غفلت از موسیقی بومی، چراغ سبز به موسیقی غربی
گروه هنر: در شرایطی‌که شبکه‌های مختلف ماهواره‌ای بیست‌و‌چهار ساعته موسیقی پخش می‌کنند، غفلت از موسیقی اصیل، چراغ سبز به موسیقی غربی است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، موسیقی پاپ در کشور ما ممنوع شد و تنها موسیقی سنتی امکان فعالیت را داشت. همین مسئله سبب شد تا موسیقی که ما از آن به عنوان ترانه‌های لس‌آنجلسی نام می‌بریم در جامعه رواج پیدا کند. این کارها به لحاظ کیفی به شدت ارزششان نازل بود، اما وقتی کاری برای عرضه در داخل کشور وجود نداشت به نوعی مردم انتخابی دیگری جز شنیدن کارهای سخیف نداشتند. این وضعیت به اندازه‌ای وخیم شده بود که شوهای نوروزی که در آمریکا ضبط می‌شد با بالا‌ترین قیمت در تهران به فروش می‌رسید!
در چنین شرایطی بود که برخی از مسئولان دریافتند که با ممنوع کردن راه به جایی نخواهند برد، پس موسیقی پاپ آزاد شد. در موج ابتدایی نیز خوانندگانی چون خشایار اعتمادی، قاسم افشار، امیر کریمی، ناصر عبدالهی و... به جامعه معرفی شدند و توانستند به موفقیت‌هایی نیز دست یابند، اما در گام‌های بعد، خوانندگان جدیدی هم وارد موسیقی کشور شدند که جوانان بسیاری را هم به سمت خود کشاندند. در همین رابطه نکته‌ای نیز وجود دارد آنهم اینکه هر اندازه که زمان جلوتر رفت برخی نگاه‌های غنی از موسیقی پاپ دور شد و به نوعی گرایش سطحی در این سبک موسیقی رواج پیدا کرد.
موفقیت چاوشی و همایون به مدد شعرهای غنی
ضعف ذکر شده به اندازه‌ای عیان بود که تا همین اواخر برخی آهنگ‌های داخلی به لحاظ ریتم از ترانه‌های لس‌آنجلسی ریتیمک‌تر بودند. همین مسئله نیز باعث شد برخی از علما پیرامون این موضوع از خود عکس‌العمل نشان دهند، اما در چنین شرایطی برخی هنرمندان دغدغه مند نیز بودند که با کارهای خود به نوعی ناجی موسیقی پاپ شدند. برای مثال به محسن چاوشی اشاره می‌کنم که توانست با بهره بردن از شعر شعرای قدیم طرفداران بسیاری را به سمت خود بکشاند. حامد همایون دیگر هنرمندی بود که راهی که باید در 20 یا 30 سال طی می‌شد به مدد بهره بردن از اشعار شاعران نامی کشورمان کمتر از یک سال طی کرد.
این هنرمند (حامد همایون) با سبک جدیدی که در موسیقی به وجود آورد جوانان را مجذوب خود کرد، به نوعی که دیگر برای دوست داشتن وی تنها یک قشر یا سلیقه را نمی‌شد مثال زد، بلکه تمامی احاد جامعه مجذوب وی بودند. در همین راستا تلویزیون نیز به طبع استقبالی که از این هنرمند شد از وی برای حضور در برنامه شب یلدا دعوت به عمل آورد تا اجرای برنامه کند. تمام موفقیت به دست آمده این هنرمند نیز از آنجا نشئت می‌گرفت که وی برای حضورش در موسیقی تنها به داشتن یک شعر و موسیقی اکتفا نمی‌کرد، بلکه سعی کرد روشی را در کارش لحاظ کند که تا به امروز نمود آن را شاهد نبودیم.
مقبولیت شعرهای فاخر در بین جوانان
موضوع دیگری که حتما می‌خواهم به آن اشاره کنم به این امر بر می‌گردد که موفقیت هنرمندانی چون حامد همایون و محسن چاوشی نشان می‌دهد، اشعار سنتی ما قادرند جذب مخاطب کنند به شرطی‌‌که به درستی به جوانان عرصه شوند. در ضمن در میان آثار این دو هنرمند آثار دینی نیز وجود دارد، اما شکلی بیان به گونه‌ای است که در ابتدا شاید کسی متوجه پیام نشود، اما با دقت در شعر، مفهوم دریافت خواهد شد. برای مثال ترانه «هیهات» درباره امام حسین (ع) است، ولی شکل اجرایی همایون، ساختار حماسی و ملی دارد و به نوعی انرژی در شنونده ایجاد می کند؛ بر خلاف بسیاری از کارهایی که نگاهی اندوهگین به این موضوعات دارند.
