شهادت آیت‌الله نمر؛ مردودی مدعیان حقوق بشر و سند رسوایی آل سعود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سالروز شهادت آیت‌الله شیخ نمر باقر النمر، روحانی برجسته شیعه، یادآور تهجر و تاریکی اندیشه‌ قبیله‌ای حاکم بر سرزمین حجاز و مردودی مدعیان حقوق بشر است؛ عالمی مبارز و وارسته که در راه آزادی بیان، دفاع از امر به معروف و نهی از منکر و پافشاری بر تحقق عدالت و کرامت به شهادت رسید.
در نظام حاکم بر عربستان سعودی که کاملا پادشاهی و فاقد هرگونه روند دموکراتیک است، قطعا اندیشه منتقد و مخالف جایی نخواهد داشت و زندان، شکنجه و اعدام سرنوشت کسانی است که نسبت به ساختار سیاسی این کشور، اوضاع حقوق بشر و آزادی‌های اجتماعی انتقاد داشته باشند.
در حقیقت در سیستم حکومتی عربستان که به صورت قبیله‌ای اداره‌ می‌شود و اندیشه‌های متحجر وهابیت بن‌مایه فکری و اعتقادی دادگاه‌های شرعی این کشور را تشکیل می‌دهد، هرگز نمی‌توان جایگاهی برای معترضان و منتقدان قائل بود، چرا که شورای علمای ارشد عربستان که نفوذ زیادی در ساختار حکومت این کشور دارد، اغلب متشکل از مفتیان متحجر و متعصبی است که هیچ شناخت و اطلاعی از مبانی و اصول دموکراسی، حقوق بشر و آزادی بیان ندارند و ساختار فکری آنان همان اندیشه حاکم بر دوران بنی‌امیه است که خروج بر حاکم زمان و اعتراض به دولت را بدعت می‌داند.
در چنین جامعه متحجری، آیت‌الله شیخ نمر باقر النمر خواهان تحقق عدالت اجتماعی، مساوات و برابری، آزادی بیان و اصلاح و تغییر نظام سیاسی حاکم بر عربستان سعودی بود، اما این رژیم وجود چنین شخصیتی را تاب نیاورد و به بهانه‌های واهی همچون تفرقه‌انگیزی و فتنه‌افکنی، اقدام علیه امنیت ملی و تلاش برای اقدامات تروریستی ایشان را به شهادت رساند.
رژیم سعودی در دی‌ماه 1394 و در نخستین روزهای سال نو میلادی در حالی که درخواست‌ها و هشدارهای زیادی از سوی شخصیت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی برای خودداری این رژیم از اعدام شیخ نمر باقر النمر مطرح بود، این شخصیت‌ برجسته دینی، اجتماعی و سیاسی و از معارضان رژیم حاکم را اعدام کرد.
خبر اعدام این عالم وارسته شیعی در صبح روز 12 دی‌ماه و در آرامش خبری رسانه‌ها در حالی از سوی وزارت کشور عربستان اعلام شد که در لیست افراد اعدام‌شده، 46 تن دیگر از جمله سه فعال شیعی به اتهام اقدامات تروریستی و اقدام علیه امنیت ملی وجود داشت.
قرارگرفتن نام شیخ نمر در کنار عضو شناخته‌شده القاعده!
نکته جالب این بود که در میان لیست وزارت کشور عربستان، افرادی همچون «فارس آل شویل الزهرانی»، از اعضای شناخته‌شده القاعده وجود داشت که قرار گرفتن نام وی در کنار آیت‌الله نمر باقر النمر در حقیقت نوعی رد گم کنی از سوی رژیم طاغوتی سعودی بود و این رژیم از این طریق درصدد فریب‌دادن افکار عمومی و معرفی آیت‌الله نمر نیز به‌عنوان یکی از تروریست‌ها بود، این در حالی است که آزادی‌خواهان جهان به حقانیت مسیر و عدالت‌خواهی آیت‌الله نمر واقف بودند.
