از زمان اعلام پایان زندگی زمینی آیتالله هاشمی رفسنجانی از سوی پزشکان بیمارستان شهدای تجریش تا به امروز که هفتمین روز از درگذشت او فرا رسیده است تمامی رسانههای مختلف و شخصیتهای سیاسی، هنری، فرهنگی، اجتماعی و ورزشی هریک در رثای او مطالب زیادی را منتشر کردند.
آیت الله هاشمی بیش از 6 دهه از عمر خود در خدمت سیاست گذاشت، در این راه شکنجهها دید و گاه جان خود را نیز بر سر دفاع از این ارزشها در معرض تهدید گلولههای گروههایی چون فرقان گذاشت همین امر موجب شد بسیاری پیر انقلاب اسلامی را مرد سیاست بدانند.
هاشمی رفسنجانی با به قول هم درسهایش در دوران طلبگی، آ شیخ علی اکبر تنها مرد سیاست نبود، دغدغهها و فعالیتهای این مرد تأثیر گذار جمهوری اسلامی در عرصههای اجتماعی او را در جایگاه فعال اجتماعی قرار میدهد.
«مرد مصلحت» جهموری اسلامی در یکی از ماندنی ترین اقدامات خود طی دو سال گذشته زمینه ساز تدوین سیاستهای کلی محیط زیست در مجمع تشخیص مصلحت نظام شد که پس از تصویب و ابلاغ رهبر معظم انقلاب، در حال حاضر به عنوان بالادستی ترین سند حوزه محیط زیست و منابع طبیعی ایران به شمار میآید.
از آیتالله رفسنجانی مواضع دیگری در حمایت از محیط زیست وجود دارد که او را به یکی از سیاستمداران حامی کره سبز تبدیل میکرد. اما تنها محیط زیست نبود که به آیتالله چهره یک فعال اجتماعی میداد، حمایت او از سلامت و توجه به این امر موجب شده بود که کارکنان نظام سلامت از اینکه چنین حامی معنوی پشتشان ایستاده به خود ببالند.
بیماران خاص و وضعیت نگران کننده آنان به گفته وزیر بهداشت آخرین دغدغههای آیتالله در ساعات پایانی عمرشان بود حمایتهای هم او بود که دختر بزرگش را به تأسیس بنیاد بیماران خاص ترغیب کرد.
هاشمی وزیر بهداشت در راویت آخرین دیدارش با هاشمی رفسنجانی و در آخرین ساعات زندگی این «انقلابی مصلح» میگوید: آخرین دیداری که با ایشان داشتم من را دعوت کرد تا در دفترش حضور بیابم و پس از صرف ناهار، ایشان از نگرانی خود در رابطه با بیماران خاص سخن گفت و پیگیر بیمارستانی که در منطقه بهارلو قرار است ساخته شود، بود. ایشان شاکر بود از اینکه فرزند ایشان خانم فاطمه هاشمی رفسنجانی در مسیر حمایت از بیماران خاص افتاده است. خداوند ایشان را رحمت کند که نماد انقلاب بود و تا آخرین لحظه کار کرد.
هاشمی گرچه سیاست ورزیدن حرفهاش بود اما هم حامی بیماران و دردمندان، بود هم حامی زیست کره خاکی چه بسیار سیاستمدران و دولتمردانی در جهان بودهاند که با اتمام دوران مسئولیتشان به طور کلی از دنیای سیاست فاصله گرفته و وارد حوزههای اجتماعی، هنری و علمی شدهاند اما در ایران به ندرت چنین اتفاقی افتاده است چرا که سیاستمداران ایرانی همواره دنیای سیاست و دیپلماسی را بی نیاز از خود نمیدانستند این مسأله موجب این شده است که این افراد کمتر به فکر کارهای عام المنفعه چون سلامت یا محیط زیست بپردازند در این میان هم آیتالله هاشمی رفسنجانی یک استثنا بود، چرا که طی این همه سال در قدرت بودن علاوه بر تاریخ نگاری و تفسیر قرآن به حمایت از فعالیتهای اجتماعی میپرداخت تا در این عرصههم خود را متفاوت معرفی کند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی نشان داد می توان سیاست ورزید و
محیط زیست را دریفات، میتوان مصلحت اندیشید و دلواپس بیمار خاص بود.