مطلب پایانی اینکه موسیقی امروز تنها وسیله‌ای برای سرگرمی یا وقت‌گذرانی نیست، بلکه محلی برای تبلیغ مفاهیم ارزشی و ملی است. ظرفیتی که بسیاری از کشورهای جهان از آن بهره می‌برند، برای همین اگر ما نخواهیم از این ظرفیت استفاده کنیم تنها خود را از یک داشته محروم کرده‌ایم و به نوعی آغوش خود را برای موسیقی غربی و معاند باز کرده‌ایم.
در چنین شرایطی بود که برخی از مسئولان دریافتند که با ممنوع کردن راه به جایی نخواهند برد، پس موسیقی پاپ آزاد شد. در موج ابتدایی نیز خوانندگانی چون خشایار اعتمادی، قاسم افشار، امیر کریمی، ناصر عبدالهی و... به جامعه معرفی شدند و توانستند به موفقیت‌هایی نیز دست یابند، اما در گام‌های بعد، خوانندگان جدیدی هم وارد موسیقی کشور شدند که جوانان بسیاری را هم به سمت خود کشاندند. در همین رابطه نکته‌ای نیز وجود دارد آنهم اینکه هر اندازه که زمان جلوتر رفت برخی نگاه‌های غنی از موسیقی پاپ دور شد و به نوعی گرایش سطحی در این سبک موسیقی رواج پیدا کرد.
موفقیت چاوشی و همایون به مدد شعرهای غنی
ضعف ذکر شده به اندازه‌ای عیان بود که تا همین اواخر برخی آهنگ‌های داخلی به لحاظ ریتم از ترانه‌های لس‌آنجلسی ریتیمک‌تر بودند. همین مسئله نیز باعث شد برخی از علما پیرامون این موضوع از خود عکس‌العمل نشان دهند، اما در چنین شرایطی برخی هنرمندان دغدغه مند نیز بودند که با کارهای خود به نوعی ناجی موسیقی پاپ شدند. برای مثال به محسن چاوشی اشاره می‌کنم که توانست با بهره بردن از شعر شعرای قدیم طرفداران بسیاری را به سمت خود بکشاند. حامد همایون دیگر هنرمندی بود که راهی که باید در 20 یا 30 سال طی می‌شد به مدد بهره بردن از اشعار شاعران نامی کشورمان کمتر از یک سال طی کرد.
این هنرمند (حامد همایون) با سبک جدیدی که در موسیقی به وجود آورد جوانان را مجذوب خود کرد، به نوعی که دیگر برای دوست داشتن وی تنها یک قشر یا سلیقه را نمی‌شد مثال زد، بلکه تمامی احاد جامعه مجذوب وی بودند. در همین راستا تلویزیون نیز به طبع استقبالی که از این هنرمند شد از وی برای حضور در برنامه شب یلدا دعوت به عمل آورد تا اجرای برنامه کند. تمام موفقیت به دست آمده این هنرمند نیز از آنجا نشئت می‌گرفت که وی برای حضورش در موسیقی تنها به داشتن یک شعر و موسیقی اکتفا نمی‌کرد، بلکه سعی کرد روشی را در کارش لحاظ کند که تا به امروز نمود آن را شاهد نبودیم.
مقبولیت شعرهای فاخر در بین جوانان
موضوع دیگری که حتما می‌خواهم به آن اشاره کنم به این امر بر می‌گردد که موفقیت هنرمندانی چون حامد همایون و محسن چاوشی نشان می‌دهد، اشعار سنتی ما قادرند جذب مخاطب کنند به شرطی‌‌که به درستی به جوانان عرصه شوند. در ضمن در میان آثار این دو هنرمند آثار دینی نیز وجود دارد، اما شکلی بیان به گونه‌ای است که در ابتدا شاید کسی متوجه پیام نشود، اما با دقت در شعر، مفهوم دریافت خواهد شد. برای مثال ترانه «هیهات» درباره امام حسین (ع) است، ولی شکل اجرایی همایون، ساختار حماسی و ملی دارد و به نوعی انرژی در شنونده ایجاد می کند؛ بر خلاف بسیاری از کارهایی که نگاهی اندوهگین به این موضوعات دارند.
مطلب پایانی اینکه موسیقی امروز تنها وسیله‌ای برای سرگرمی یا وقت‌گذرانی نیست، بلکه محلی برای تبلیغ مفاهیم ارزشی و ملی است. ظرفیتی که بسیاری از کشورهای جهان از آن بهره می‌برند، برای همین اگر ما نخواهیم از این ظرفیت استفاده کنیم تنها خود را از یک داشته محروم کرده‌ایم و به نوعی آغوش خود را برای موسیقی غربی و معاند باز کرده‌ایم.
