هیس، هنرمندان فریاد نمی‌زنند
گروه هنر: هنرمندان در قبال خانواده، جامعه و خداوند مسئول هستند و نباید اجازه دهند که در نتیجه اهمال، غفلت وبی توجهی آنها، فساد و ابتذال در دنیای هنر و سینما گسترش یابد. هنرمندان نباید ساکت باشند و فریاد نزنند!
در عالم هنر و سینما، چند تن را می‌شناسید که به راستی با نیت و هدف خدمت به فرهنگ و جامعه و بشریت، وارد جهان هنر بویژه سینمای ساحر شده باشند؟ شاید عده این نوع هنرمندان شریف به عدد بیست هم نرسد.در واقع و به اعتراف اکثر هنرمندان، آنها ازروی علاقه، دیده و مطرح شدن پا به وادی هنر و سینما گذاشته‌اند. به عبارتی آنها برای شهرت، موقعیت و مقام و ثروت و... هنرمند! شده‌اند.
بنابراین با بسیاری از این قبیل افراد و برنامه‌ها و کارهایشان، سخن گفتن از انسانیت،معرفت و اخلاق و مردم دوستی و خدمت به جامعه، کلامی ناصواب است. آنها که صرفاً برای دستیابی به ثروت و شهرت و لذت به هنر و سینما روی آورده‌اند، برای به دست آوردن و حفظ آن از هیچ کار دریغ نمی‌کنند و چون انگیزه‌های معنوی و خدماتی ندارند، جهت موفق شدن، تن به هر برنامه، معامله و گاه خفت می‌دهند.چنانچه گفته‌های بعضی از سوختگان این عالم درباره فسق و فجور موجود در عرصه‌های سینما و هنر و فرهنگ را در ذهن خود مرور کنید، درک مطالب این نوشتار، آسان‌تر خواهد بود.
حقیقت تلخ این که، در جامعه رنگارنگ هنر و بخصوص سینما هم چندین برابر و بیشتر از جاهای دیگر فساد و ابتذال وجود دارد و بسیاری آلوده آن هستند. در این میان، تنها هنرمندان راستین و شریف و هدفمند مظلوم واقع شده و چون اهل تباهی نیستند، اغلب بیکار و خانه‌نشین هستند. کیست که منکر وجود انواع باندهای ریز و درشت ناسالم که از راه‌های غیرقانونی و غیراخلاقی به جان سینما و هنر و هنرمندان و علاقه‌مندان هنر و بویژه جوانان افتاده‌اند،شود.
آمار جدایی‌ها، ازدواج‌های مکرر، بازداشت‌های چندباره، افشاگری بعضی از وقایع پشت پرده و زد و بندها، دختران و پسران و خانواده‌هایی که در این ارتباط لطمه دیده‌اند و... گویای برخی از این حقایق است. با این وصف، اگر بی‌خبری یافت شود، چنین کسی یا در مریخ زندگی می‌کند و یا خود از اعضای باند است. با این همه، هرگاه شرایط اندکی مناسب بوده، هنرمندان با اخلاق و تقوا در سخنان و حتی آثار کم تعداد هنری خود به گوشه‌ای از فقر و فساد و انحراف‌های موجود درمیان هنرمندان اشاره کرده‌اند، البته چوب آن را هم خورده‌اند،چرا که قیمت آن بایکوت و بیکاری بوده است!
به رغم حقیقت‌گویی و ثمره انسانی و البته عوارض آن، سؤال این است، چرا و چگونه بعضی هنرمندان واقعی و دیگران با دانستن و دیدن این همه فجایع فرهنگی و هنری و انسانی سکوت کرده و خود را به نادانی زده و در کنار دشمنان حقیقت و راستی نشسته‌اند. آیا زمان آن نرسیده که آنها برای پاک و سالم سازی دنیای خود و جامعه در حد توان دست به اقدام‌های روشنگرانه و مصلحانه بزنند. آنان در قبال خانواده، جامعه و خداوند مسوول هستند و نباید اجازه دهند که در نتیجه اهمال، غفلت وبی توجهی آنها، فساد و ابتذال در دنیای هنر و سینما گسترش یابد. هنرمندان نباید ساکت باشند و فریاد نزنند!
به قلم: جبار آذین
بنابراین با بسیاری از این قبیل افراد و برنامه‌ها و کارهایشان، سخن گفتن از انسانیت،معرفت و اخلاق و مردم دوستی و خدمت به جامعه، کلامی ناصواب است. آنها که صرفاً برای دستیابی به ثروت و شهرت و لذت به هنر و سینما روی آورده‌اند، برای به دست آوردن و حفظ آن از هیچ کار دریغ نمی‌کنند و چون انگیزه‌های معنوی و خدماتی ندارند، جهت موفق شدن، تن به هر برنامه، معامله و گاه خفت می‌دهند.چنانچه گفته‌های بعضی از سوختگان این عالم درباره فسق و فجور موجود در عرصه‌های سینما و هنر و فرهنگ را در ذهن خود مرور کنید، درک مطالب این نوشتار، آسان‌تر خواهد بود.
حقیقت تلخ این که، در جامعه رنگارنگ هنر و بخصوص سینما هم چندین برابر و بیشتر از جاهای دیگر فساد و ابتذال وجود دارد و بسیاری آلوده آن هستند. در این میان، تنها هنرمندان راستین و شریف و هدفمند مظلوم واقع شده و چون اهل تباهی نیستند، اغلب بیکار و خانه‌نشین هستند. کیست که منکر وجود انواع باندهای ریز و درشت ناسالم که از راه‌های غیرقانونی و غیراخلاقی به جان سینما و هنر و هنرمندان و علاقه‌مندان هنر و بویژه جوانان افتاده‌اند،شود.
آمار جدایی‌ها، ازدواج‌های مکرر، بازداشت‌های چندباره، افشاگری بعضی از وقایع پشت پرده و زد و بندها، دختران و پسران و خانواده‌هایی که در این ارتباط لطمه دیده‌اند و... گویای برخی از این حقایق است. با این وصف، اگر بی‌خبری یافت شود، چنین کسی یا در مریخ زندگی می‌کند و یا خود از اعضای باند است. با این همه، هرگاه شرایط اندکی مناسب بوده، هنرمندان با اخلاق و تقوا در سخنان و حتی آثار کم تعداد هنری خود به گوشه‌ای از فقر و فساد و انحراف‌های موجود درمیان هنرمندان اشاره کرده‌اند، البته چوب آن را هم خورده‌اند،چرا که قیمت آن بایکوت و بیکاری بوده است!
به رغم حقیقت‌گویی و ثمره انسانی و البته عوارض آن، سؤال این است، چرا و چگونه بعضی هنرمندان واقعی و دیگران با دانستن و دیدن این همه فجایع فرهنگی و هنری و انسانی سکوت کرده و خود را به نادانی زده و در کنار دشمنان حقیقت و راستی نشسته‌اند. آیا زمان آن نرسیده که آنها برای پاک و سالم سازی دنیای خود و جامعه در حد توان دست به اقدام‌های روشنگرانه و مصلحانه بزنند. آنان در قبال خانواده، جامعه و خداوند مسوول هستند و نباید اجازه دهند که در نتیجه اهمال، غفلت وبی توجهی آنها، فساد و ابتذال در دنیای هنر و سینما گسترش یابد. هنرمندان نباید ساکت باشند و فریاد نزنند!
به قلم: جبار آذین