پیام آل‌سعود به مخالفان
عربستان سعودی با اعدام شیخ نمر باقر النمر، می‌خواست به زعم خود اراده سرکوب‌گرایانه و وحشیانه خود را به اثبات برساند و پیامی سخت به مخالفان این رژیم که در صدد اصلاح یا تغییر نظام بودند، بدهد، این در حالی است که مقامات رژیم مستبد سعودی باید بدانند که ندای آزادی‌خواهان شیعه و فعالان حقوق بشر برای احقاق عدالت هرگز و با چنین اقداماتی خاموش نخواهد شد.
اعدام شیخ نمر نشان داد که وحشی‌گری رژیم آل‌سعود تنها به کشتار شهروندان بی‌گناه یمن و حمایت از جریان‌های مسلح تروریستی در عراق و سوریه برای ریختن خون شهروندان عادی و انسان‌های بی‌گناه محدود نمی‌شود، بلکه این رژیم حتی شخصیتی همچون آیت‌الله نمر را که تنها گناه وی دعوت به عدالت، کرامت، مساوات، آزادی بیان و تساوی حقوق سیاسی و اجتماعی بود را تاب نیاورد و ایشان را با وجود هشدارهای بین‌المللی و هشدار مکرر چهره‌های برجسته دینی جهان اسلام اعم از شیعه و سنی، با حالتی از جنون، دیوانگی، غرور و عطش به خون‌ریزی از پای در آورد.
اقدام غیرمنتظره دولت ریاض در آغاز سال نو میلادی
دولت ریاض در حالی در آغاز سال نو میلادی این جنایت شنیع را مرتکب شد که حتی بسیاری از حامیان این رژیم نیز انتظار این اقدام را نداشتند و کمتر کسی تصور می‌کرد که سال 2016 میلادی با این خبر متأثر‌کننده و تا حدودی غیر‌منتظره همراه باشد.
اعدام شیخ نمر از سوی رژیم آل‌سعود، جنایتی وحشتناک و تروریسم رسمی تمام عیار است و خبر اعدام آیت الله نمر باقر النمر در حالی در رسانه‌ها منتشر شد که سازمان‌های حقوق بشری و بسیاری از کشور‌ها پیشتر به عربستان در این خصوص هشدار داده‌ بودند. البته سعودی‌ها برای شنیدن و عمل به این درخواست‌ها هیچ‌گاه گوشی شنوا نداشته‌اند.
عربستان سعودی اعدام شیخ نمر را به شیوه‌ای عجیب و وحشتناک و در فضایی از بایکوت و سانسور انجام داد، به‌طوری که تاکنون هیچ تصاویری حتی از مکان اعدام ایشان منتشر نشده که این مسئله بیانگر ترس شدید مقامات مستبد آل‌سعود از این روحانی برجسته شیعی است.
بنابر بر اذعان بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظرانی که با جامعه متحجر و قبیله‌ای عربستان سعودی آشنایی دارند، مقامات ریاض معمولا اعدام و قطع‌کردن سر و شلاق‌زدن‌ها را در روزهای جمعه انجام می‌دهند و این مسئله امری معمول در دهه‌های اخیر بوده است، این در حالی است که خبر اعدام شیخ نمر در روز شنبه و در دومین روز سال 2016 میلادی از سوی وزارت کشور سعودی اعلام شد که به نظر می‌رسد هدف از اعلام این خبر در روز شنبه این بود که گفته نشود عربستان در نخستین روز سال نو میلادی و در این جشن جهانی اقدام به خونریزی کرد.
قطعا عربستان سعودی قبل از اعلام این خبر تدابیر امنیتی لازم را در خاک خود به‌ویژه در منطقه «الشرقیه»(منطقه شیعه‌نشین) اندیشیده بود و بعد از اتخاذ تمامی اقدامات لازم این خبر را اعلام کرد و رژیم سعودی به واکنش‌های احتمالی نسبت به اعدام آیت‌الله نمر واقف بود و به همین خاطر تدابیر امنیتی شدیدی در منطقه شیعه‌نشین این کشور اتخاذ کرده بود.
