«انار» سروده برقعی به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س)

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سیدحمیدرضا برقعی به مناسبت میلاد با سعادت حضرت زهرا(س) نوسروده‌ای به نام «انار» را تقدیم ساحت مقدس بانوی دوعالم کرد.

«عاشق شده است دانه به دانه هزار بار

دل خون و سینه چاک و برافروخته انار

فریاد بی صداست ترک‌های پیکرش

از بس که خورده خونِ دل از دست روزگار

پاشیده رنگ سرخ به پیراهنِ خزان

بسته حنا به پینه دستان شاخسار

در سرزمین گرم، انار آتشین شود

یاقوت را می‌آورد آتشفشان به بار

با دست خود به حوصله پنهان نموده است

یک دانه از بهشت در او آفریدگار

آن میوه‌ای که ساخته تسبیحی از خودش

شُکر است بر زبانش، فی الیل و النهار

آن میوه ای که فاطمه آن را طلب نمود

چون باب میل اوست شد این میوه تاجدار

آن بانویی که نام خودش شعر مطلق است

در وصفش استعاره نیاید به هیچ کار

نامی که داده است به زن قیمتی دگر

نامی که داده است به مردان هم اعتبار

آن نام را می‌آورم ،اما نه بی‌وضو

دل را به آب میزنم ،اما نه بی گدار

جبر آن زمان که پشت در خانه‌اش نشست

برخاست آن قیامت عظمی به اختیار

رفت آنچنان که از نفس افتاد جبرئیل

گویی محمد است به معراج رهسپار

شد عرصه گاه تنگ، ولی ماند پشت در

چون ماندن علی به اُحد ماند، استوار

برگشت زخم خورده ،ولی فاتح نبرد

چون بازگشت حمزه از آشوب کارزار

در خون خضاب شد تن یاران بعد از او

آنها که نام "فاطمه" را می‌زنند جار

من از کدام یک بنویسم که بوده‌اند

حجاج‌ها به ورطه تاریخ بی‌شمار

آنها که با غرور نوشتند ساختیم

دریاچه های احمری از خونِ این تبار

از کربلا به واقعه فَخ رسیده‌ایم

از عمق ناگوارترین‌ها به ناگوار

محمود غزنوی به عداوت مگر نساخت

از استخوان فاطمیان چوبه‌های دار

بوسهل زوزنی به شرارت هنوز هم

محکوم می کند حسنک را به سنگسار

در لمعه الدمشقیه جاریست همچنان

خون شهید اول و ثانی چون آبشار

اما هنوز هم به تأسی ز فاطمه

نام علیست روی لبِ شیعه آشکار

بیت از هلالی جُغتایی نشسته است

از آن شهید شیعه به ذهنم به یادگار

"جان خواهم از خدا نه یکی، بلکه صد هزار

تا صد هزار بار بمیرم برای یار"

فرق است، فرق فاحشی از حرف تا عمل

راه است، راه بی‌حدی از شعر تا شعار

اینک مدافعان حرم شعله پرورند

تا در بیاورند از آن دودمان دمار

با تیغ آبدیده‌ای از نوع اعتقاد

با اعتقاد محکمی از جنس ذوالفقار

زهراست مادر من و من بی قرار او

آن نام را می آورم آری به افتخار

آن بانویی که وقت تشرف به رستخیز

پیغمبران پیاده می آیند و او سوار

فریاد می‌زنند که سر خم کنید، هان

تا از صراط بگذرد آیات سجده دار

هرجا نگاه می‌کنم آنجا مزار اوست

پنهان و آشکار چنان ذات کردگار‌

اینها که گفته‌ایم یکی بود از هزار

اما هنوز شیعه مصمم، امیدوار...»