شما ایثار می کند که عمر طولانی از آن دیگری باشد؟
هر دو عمر طولانی را اختیار کردند. خطاب آمد: «به زمین نگاه کنید و ببینید که چگونه امام علی(علیه السلام) حیات خود را به برادرش پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نثار نموده و به جای او خوابیده و جان خود را فدای جان او نموده است. به زمین بروید و او را از شر دشمنان حفظ کنید.»
آنها آمدند و جبرئیل در بالای سر امیرالمؤمنین و میکائیل در سمت پاهای آن حضرت نشست و ندا کرد: بخٍ بخٍ من مثلک یابن ابیطالب، خداوند در جمع ملائکه به تو مباهات فرمود.اینجا بود که آیه شریفه «وَ مِن الناس مَن یشری نفسه ابتغاء مرضات الله...» نازل شد.
احیاء العلوم- غزالی- کتاب هفتم در بحث ایثار نفس.