مبلغان دینی خود را از آلوده شدن به گناه مستثنی ندانند

وی از جمله آیاتی که به وظایف تبلیغی و رسالتی پیامبر(ص) اشاره کرده است را آیات 45 تا 48 سوره احزاب که می‌فرماید: « يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا؛ وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا؛ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا؛ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا؛ اى پيامبر ما تو را [به سمت] گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستاديم؛ و دعوت‏ كننده به سوى خدا به فرمان او و چراغى تابناك؛ و مؤمنان را مژده ده كه براى آنان از جانب خدا بخشايشى فراوان خواهد بود؛ و كافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد كن و كارسازى [چون] خدا كفايت مى‌كند» برشمرد و گفت: پیامبر(ص) به عنوان شاهد فرستاده شده است؛ یعنی اشراف کامل بر جامعه‌ای دارد که قصد ابلاغ بر آنان را دارد. مبلغ وقتی می‌تواند به درستی تبلیغ کند که عالم به شرایط زمان و آگاه به نیازهای جامعه باشد.