در حقیقت رژیم آل‌سعود، آیت‌الله نمر را اعدام کرد تا ثابت کند که در اقدامات سرکوب‌گرایانه پیش‌قدم است و این اعدام را مرتکب شد تا حالتی از ترس نزد افراد و فعالانی ایجاد کند که در پی آزادی بیان، اعتراض و تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه سیاست‌های رژیم آل‌سعود بودند و از این طریق تلاش کرد تا پیامی برای کسانی بفرستد که خواهان تغییر و یا اصلاح نظام هستند.
سکوت سرد جامعه جهانی نسبت به اعدام شیخ نمر
متأسفانه مجامع جهانی از جمله سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری وابسته به آن و نهادهای بین‌المللی اسلامی از جمله سازمان همکاری اسلامی، آیسسکو، اتحادیه عرب و ... نسبت به اعدام این شخصیت وارسته شیعی تنها سکوت اختیار کردند، این در حالی است که حتی مدعیان حقوق بشر غربی نیز که به بهانه‌های مختلف حقوق بشری در امور کشورهای دیگر دخالت می‌کنند، در برابر این حق کشی تنها سکوت کرده که به‌نظر می‌رسد دلارهای نفتی آل‌سعود و منابع مالی این کشور در بانک‌های غربی در این موضع‌گیری‌ها بی‌تأثیر نبوده باشد.
این برخورد دوگانه غربی‌ها نسبت به مقوله حقوق بشر در حالی صورت گرفت که این کشورها و حتی نهادهای بین‌المللی بلافاصله حمله به سفارت عربستان در تهران و کنسولگری این کشور در مشهد را که در اعتراض به شهادت شیخ نمر صورت گرفت به شدت محکوم کردند و حتی سازمان همکاری اسلامی که امروزه ظلم است اگر آن را سازمانی متعلق به مسلمانان و کشورهای اسلامی است بنامیم، بلافاصله به درخواست عربستان سعودی تشکیل جلسه داد و حمله به مقرهای دیپلماتیک این کشور در تهران و مشهد را محکوم کرد.
اعتراضات مردمی در مقابل سفارت عربستان سعودی، اقدامی خودجوش و مردمی در محکومیت این اقدام ننگین آل‌سعود بود و ما مطمئن هستیم که شهادت آیت‌الله نمر، خون بسیاری از آزادگان کشورهای عربی و اسلامی را به جوش آورد، اما بسیاری از گروه‌های مختلف مردم شاید از ترس حاکمان مستبد خود که اغلب جیره‌خوار عربستان هستند این جرأت را پیدا نکردند که خشم و اعتراض خود را بیان کنند.
همچنین، از مرکز اسلامی الازهر که بنابر ادعای متولیان آن از این مرکز به‌عنوان نهادی میانه‌رو در عالم اهل‌تسنن یاد می‌شود، انتظار می‌رفت که نسبت به این حادثه دلخراش واکنشی از خود نشان دهد، اما الازهر ترجیح داد خود را در خوابی زمستانی فرو ببرد و هیچ واکنشی نسبت به این حادثه نشان ندهد.
استناد وزارت کشور عربستان به قرآن برای اعدام شیخ نمر(!)
وزارت کشور عربستان سعودی که کشورش تنها تظاهر به اسلام می‌کند و اقدامات و سیاست‌های این رژیم هیچ سنخیتی با تعالیم و آموزه‌های دین مبین اسلام ندارد، برای توجیه جنایت اعدام این روحانی مظلوم شیعی، به آیاتی از قرآن کریم مستمسک شد و در همین راستا به حدیثی که به پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) نسبت داده شد نیز اشاره کرد که اوج عوام‌فریبی این نظام قبیله‌ای و منفور را نشان می‌دهد.
همچنین، وزارت کشور سعودی در حالی در بیانیه خود مدعی شد که شیخ نمر النمر، مبلغ فتنه و تفرقه بود و وی را به تلاش برای برهم زدن امنیت و فتنه‌افکنی متهم کرد که این روحانی برجسته تنها برای احقاق حقوق مشروع شیعیان و رفع تبعیض و بی‌عدالتی در عربستان مبارزه می‌کرد و در حقیقت، اعدام شیخ نمر مغایر با شرافت انسانی و تمامی قوانین و آیین‌های بین‌المللی بود.
