سیدحمیدرضا برقعی، شاعر آئینی و جوان برگزیده مردمی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، در این باره که برای شعرسرایی در حوزه شعر آئینی و قرآنی چه روندی را در پیش میگیرد، اظهار کرد: سعی کردهام که نوع نگاهم به شعر، نگاه کوششی نباشد، به این معنی که صرفاً نگاهی از این دست ندارم که صحیفه سجادیه و نهجالبلاغه را بخوانم تا بتوانم آنها را به نظم درآورم.
میگذارم قلم به جوشش درآید
وی با بیان این مطلب ادامه داد: در شعرسرایی آئینی به سراغ مطالعه ادعیه بهویژه صحیفه سجادیه و نهجالبلاغه میروند و آنجا که باید شعرسرایی اتفاق بیفتد، میگذارم که خود قلم به جوشش بیاید و نگاههای مربوط به ادعیه نوشته شود.
برقعی در ادامه این موضوع اظهار کرد: این گونه
نیست که بگویم موضوعی را انتخاب و مطرح میکنم و میگویم که در این موضوع شعر
خواهم گفت. به چنین نگاهی مقید نیستم. گاهی برای سرایش شعر درباره حضرت زهرا(س)
کارم را شروع میکنم، ولی آن شعر در فضاهای متفاوت پرداخته میشود و خود شعر به من
میگوید که در چه موضوعی باید بنویسم.
دبیر جشنواره شعر فاطمی با تاکید بر اینکه در
شعرسرایی به شعر دستور نمیدهد، بلکه دستور میگیرد، افزود: زمانی که قلم را روی
کاغذ میگذارم سعی میکنم تا داشتهها و یافتههایم را از قبل با الهام شاعرانه
بیامیزم و خود شعر ترکیب و معجونی را درست کند و به مخاطب ارائه دهد.
انتخاب قالب با زاویه دید شاعر
وی در این باره که برای شعرسرایی در حوزه شعر آئینی که با ادعیه سر و کار دارد چه قالبی مناسبتر است، گفت: به نظر من درست انتخاب کردن قالب، یک هنر شاعرانه است. برای مثال باید دید که زاویه دید شاعر به آن موضوع و دعا و ادعیه چگونه است.
برقعی تصریح کرد: اگر میخواهیم دعایی را معرفی یا منظوم کنیم باید قالب مثنوی را برای آن برگزینیم. اگر قصد آن را داریم که نگاه عارفانه، شاعرانه و حتی عاشقانه به دعا داشته باشیم، باید قالب غزل را انتخاب کنیم. همچنین بر اساس داشتن نوع نگاه مدرن و نو به دعا، قالب چهارپاره مناسب است.
این شاعر تاکید کرد: هنگامی که میخواهم به صورت گزیده درباره جملات کوتاه اهل بیت(ع) و یا ادعیه کوتاه شعر بگویم یا به معرفی دعا به صورت خلاصه و موجز بپردازم، رباعی و دوبیتی را انتخاب میکنم و این موضوع بسته به نوع نگاه شاعر به دعا دارد.