آیت‌الله ایمانی:
طمع عامل ذلت انسان‌هاست/ سرمایه و كار در اسلام با هم فعال باشند
گروه معارف: نماینده ولی فقیه در استان فارس طمع را عاملی برای ذلیل ساختن انسان‌ها دانست و افزود: طمع چون انسان را تشویق به جمع مال و گرایش به ثروت می‌كند، همه چیز را حتی به ذلت كشیدن خود را برای انسان مباح و حلال جلوه می‌دهد.
آیت‌الله اسدالله ایمانی، نماینده ولی فقیه در استان فارس در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایكنا) از فارس، با اشاره به ویژگی‌های متقین و پرهیزگاران در كلام امیرالمؤمنین(ع) گفت: متقین خود را از طمع‌ورزی دور نگه می‌دارند و تلاش می‌کنند که آلوده به طمع نشوند.
وی، طمع را عاملی برای ذلیل ساختن انسان‌ها دانست و افزود: طمع چون انسان را تشویق به جمع مال و گرایش به ثروت می‌كند، همه چیز را برای انسان مباح و حلال می‌داند حتی به ذلت كشیدن خود و مقابل هر کس و ناکسی سر تسلیم فرود آوردن.
ریشه طمع وابستگی شدید به دنیاست
آیت‌الله ایمانی با بیان اینكه پیامبر بزرگوار اسلام(ص) می‌فرمایند آن‌جایی که عقل‌ها و خردها زمین می‌خوردند در فضایی است که طمع‌ها گل می‌کند و انسان به سمت و سوی طمع کشیده می‌شود، گفت: ریشه طمع وابستگی شدید به دنیاست. به نحوی که همه بدبختی‌ها را می‌پذیرد که مال او افزون شود. خدا را از زندگی حذف می‌کند و قدرت او را نادیده می‌گیرد و دلبستگی شدید به مال دنیا او را بیچاره و بدبخت می‌سازد.
امام جمعه شیراز با یادآوری اینكه طبق فرمایش پیامبر مكرم اسلام(ص)، طمع بردگی همیشگی است، گفت: انسان طمعکار همیشه برده و ذلیل است. همیشه چشمش به دست این و آن دوخته و برای بهره‌برداری از امکانات این و آن، همه‌گونه ذلت و بردگی را تحمل می‌کند.
ثروت در اسلام برای سرپا نگه داشتن زندگی بشری است
وی در بخش دیگری از سخنان خود با تصریح اینكه اسلام با فقر از طرق مختلف مبارزه می‌کند و آن را در جامعه به حداقل ممکن می‌رساند، گفت: اساساً دیدگاه اسلام این است كه مال و ثروت برای سرپا نگه داشتن زندگی بشر است و ثروت طبعاً باید دست انسان‌های عاقل و فهمیده باشد و در مسیر صحیح از آن بهره‌برداری شود.
آیت‌الله ایمانی اظهار كرد: قرآن مجید مال و ثروت را فضل الهی می‌داند و نعمت پروردگار عالم می‌شناسد. بعد از عبادت بزرگ نماز جمعه که هم فریضه‌ای عبادی است هم سیاسی، مردم را به کسب حلال دعوت می‌کند كه به دنبال فضل پروردگار عالم باشید و مال و ثروت را فضل الهی معرفی می‌کند. این دیدگاه اسلام است و در این رابطه آیات متعددی از قرآن مجید و روایات اهل بیت(ع) نیز این دیدگاه را تقویت می‌كند.
اشاره به راهكارهای اسلام برای مبارزه با فقر
نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: به همین جهت اسلام می‌گوید درآمد باید از ناحیه سرمایه و کار با هم باشد و یکی از راه‌هایی که می‌خواهد با فقر مبارزه کند و یکی از مسیرهایی که باید ثروت جریان صحیح داشته باشد، این است که کار و سرمایه با هم در جامعه فعال باشد. بازوی کارگر و ثروت سرمایه‌دار هر دو کنار هم و با هم زندگی و تولید را بگردانند و بچرخانند.
وی گفت: مردان حاصل زحماتشان مال خودشان است. زنان هم اگر فعالیت اقتصادی دارند سود و درآمد آن مر بوط به خودشان است و کسی نمی تواند در آن دخالت نابه‌جا داشته باشد و در عین حال از فضل پروردگار کمک بخواهید یعنی ثروت فضل الهی است.
آیت‌الله ایمانی با تأكید بر اینكه كسب معیشت به عنوان بهترین عبادت در روایات اهل بیت(ع) معرفی شده است، بنابراین مال و ثروت هم فضل الهی و نعمت پروردگار است و هم بهترین عبادت است، گفت: اگر کسی از راه حلال درآمدی کسب کرد خیرات و نتایج خوبی در انتظار اوست. این نتیجه کار خیر و کسب درآمد حلال است و طبیعتاً بخشی از آن را هم در راه خدا هزینه کند و به فقرا و مستمندان جامعه برساند.