تلاش برای ایجاد فتنه مذهبی با اعدام شیخ نمر
از آن جا که عربستان به‌عنوان یکی از مزدوران منطقه‌ای آمریکا و اسرائیل و بهترین ابزار برای تحقق توطئه‌های آن‌ها در جهان اسلام است، خواسته یا ناخواسته با این اقدام، راه را برای تحقق توطئه همیشگی آمریکا و رژیم صهیونیستی در فتنه‌افکنی و برانگیختن آتش فتنه‌ مذهبی و طائفه‌ای میان شیعیان و اهل‌تسنن هموار کرد، اما خوشبختانه هوشیاری و بیداری علمای سنی و شیعه و محکومیت به موقع این اقدام سبب شد که این توطئه خنثی شود.
همچنین، این اقدام وحشیانه رژیم سعودی در حالی صورت گرفت که تنها چند روز پیش از اعدام شیخ نمر، «شیخ مهدی الصمیدعی»، مفتی اهل سنت عراق که از علمای بانفوذ در میان اهل سنت است، آمادگی خود را برای وساطت در این موضوع اعلام کرده بود و حتی علمای اهل سنت ایران نیز با ارسال نامه‌های جداگانه به سازمان‌های بین‌المللی و علمای جهان اسلام خواستار جلوگیری از اعدام شیخ نمر شده بودند.
اعدام شیخ نمر حتی با مخالفت علما و شخصیت‌های اهل سنت نیز مواجه شد و علمای میانه‌رو و با فضیلت سنی که پیوسته بر خارج‌بودن رژیم حاکم بر عربستان که مبنای فکری و اعتقادی خود را از وهابیت می‌گیرد از دایره اسلام تأکید کرده‌اند، این اعدام را محکوم کردند تا جایی که مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان نیز با صدور بیانیه‌ای به شهادت رساندن آیت‌الله شیخ نمر را محکوم کرد.
خون شیخ نمر؛ زمینه‌ رویش جوانه‌های مقاومت در عربستان
به هر حال، رژیم سعودی باید بداند که ریختن خون شیخ نمر نه تنها صدای آزادی‌خواهی و مقاومت را خاموش نخواهد کرد، بلکه موجب رویش جوانه‌های پرشور مقاومت و آگاهی در عربستان و موجب نفرت مسلمانان از رژیم آل‌سعود خواهد شد و از  منظر اسلامی و دینی، حکومتی که به سمت استبداد، غرور و جنایت پیش برود ذلیل و خوار خواهد شد و این وعده الهی در قرآن است و این سرنوشت در انتظار رژیم آل‌سعود است، چرا که شیخ نمر نقش بزرگی در محرومیت‌زدایی مادی و معنوی مردم عربستان داشت و اعدام این بزرگ‌مرد در حقیقت توهین به جامعه جهانی و مسلمانان بود.
همچنین، مقامات رژیم آل‌سعود باید بدانند که با به شهادت رساندن آیت‌الله نمر در نخستین روز سال 2016 میلادی، نه تنها جنبش آزادی‌خواهی این کشور متوقف نخواهد شد، بلکه روحیه مقاومت، و پافشاری بر اصلاح و تغییر و مقابله با مستبدان و فاسدان و قاتلان تقویت خواهد شد و این جنایت آل‌سعود نشان داد که این کشور بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر است و مسئولان این کشور صلاحیت این را ندارند که متولی حرم امن الهی باشند و بسیاری از کارشناسان این اقدام آل‌سعود را به‌ مثابه خودکشی سیاسی تعبیر کردند که رژیم آل‌سعود دیر یا زود تاوان آن را پس خواهد داد.
عربستان سعودی در حالی جنایت اعدام شیخ نمر را مرتکب شد و خون این شهید آزاده را که تنها به دنبال آزادی بیان و احقاق حقوق مشروع بود را به زمین ریخت که اوضاع عربستان سعودی و منطقه نیاز به خونریزی، کشتار و تنش بیشتر را نداشت و رژیم آل‌سعود باید بداند که بازداشت، شکنجه و اعدام فعالان حقوقی و سیاسی راه‌حل مشکلات و بحران‌های داخلی این کشور نیست، بلکه عربستان نیازمند اصلاحات فراگیر و تدوین قانون اساسی جدیدی است که نمایانگر اراده همه شهروندان براساس آزادی، عدالت، تنوع‌گرایی، دموکراسی باشد.
