به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، آیتالله العظمی عبدالله جوادی آملی امروز هشتم، اسفندماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه نجم گفت: گاهی عدم تناسب ضمیر در آیات ابتدایی سوره نجم دیده میشود که آیا این ضمایر به خدا، فرشته و یا پیامبر باز میگردد که اگر به سوره اسراء و آیه ابتدایی آن که در مورد معراج است، مقایسه شود معلوم میشود که ضمایری که تناسبی با جبرئیل ندارد به خداوند باز میگردد و در این صورت مشکلی ایجاد نخواهد شد.
وی افزود: خداوند به اجرام آسمانی که قسم میخورد گاهی به حالت درخشش آنها قسم خورده و گاهی نیز مجموعه آنها که در سور دیگر دیده میشود؛ ابراهیم خلیل نیز در استدلال برای ردکردن برهان ستارهپرستان به افول آنها اشاره کرد و گفت من افولکنندگان را دوست ندارم، زیرا ستاره گاهی هست و گاهی نیست.
آیتالله جوادی آملی بیان کرد: در ابتدای سوره نجم نیز قسم به ستاره در حال افول خورده شده است که دو کاربرد دارد؛ یعنی خودش خدا نیست و جایی برای توهم ستارهپرستان نیست و دیگر اینکه خدا دارد برای اینکه متغیر و متحرک است و هر متحرکی خدا دارد.
این مفسر قرآن با بیان اینکه آنچه پیامبر فرموده است وحی است، عنوان کرد: بشر نیازمند راهنماست و اگر کسی از طرف خداوند آمد باید نمونه و نشانه الهی یعنی معجزه داشته باشد.
این مفسر قرآن عنوان کرد: به کاتبان پیامبر(ص) گفته شد که پیامبر(ص) ممکن است در خشم و غضب و یا خوشحالی مطلبی را بفرمایند در این صورت چگونه خواهد شد، آیا دخالت کار بشری در میان نیست که وقتی به عرض پیامبر رسید فرمودند همه را بنویس زیرا من جز برای خدا غضبناک و یا خوشحال نمیشوم.
وی تاکید کرد: ابتدا تا اول قرآن وحی است، ولی برخی گفتهاند آیا حضرت اجتهاد هم میکند که اجماع امامیه این است که پیامبر طبق امور ظنی عمل نمیکند ولی حضرت اجتهاد وحیانی دارد لذا تمامی احکام در اصل و فرع یکدست، وحی الهی است زیرا اجتهاد بشری اگرچه برای فقها کمال است برای نبوت نقص است.
این مرجع تقلید تصریح کرد: وجود حضرت تنها روح نیست و صحنههای وحی با روح و جسم او تحقق یافته است از این رو ابن بابویه گفته است تمامی روایاتی که در مورد رویت الهی با قلب مومن است همه در نزد من مورد تایید است ولی اگر این سخنان در توده مردم زده شود ممکن است ظرفیت ادراک آن را نداشته باشند و آن را حمل بر دیدن ظاهری کنند.
این مفسر قرآن همچنین با اشاره به تعبیر فتدلی و قاب قوسین در سوره نجم گفت: تدلی، القاء از بالا به پایین است، بنابر این جبرئیل به پیامبر(ص) نزدیک شد تا به مقدار دو قوس یک کمان و بر او وحی صورت گرفت که این مسئله به ظهور الهی برمیگردد و دل پیامبر(ص) تجلی خدا را دید.