نماینده ولی فقیه در آذربایجان‌غربی:
انسان اگر خود را از مردم بالاتر بداند کور و کر می‌شود
گروه اجتماعی: حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمهدی قریشی در جلسه تفسیر قرآن به تفسیر آیات 51 و 52 سوره مائده پرداخت و گفت: انسان اگر خود را از مردم بالاتر بداند کور و کر می‌شود، عیب‌ها را نمی‌بیند و حق را نمی‌شنود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، حجت‌الاسلام والمسلمین سید مهدی قریشی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه ارومیه روز گذشته 29 مردادماه در جلسه تفسیر قرآن به تفسیر آیات 51 و 52 سوره مائده پرداخت و گفت: خداوند در این آیات می فرماید«از بنی اسرائیل عهد و پیمان گرفتیم و آن ها به جای وفا به عهد و پیمان، هر زمان پیامبری برای آن ها فرستادیم و وقتی پیامبران حرف هایی که خوشایند آن ها نبود بیان می کردند، عده ای از پیامبران را تکذیب و عده ای دیگر را کشتند».
وی افزود: « آنها فکر می کردند که از سایر مردم در نزد خداوند برتر هستند و برای امتحان و فتنه ای نخواهد بود لذا آنها کور و کر شدند یعنی حقایق را ندیدند و نشنیدند و سپس خداوند دوباره به سوی آنها برگشت و باز اکثر آن ها از راه خارج و حرف خداوند را قبول نکردند و کور و کر شدند و خداوند به اعمال آنها احاطه و خبر دارد».
نماینده ولی فقیه در استان آذربایجان غربی ادامه داد:خداوند با همه انسان ها عهد و پیمان بسته است که بر اساس فطرت انسانی به خداوند و آنچه که خداوند می فرماید ایمان بیاورد، غیر از این مسئله خداوند متعال بعضی وقت ها عهد و پیمان خاصی از امت ها می گرفت.
وی در ادامه با اشاره به آیه 63 سوره بقره افزود: خداوند کوه را بالای سر آن ها آورد و از آن ها عهد و پیمان گرفت که دین خدا را قبول کنند و آن ها نیز قبول و عهد و پیمان بستند اما به جای اینکه به عهد و پیمان عمل کنند هر زمان پیامبری برای آن ها فرستاده می شد اگر با خواسته های نفسی آن ها مغایر بود، پیامبر را ترور شخصی یا شخصیتی می کردند.
امام جمعه ارومیه در ادامه به دو مسئله در این آیه اشاره کرد و گفت: اول اینکه، معیار انسان باید حق باشد، اگر در عمل انسان معیار هوای نفس باشد انسان از راه خارج می شود و بیچاره می شود، آیه نشان می دهد که معیار یهودیان هوای نفس آن ها بود؛ پیامبر و دین را در صورتی قبول می کنم که آنچه من خوشم می آید بگوید.
وی مسئله دوم را اینگونه بیان کرد: دوم اینکه، یک زمان وقتی انسان از امر خداوند خوشش نمی آید آن را قبول نمی کند ولی زمانی انسان دستور خداوند را تخطئه می کند، حکم الهی را به انسان می گویند خوشش نمی آید عمل نمی کند اما یک زمانی هست که حکم الهی را تکذیب و مسخره می کند؛ یهود این کار را انجام می دادند در مقابل پیامبران سکوت نمی کردند بلکه عده ای از آن ها را می کشتند و عده ای دیگر را تکذیب می کردند.
مفسر قرآن در بخش آخر از تفسیر اینطور عنوان کرد:چون یهود می گفتند که فرزندان خداوند هستیم و خود را از مردم دیگر بالاتر می دیدند و لذا فکر نمی کردند که روزی به فتنه و امتحان بیافتند انسان اگر خود را از مردم بالاتر بداند کور و کر می شود، عیب ها را نمی بیند و حق را نمی شنود؛ چون خود را بالا تر از مردم می دیدند فکر کردند که امتحان ندارند پس امتحان الهی را ندیدند و فکر نکردند که این امتحان الهی است.