وی لازمه این كار را آن دانست كه سرمایه و کار هر دو با هم به کار گرفته شود یعنی سرمایه فعال باشد و راکد نباشد و اگر سرمایه احتکار شد چه گرفتاری‌هایی ایجاد می‌کند و اینکه بازوی کار هم در جامه فعال باشد و به کار بیفتد. فکر فعل باشد و بازو و سرمایه و فکر در خدمت تولید و رفاه جامعه و همچنین در خدمت برداشتن نیازمندی‌های جامعه و کمک به فقرا و مستمندان جامعه قرار گیرند.
وی، طمع را عاملی برای ذلیل ساختن انسان‌ها دانست و افزود: طمع چون انسان را تشویق به جمع مال و گرایش به ثروت می‌كند، همه چیز را برای انسان مباح و حلال می‌داند حتی به ذلت كشیدن خود و مقابل هر کس و ناکسی سر تسلیم فرود آوردن.
ریشه طمع وابستگی شدید به دنیاست
آیت‌الله ایمانی با بیان اینكه پیامبر بزرگوار اسلام(ص) می‌فرمایند آن‌جایی که عقل‌ها و خردها زمین می‌خوردند در فضایی است که طمع‌ها گل می‌کند و انسان به سمت و سوی طمع کشیده می‌شود، گفت: ریشه طمع وابستگی شدید به دنیاست. به نحوی که همه بدبختی‌ها را می‌پذیرد که مال او افزون شود. خدا را از زندگی حذف می‌کند و قدرت او را نادیده می‌گیرد و دلبستگی شدید به مال دنیا او را بیچاره و بدبخت می‌سازد.
امام جمعه شیراز با یادآوری اینكه طبق فرمایش پیامبر مكرم اسلام(ص)، طمع بردگی همیشگی است، گفت: انسان طمعکار همیشه برده و ذلیل است. همیشه چشمش به دست این و آن دوخته و برای بهره‌برداری از امکانات این و آن، همه‌گونه ذلت و بردگی را تحمل می‌کند.
ثروت در اسلام برای سرپا نگه داشتن زندگی بشری است
وی در بخش دیگری از سخنان خود با تصریح اینكه اسلام با فقر از طرق مختلف مبارزه می‌کند و آن را در جامعه به حداقل ممکن می‌رساند، گفت: اساساً دیدگاه اسلام این است كه مال و ثروت برای سرپا نگه داشتن زندگی بشر است و ثروت طبعاً باید دست انسان‌های عاقل و فهمیده باشد و در مسیر صحیح از آن بهره‌برداری شود.
آیت‌الله ایمانی اظهار كرد: قرآن مجید مال و ثروت را فضل الهی می‌داند و نعمت پروردگار عالم می‌شناسد. بعد از عبادت بزرگ نماز جمعه که هم فریضه‌ای عبادی است هم سیاسی، مردم را به کسب حلال دعوت می‌کند كه به دنبال فضل پروردگار عالم باشید و مال و ثروت را فضل الهی معرفی می‌کند. این دیدگاه اسلام است و در این رابطه آیات متعددی از قرآن مجید و روایات اهل بیت(ع) نیز این دیدگاه را تقویت می‌كند.
اشاره به راهكارهای اسلام برای مبارزه با فقر
نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: به همین جهت اسلام می‌گوید درآمد باید از ناحیه سرمایه و کار با هم باشد و یکی از راه‌هایی که می‌خواهد با فقر مبارزه کند و یکی از مسیرهایی که باید ثروت جریان صحیح داشته باشد، این است که کار و سرمایه با هم در جامعه فعال باشد. بازوی کارگر و ثروت سرمایه‌دار هر دو کنار هم و با هم زندگی و تولید را بگردانند و بچرخانند.
وی گفت: مردان حاصل زحماتشان مال خودشان است. زنان هم اگر فعالیت اقتصادی دارند سود و درآمد آن مر بوط به خودشان است و کسی نمی تواند در آن دخالت نابه‌جا داشته باشد و در عین حال از فضل پروردگار کمک بخواهید یعنی ثروت فضل الهی است.
آیت‌الله ایمانی با تأكید بر اینكه كسب معیشت به عنوان بهترین عبادت در روایات اهل بیت(ع) معرفی شده است، بنابراین مال و ثروت هم فضل الهی و نعمت پروردگار است و هم بهترین عبادت است، گفت: اگر کسی از راه حلال درآمدی کسب کرد خیرات و نتایج خوبی در انتظار اوست. این نتیجه کار خیر و کسب درآمد حلال است و طبیعتاً بخشی از آن را هم در راه خدا هزینه کند و به فقرا و مستمندان جامعه برساند.
وی لازمه این كار را آن دانست كه سرمایه و کار هر دو با هم به کار گرفته شود یعنی سرمایه فعال باشد و راکد نباشد و اگر سرمایه احتکار شد چه گرفتاری‌هایی ایجاد می‌کند و اینکه بازوی کار هم در جامه فعال باشد و به کار بیفتد. فکر فعل باشد و بازو و سرمایه و فکر در خدمت تولید و رفاه جامعه و همچنین در خدمت برداشتن نیازمندی‌های جامعه و کمک به فقرا و مستمندان جامعه قرار گیرند.
