مرحوم ملازم، تمام زندگی خود را در خدمت قرآن قرار داده بود/ جایگزینی برای وی نیست
گروه فعالیت‌های قرآنی: یک قاری قرآن پیشکسوت گفت: مرحوم محمد ملازم، قاری قرآن نبود اما تمام زندگی‌اش قرآنی بود، دیگر برای او جایگزینی نیست، شاید دیگران هم خدمتگزار به ساحت قرآن باشند اما آن‌ها در کارشان یک بعد دارند، یکی با ثروت یکی با امکانات و سایر موارد، ولی مرحوم ملازم گوشه گوشه زندگی خود را در خدمت قرآن قرار داده بود.
محمدکاظم محمدزاده، استاد و پیشکسوت قرآن کریم در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، ضمن گرامیداشت یاد و خاطره خادم‌القرآن، مرحوم محمد ملازم، عنوان کرد: ایشان قاری قرآن نبود اما تمام زندگی‌اش قرآنی بود، دیگر برای او جایگزینی نیست، شاید دیگران هم خدمتگزار به ساحت قرآن باشند اما آن‌ها در کارشان یک بعد دارند، یکی با ثروت یکی با امکانات و سایر موارد، ولی مرحوم ملازم گوشه گوشه زندگی خود را در خدمت قرآن قرار داده بود.
وی افزود: من حدود 33 سال قبل با مرحوم ملازم آشنا شدم، در همان برخورد اول مرا جذب کرد، مسئولیت‌هایی که داشت به کار قرآنی مربوط نبود، اما وقت بسیاری را به رفع مشکلات و مسائل قاریان اختصاص می‌داد چون او عاشق قرآن بود و لحظه لحظه زندگی‌اش را با صوت قاریان سپری می‌کرد.
محمدزاده ادامه داد: مرحوم ملازم یک مسئول متعهد، متخصص، به‌روز، مؤدب، باصفا و روشن‌فکر بود، با اینکه مسئولیت‌های مهم و کلیدی در وزارتخانه‌های کشور داشت اما بدون هیچ چشم‌داشتی به فعالیت در عرصه قرآن می‌پرداخت و در زندگی نیز بسیار ساده‌زیست بود، عشقش قرآن بود و قاریان قرآن را بسیار دوست می‌داشت و اکثر قاریان برجسته آن دوران مثل آقایان سادات فاطمی، سلیمی و سایر دوستان ایشان را می‌شناختند.
وی در رابطه با حساسیت مرحوم ملازم نسبت به قرائت قرآن، به خاطره‌ای اشاره کرد و گفت: زمانی که مرحوم ملازم مسئولیت ستاد خارجی دهه فجر را برعهده داشت، اگر برای مثال در برنامه، زمان قرائت قرآن را پنج دقیقه قرار می‌دادند او می‌گفت «نه، قاری باید زمان بیشتری قرائت کند، آن هم قاری که از راه دور آمده باید بیشتر قرآن بخواند، این قرائت در افراد اثر دارد»، این موضوع برای مهمانان خارجی هم جالب بود.
این پیشکسوت قرآنی با اشاره به علاقه زیاد مرحوم ملازم به قاریان و قرائت آن‌ها، ادامه داد: وقتی اولین بار استاد غلوش به ایران آمد، او بسیار خوشحال بود و حال عجیبی داشت، خودش برای من تعریف می‌کرد که آن شب را از شدت خوشحالی نخوابیده و می‌گفت «مگر می‌شد ما یک روز غلوش را از نزدیک ببینیم و تلاوت او را گوش دهیم»، در تصاویر آن تلاوت معروف غلوش در ایران هم شور و شوق مرحوم ملازم نمایان است که چگونه برای تشویق قاری از جای خود بلند می‌شد.
محمدزاده اظهار کرد: از همان ابتدای آشنایی تا زمان فوت ایشان ما با هم ارتباط داشتیم، چه به صورت تلفنی که حدوداً هر دو روز یک بار با هم صحبت می‌کردیم و چه سفرهای ایشان به مشهد و دیدارهای حضوری. زمانی که مرحوم ملازم به مشهد می‌آمد به دلیل اینکه اهل جلسات قرآن بود، هر شب را به اتفاق هم به یک جلسه قرآن می‌رفتیم، گاهی در یک شب، دو یا سه جلسه قرآن را شرکت می‌کردیم و جلسه‌ای نبود که ایشان شرکت نکرده باشد.
وی نسبت به صفت تواضع مرحوم محمد ملازم، عنوان کرد: به هیچ عنوان قصد نداشت مطرح شود، فعالیت‌های خودش را بدون هیچ چشم‌داشتی انجام می‌داد و با تمام نیرو پشتیبان قاریان قرآن و خانواده آن‌ها بود، حتی زمانی که در دیدار با رهبر انقلاب خواستم تا به اتفاق به محضر رهبری مشرف شویم، موافقت نمی‌کرد و نمی‌خواست تا حتی در آنجا نیز مطرح شود، اما خدا اجر کار قرآنی او را حتی در همین دنیا داد و امروز پس از سال‌ها یاد او برای ما و شما زنده است.
این قاری پیشکسوت قرآن گفت: مرحوم ملازم به رهبر انقلاب علاقه‌مند بود و می‌گفت «خدا رهبری را حفظ کند، ایشان پشتیبانی قوی برای قاریان قرآن هستند و این خیلی برای قاریان ارزشمند است». من نیز بعد از رهبر معظم انقلاب، دو شخص را خادم به قرآن می‌دانم که جایگزینی برای آن‌ها نیست، یکی از آن‌ها مرحوم مقدم در شهر مشهد و دیگری هم مرحوم ملازم؛ این دو نفر دل و جان و تمام سرمایه و زندگی خود را وقف قرآن کرده بودند.
محمدزاده افزود: مرحوم ملازم با توجه به مسئولیتی که داشت و با داشتن آنچنان شخصیتی در بین مسئولان کشور، همه افراد از سلایق سیاسی مختلف او را دوست داشتند اما او خودش می‌گفت که من آن مسئولانی را دوست دارم که اهل قرآن باشند و آن مسئول قرآنی برای من ارزش دارند.
وی در پایان ابراز کرد: هرچه سخن در رابطه با شخصیت مرحوم ملازم بگوییم تنها گوشه‌ای از زحمات او در مسیر فعالیت‌های قرآنی است، مرحوم ملازم در مسیر یکی از سفرهایش به شهر مشهد در حوالی شهر نیشابور بر اثر تصادف جان سپرد، حدود 30 سال از فوت ایشان می‌گذرد اما قرآن اجرش را در همین دنیا و با بازخوانی یاد و خاطره او می‌دهد، من هر وقت حادثه وفات ایشان را به یاد می‌آورم، گریه می‌کنم، حتی یاد آن روزی که از مشهد تا تهران را به یاد این شخصیت قرآنی گریه کردم را فراموش نمی‌کنم.
مطالب مرتبط
