وی ادامه داد: در حوزه دفاع مقدس و موسیقی مرتبط با آن اگر خواسته باشیم به نوعی ابتذال و یا شاید ولنگاری فرهنگی اشاره کنیم باید از این نکته یاد کنیم که امروزه روز هر فرد فعالی که خواسته باشد در حوزه موسیقی آلبومی را منتشر کند، باید حتماً قطعهای از موسیقی با تم دفاع مقدس را نیز در آلبوم خود بگنجاند که به این واسطه به راحتی مجوز انتشار دریافت کند.
سمیعی تصریح کرد: ظهور چنین پدیدهای نه چندان مطلوب منجر به این خواهد شد که افرادی هم که آنچنان اعتقادی به مسائل ارزشی و اعتقادی در حوزه فرهنگی و هنری ندارند تنها به دلیل پیشبرد کارهای خود به چنین ساحتهایی ورود داشته باشند و نتیجه اینکه اغلب آثار تولیدی حتی با مضامین و موضوعات اعتقادی فاقد آن روح و معنویت مورد انتظار در آنها خواهد بود؛ چرا که به نظر من فعالیت در این عرصه نیاز به جوشش درونی و فردی هنرمندان دارد و نه اینکه به شکل دستوری و فرمایشی به آنها پرداخت.
این آهنگساز در ادامه گفت: به جرئت میتوان گفت عصر طلایی موسیقی بعد از انقلاب اسلامی به جهت ظهور و بروز موسیقی حماسی، انقلابی و دفاع مقدسی، دهه شصت است و هر آنچه در این دهه و مقارن با تحولات دفاع مقدس تولید شد توانست جوابگوی فضای فرهنگی و اجتماعی حاکم بر جامعه باشد، اما باید با نهایت تأسف گفت که این جریان در مقطعی از زمان به ناگهان متوقف شد و حتی رو به زوال گذاشت.
وی افزود: نکته جالب توجه اینکه در زمانی که موسیقی دفاع مقدس در این مقطع رو به زوال گذاشت شاهد بلوغ سینمای دفاع مقدس و ترفیع جایگاه آن به واسطه بها دادن به موسیقی فیلم بودیم که نمونه بارز آن را در ساختههای مجید انتظامی بر روی فیلمهای «از کرخه تا راین» و «آژانس شیشهای» در دهه 70 میتوان مشاهده کرد و به جز مواردی که به نمونههایی از آن اشاره شد، بده بستان و موازنهای را میان موسیقی و سینمای دفاع مقدس شاهد بودیم.
سمیعی در ادامه گفت: از میانه دهه هفتاد نوعی موسیقی تحت عنوان موسیقی لیریک یا عاشقانه وجه غالب تولیدات موسیقی کشور شد که اتفاقاً به این واسطه سلیقه شنیداری مردم هم تغییر کرد و نوعی فرهنگسازی کاذب به جریان افتاد که هر جا صحبت از موسیقی لیریک به میان میآید، آنجا باید سراغ از فضایی شاد و عاطفی داشت و هر جا صحبت از موسیقی دفاع مقدس است جنبههای خشن و مصیبتبار زندگی را باید متوقع بود و لذا گرایش به سمت موسیقی عاشقانه بیش از پیش قوت گرفت.
این آهنگساز با اشاره به اینکه در بحث موسیقی دفاع مقدس باید به نوعی از موسیقی تحت عنوان موسیقی دراماتیک هم توجه و اهتمام ویژهای داشت، تأکید کرد: تعجببرانگیز است که چرا در زمینه موسیقی دفاع مقدس فاقد اپرا هستیم؛ وجهی از موسیقی روایی و داستانگو که باید به آن توجه ویژهای در برههای که در آن قرار داریم و سالها از جنگ فاصله گرفتهایم، داشته باشیم.
وی ادامه داد: نکته جالب توجه دیگر اینکه بنا به دلایلی نامعلوم، بسیاری از آثار موسیقی تولیدی با موضوع دفاع مقدس که مطابق با استانداردها، تولید شدهاند و از فیلتر بسیاری از شوراها نظیر شورای تخصصی شعر و موسیقی مثلاً رسانه ملی گذر کردهاند، همچنان در قفسههای آرشیو خاک میخورند و کسی برای پخش آنها اقدامی انجام نمیدهد؛ آثاری که در این برهه از زمان به ویژه در زمینه الگوسازی موسیقی دفاع مقدس برای نسل جوان بسیار مفید و حیاتی هستند.
سمیعی در پایان گفت: همانطور که بارها اشاره شد
و مورد تأکید اغلب کارشناسان نیز قرار گرفته است، تولید فراگیر موسیقی دفاع مقدس
نیاز به عزم و حرکت مؤثر جامعه هنر فعال در این عرصه دارد؛ این امر به شکل دستوری
و سفارشی قابل انجام نیست و نیاز به حرکت مؤثر هر دو جناح مسئولان و هنرمندان
دارد.