عاقبت محتکران کیفر الهی است
کد خبر: 3609909
تاریخ انتشار : ۲۴ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۶:۵۸

عاقبت محتکران کیفر الهی است

گروه اقتصاد: یک مدرس سطح عالی حوزه عنوان کرد: عذاب دردناک پروردگار از آن کسانی است که اموال و منابع را روی هم انباشت می‌کنند و آن را انفاق نمی‌کنند .

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از همدان، آیت‌الله محمد محمدی قائینی استاد سطح عالی حوزه علمیه استان، چهارشنبه، 24 خرداد ماه در مجموعه نشست‌های سبک زندگی اسلامی در سالن اجتماعات کتابخانه مدرسه آخوند همدان اظهار کرد: از نظر اسلام، در امر ثروت باید سه اقدام توزیع منابع، توزیع مالی و توزیع خدمات انجام گیرد.

وی افزود: منابع خدادای مانند، جنگل، معادن، دریا و ... مربوط به همه مردم است و خداوند حق استفاده از آن را به طور مساوی به همگان داده است، امام باقر(ع) در این خصوص می‌فرمایند: « هر کس زمینی را احیا و آباد کند، محصولات آن زمین از آن خود است و مالیات نیز ازآن امام مسلمین، اما اگر فرد زمین را ترک کند و یا آن را مخروب کند دیگری حقی در آن ندارد و شخص دیگر می‌تواند مالک آن شود».

آیت‌الله قائینی اضافه کرد: در امر توزیع مالی که به معنای مصرف اموال و جلوگیری از انباشت آن است باید نکات مهمی را در نظر گرفت که تشویق به انفاق یکی از این موارد است، طبق آیه شریفه «لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ؛ (ای رسول بر تو دعوت خلق است) و هدایت خلق بر تو نیست، خدا هر که را خواهد هدایت کند و هر قسم انفاق و احسان کنید درباره خویش کرده‌اید و نبایست انفاق کنید جز در راه رضای خدا و هر انفاق و احسانی کنید از خدا پاداش تمام به شما رسد و به هرگز به شما ستم نخواهد رسید»(بقره/آیه 272) خداوند انسان‌ها را به انفاق سفارش می‌کند.

این مدرس حوزه ادامه داد: انفاق علاوه بر پاداش اخروی، آسایش وجدان، لذت روح و سلامت جسم را در پی خواهد داشت که پیامبر اکرم(ص) در این باب فرموده‌اند: «خوشا به حال سه نفر، کسانی که زیادی مال خود را به دیگران می‌بخشند، افرادی که به اندازه صحبت می‌کنند و آنهایی که با مردم به انصاف برخورد می‌کنند».

وی گفت: برای بسیاری از انسان‌ها، مال بر جان تقدم دارد این در حالی است که قرآن این افراد را سرزنش می‌کند و بسیاری از مشکلات او را به دلیل وابستگی قلبی فرد به مال و ثروت دنیا عنوان می‌کند، در امر «انصاف» نیز رعایت حقوق مساوی برای یکدیگر است حال، «مواسات» که به معنای همدردی و هم نشینی است در درجه بعدی قرار دارد و «ابثار» نیز در مقامی والاتر نسبت به این دو قرار دارد که فرد از بسیاری از داشته‌های خود به نفع دیگری می‌گذرد.

آیت‌الله قائینی ابراز کرد: تهدید به کیفر،اقدامات لازم از سوی دولت و توزیع خدمات عمومی از دیگر اقداماتی است که باید در امر توزیع مالی ثروت به آن توجه شود، در آیه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ؛ ای اهل ایمان، بسیاری از علماء و راهبان (یهود و نصاری) اموال مردم را به باطل طعمه خود می‌کنند و (خلق را) از راه خدا منع می‌کنند و کسانی که طلا و نقره را گنجینه و ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند آنها را به عذابی دردناک بشارت ده» (توبه/ آیه 34) عذاب دردناک پروردگار از آن کسانی است که اموال خود را روی هم انباشت می‌کنند و آن را انفاق نمی‌کنند.

این مدرس حوزه اظهار کرد: امام صادق(ع) می‌فرمایند: «انفاق کنید و یقین داشته باشید جای آن پر خواهد شد و آنانی که در راه خدا انفاق نمی‌کنند بدانند همان مال را در معصیت خرج خواهند کرد»، توزیع خدمات عمومی از دیدگاه اسلام نیز شامل توزیع همه منابع در همه جا به یک اندازه است که در قالب خمس و زکات و .. است که این مورد را می‌توان از نامه امیر المومنین(ع) به مالک اشتر به خوبی درک کرد.

وی گفت: حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «ای مالک، خدا راخدا را، در طبقه پایین مردم، آنان که راه چاره ندانند و از درویشان و نیازمندان و بینوایان و از بیماری بر جای ماندگانند، که در این طبقه مستمندی است خواهنده و مستحق عطایی است به روی خود نیاورنده و برای خدا حقی از خود را که به آنان اختصاص داده و نگهبانی آن را به عهده‌ات نهاده، پاس دار و بخشی از بیت‌المالت و بخشی از غله‌های زمین‌های خالصه را در هر شهر، به آنان واگذار که دور دست‌ترین آنان را همان باید که برای نزدیکان است و آنچه بر عهده تو نهاده‌اند، رعایت حق ایشان است پس مبادا، فرو رفتن در نعمت، از پرداختن به آنان بازت دارد که ضایع گذاردنت کاری خرد را به خاطر استوار کردن کاری بزرگ و مهم، عذری برایت نیاورد»

captcha