به بهانه بارش برف/
خداوند در سکوت بارش دانه‌های سپید برف چه می‌گوید
گروه معارف: در لحظه‌ای دنیای رنگارنگ، یک رنگ می‌شود، سیاهی‌ها را سفیدی می‌پوشاند، شاید خداوند می‌خواهد تجسم «یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» را با چشمانمان ببینیم، پاکی چه زیباست، همه جا آرام است.
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) از ایلام، آرام، آرام، دانه‌های سپید برف از آسمان فرود می‌آید، در لحظه‌ای دنیای رنگارنگ، یک رنگ می‌شود، سیاهی‌ها را سفیدی می‌پوشاند، شاید خداوند می‌خواهد تجسم «یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» را با چشمانمان ببینیم، پاکی چه زیباست، همه جا آرام است.
در میان این وسعت سفید، نقطه‌های سیاهی به چشم می‌آید، برف هرچه می‌بارد، لکه‌ها محو نمی‌شوند؛ مگر اینکه خودت با دستانت برف برداری و سیاهی‌ها را بپوشانی. چه زیبا خداوند با مخلوق خود سخن می‌گوید، لطیف و مهربان، نه اجباری و نه دستوری در کار است، او راه را نشان می‌دهد.
می‌بینی، پروردگار چه واضح سخن می‌گوید، تنها با نزول رحمت اوست که می‌توان نقاط تاریک زندگی را دید تا برای زدودن آنها کاری کرد، اگر یک لحظه تأمل کنی و این لوح سفید را قلب مؤمن بدانی، این را درک خواهی کرد چه حیف است، اگر این یک‌رنگی با لکه‌های ریز و درشت سیاه گناه آلوده شود. شاید خداوند از حق خود بگذرد ولی این فرصت را می‌دهد تا خودت «حق‌الناس» را جبران کنی.
امروز این فرصت را داری که تاریکی‌ها را ببینی، منتظر اوضاع مساعدتر نباش، شاید آن روز این لکه‌ها به این وضوح نمایان نباشد، پس باید از فرصت استفاده کرد. حضرت امیر(ع) می‌فرماید: «الفُرصَةُ تَمُر مَرّ السَّحاب فانتهزوا فُرُصَ الخیر؛ فرصت‌ها مانند ابر می‌گذرند، پس فرصت‌های نیکو را از دست ندهید.» هرچند هوا سرد است و باید کمی سختی را تحمل کنی، اما می‌توان راحت‌تر از فردا کار کرد.
این را به خاطر داشته باش اگر سپیدی وجودت را حفظ کنی، خالقت همواره هوایت را دارد، آیاتش را به تو نشان می‌دهد؛ «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» همه برای توست، برای تو در کارند، آخر تو اشرف مخلوقاتش هستی. «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا؛ و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریدههاى خود برترى آشکار دادیم.»( اسرا/ ۷۰)
دنیا را ببین، چه رام است! فریب این آرامشش را نخور، به او اعتماد نکن، مگذار هرجا که دلش خواست تو را ببرد، افسارش را بگیر و او را هدایت کن، هر چند جاده لغزنده و مه‌آلود است! نگران نشانی‌ها نباش، خداوند مسیرش را در آیاتش به تو نشان می‌دهد، راهی را انتخاب کن که بهترین بندگانش رفتند. بهار منتظر توست، آن روز همه جا نورانی است.
نوشتار: حسین اکبری
در میان این وسعت سفید، نقطه‌های سیاهی به چشم می‌آید، برف هرچه می‌بارد، لکه‌ها محو نمی‌شوند؛ مگر اینکه خودت با دستانت برف برداری و سیاهی‌ها را بپوشانی. چه زیبا خداوند با مخلوق خود سخن می‌گوید، لطیف و مهربان، نه اجباری و نه دستوری در کار است، او راه را نشان می‌دهد.
می‌بینی، پروردگار چه واضح سخن می‌گوید، تنها با نزول رحمت اوست که می‌توان نقاط تاریک زندگی را دید تا برای زدودن آنها کاری کرد، اگر یک لحظه تأمل کنی و این لوح سفید را قلب مؤمن بدانی، این را درک خواهی کرد چه حیف است، اگر این یک‌رنگی با لکه‌های ریز و درشت سیاه گناه آلوده شود. شاید خداوند از حق خود بگذرد ولی این فرصت را می‌دهد تا خودت «حق‌الناس» را جبران کنی.
امروز این فرصت را داری که تاریکی‌ها را ببینی، منتظر اوضاع مساعدتر نباش، شاید آن روز این لکه‌ها به این وضوح نمایان نباشد، پس باید از فرصت استفاده کرد. حضرت امیر(ع) می‌فرماید: «الفُرصَةُ تَمُر مَرّ السَّحاب فانتهزوا فُرُصَ الخیر؛ فرصت‌ها مانند ابر می‌گذرند، پس فرصت‌های نیکو را از دست ندهید.» هرچند هوا سرد است و باید کمی سختی را تحمل کنی، اما می‌توان راحت‌تر از فردا کار کرد.
این را به خاطر داشته باش اگر سپیدی وجودت را حفظ کنی، خالقت همواره هوایت را دارد، آیاتش را به تو نشان می‌دهد؛ «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» همه برای توست، برای تو در کارند، آخر تو اشرف مخلوقاتش هستی. «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا؛ و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریدههاى خود برترى آشکار دادیم.»( اسرا/ ۷۰)
دنیا را ببین، چه رام است! فریب این آرامشش را نخور، به او اعتماد نکن، مگذار هرجا که دلش خواست تو را ببرد، افسارش را بگیر و او را هدایت کن، هر چند جاده لغزنده و مه‌آلود است! نگران نشانی‌ها نباش، خداوند مسیرش را در آیاتش به تو نشان می‌دهد، راهی را انتخاب کن که بهترین بندگانش رفتند. بهار منتظر توست، آن روز همه جا نورانی است.
نوشتار: حسین اکبری