اکنون آزادگان جهان و علما، فرهیختگان، هنرمندان و اندیشمندان امت اسلام وظیفه دارند که با برپایی نشست‌ها، جشنوار‌ه‌ها و برنامه‌های مختلف دینی، علمی، هنری و فرهنگی اجازه ندهند که خون این شهید جاویدان به فراموشی سپرده شود و همواره باید نام شهید آیت‌الله نمر را به‌عنوان سندی از جنایات و تاریک‌اندیشی رژیم آل‌سعود زنده نگه داشته شود.
در همین راستا، کمیته بین‌المللی گرامیداشت سالروز شهادت آیت‌الله شیخ نمر باقر النمر، ۲ تا ۸ ژانویه ۲۰۱۷ میلادی(۱۳ تا ۱۹ دی‌ماه) را هفته گرامیداشت «شهید نمر» اعلام کرده است.
آیت‌الله نمر که بود؟
شیخ نمر باقر النمر در سال 1959 ميلادی در شهر «عوامیه» واقع در استان شیعه‌نشین قطیف(شرق عربستان) دیده به جهان گشود؛ وی دارای یک فرزند پسر و سه دختر بود و زمانی که در بازداشتگاه ریاض بود، همسر خود را به دلیل بیماری سرطان از دست داد.
تحصیلات آکادمیک را در عوامیه پشت سر گذاشت و پس از آن در سال 1981 ميلادی برای کسب معارف دینی، عازم شهر مقدس قم در ایران شد. چند سال مسئولیت اداره حوزه امام زمان(عج) در تهران و سوریه را نیز برعهده داشت.
ویژگی‌های شخصیتی
از جمله ویژگی‌های بارز آیت‌الله نمر می‌‌توان به مواردی همچون خوش‌خلقی، پایبندی به اصول دین و ارزش‌های دینی، طرفدار گفت‌وگو و مسامحه دینی، حامی زندانیان ستمدیده، تأکید بر اجرای عدالت و آزادی برای تمام شهروندان، مقابله با فساد اجتماعی، دعوت به اصلاح سیاسی و مخالفت با ظلم و دیکتاتوری و انتخاب شیوه مسالمت‌آمیز در اعتراضات و مخالفت‌ها اشاره کرد.
مهم‌ترین فعالیت‌های علمی و دینی
همچنین، احیای نقش مساجد، نماز جماعت و نماز جمعه، اهتمام به موضوع قبرستان بقیع، تحکیم حقوق شیعیان، تشکیل گروه مخالفان رشدیافته، انتشار مقالات متعدد در موضوعات نقش زن در جامعه، مقابله با عقاید دینی جاهلیت، آسان‌سازی ازدواج و تبلیغ دینی از دیگر اقدامات ایشان در کنار فعالیت‌های سیاسی بود.
بازداشت در سال 2012 منتهی به شهادت شد
در طول زندگی خود، چندین بار از سوی مقامات سعودی بازداشت شد تا اینکه برای آخرین‌بار در سال 2012 میلادی برای همیشه بازداشت شد.
در سپتامبر 2014 میلادی در زندان سیاسی «الحائر» به زندان انفرادی منتقل شد و در 15 اکتبر همین سال حکم ابتدایی اعدام علیه وی صادر شد. روز 25 اکتبر سال 2015 میلادی حکم اعدام از سوی دادگاه عالی تصویب شد و به منظور صدور نهایی حکم، پرونده آیت‌الله نمر به «ملک سلمان»، پادشاه سعودی ارجاع داده شد تا این که آل‌سعود تیشه به ریشه خود زد و در جنایتی آشکار، این روحانی برجسته و آزادی‌خواه شیعی را دی‌ماه سال 1394 هجری شمسی و در نخستین روزهای سال نو میلادی به شهادت رساند.
جواد پارسامهر