وی افزود:خداوند به آن ها فرصت دیگری داد و به آن ها توجه کرد به جای استفاده از فرصت، دوباره کور و کر شدند؛ این آیه نشان می دهد که دو نوع کور و کر شدن است یک کور و کر شدن اعضای ظاهری انسان است و دوم کور و کر شدن اعضای باطنی انسان است در حقیقت در باطن هم انسان چشم و گوش دارد، ممکن است چشم ظاهری کسی از همه بهتر ببیند اما چشم باطنی کور باشد، نگاه آیه دیدن و شنیدن باطنی است.
وی افزود: « آنها فکر می کردند که از سایر مردم در نزد خداوند برتر هستند و برای امتحان و فتنه ای نخواهد بود لذا آنها کور و کر شدند یعنی حقایق را ندیدند و نشنیدند و سپس خداوند دوباره به سوی آنها برگشت و باز اکثر آن ها از راه خارج و حرف خداوند را قبول نکردند و کور و کر شدند و خداوند به اعمال آنها احاطه و خبر دارد».
نماینده ولی فقیه در استان آذربایجان غربی ادامه داد:خداوند با همه انسان ها عهد و پیمان بسته است که بر اساس فطرت انسانی به خداوند و آنچه که خداوند می فرماید ایمان بیاورد، غیر از این مسئله خداوند متعال بعضی وقت ها عهد و پیمان خاصی از امت ها می گرفت.
وی در ادامه با اشاره به آیه 63 سوره بقره افزود: خداوند کوه را بالای سر آن ها آورد و از آن ها عهد و پیمان گرفت که دین خدا را قبول کنند و آن ها نیز قبول و عهد و پیمان بستند اما به جای اینکه به عهد و پیمان عمل کنند هر زمان پیامبری برای آن ها فرستاده می شد اگر با خواسته های نفسی آن ها مغایر بود، پیامبر را ترور شخصی یا شخصیتی می کردند.
امام جمعه ارومیه در ادامه به دو مسئله در این آیه اشاره کرد و گفت: اول اینکه، معیار انسان باید حق باشد، اگر در عمل انسان معیار هوای نفس باشد انسان از راه خارج می شود و بیچاره می شود، آیه نشان می دهد که معیار یهودیان هوای نفس آن ها بود؛ پیامبر و دین را در صورتی قبول می کنم که آنچه من خوشم می آید بگوید.
وی مسئله دوم را اینگونه بیان کرد: دوم اینکه، یک زمان وقتی انسان از امر خداوند خوشش نمی آید آن را قبول نمی کند ولی زمانی انسان دستور خداوند را تخطئه می کند، حکم الهی را به انسان می گویند خوشش نمی آید عمل نمی کند اما یک زمانی هست که حکم الهی را تکذیب و مسخره می کند؛ یهود این کار را انجام می دادند در مقابل پیامبران سکوت نمی کردند بلکه عده ای از آن ها را می کشتند و عده ای دیگر را تکذیب می کردند.
مفسر قرآن در بخش آخر از تفسیر اینطور عنوان کرد:چون یهود می گفتند که فرزندان خداوند هستیم و خود را از مردم دیگر بالاتر می دیدند و لذا فکر نمی کردند که روزی به فتنه و امتحان بیافتند انسان اگر خود را از مردم بالاتر بداند کور و کر می شود، عیب ها را نمی بیند و حق را نمی شنود؛ چون خود را بالا تر از مردم می دیدند فکر کردند که امتحان ندارند پس امتحان الهی را ندیدند و فکر نکردند که این امتحان الهی است.
وی افزود:خداوند به آن ها فرصت دیگری داد و به آن ها توجه کرد به جای استفاده از فرصت، دوباره کور و کر شدند؛ این آیه نشان می دهد که دو نوع کور و کر شدن است یک کور و کر شدن اعضای ظاهری انسان است و دوم کور و کر شدن اعضای باطنی انسان است در حقیقت در باطن هم انسان چشم و گوش دارد، ممکن است چشم ظاهری کسی از همه بهتر ببیند اما چشم باطنی کور باشد، نگاه آیه دیدن و شنیدن باطنی است.
