به گزارش کانون خبرنگاران
ایکنا،
نبأ، در ادامه سلسله گزارشات در محضر علما، آیتالله ابوالقاسم خزعلی، فقیه، خطیب و از روحانیان سیاستمدار و از فعالان در انقلاب اسلامی ایران و از شخصیتهای شاخص نظام جمهوری اسلامی ایران بود. مشارکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی و نیز عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی، عضویت در شورای نگهبان برای ۲۰ سال، و عضویت در مجلس خبرگان رهبری تا زمان فوت، جزو مناصب او در جمهوری اسلامی بوده است. او مؤسس و مسئول بنیاد بینالمللی غدیر و هم چنین از بنیانگذاران مجمع جهانی اهل بیت بود.
ابوالقاسم خزعلی از شاگردان آیتالله بروجردی و امام خمینی در فقه و اصول و شاگرد علامه طباطبایی در فلسفه اسلامی بود و آیتالله ابوالقاسم خزعلی صبح روز ۲۵ شهریور ۱۳۹۴ در تهران و پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری در سن ۹۰ سالگی درگذشت برای بررسی بیشتر از این عالم جلیلالقدر و بزرگوار با حجتالاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیلپور، استاد حوزه علمیه نبیاکرم(ص) و امام جماعت مسجد حضرت ابوالفضل(ع) ستارخان،گفتوگویی انجام دادیم که در ادامه میآید.
شاگرد آیتالله خزعلی گفت: با سلام و درود به ارواح پاک علمای ربانی، دانشوران فرهیخته و عالمان سختکوش دین که امت اسلامی مدیون ایثارگریهای عالمانه آنها هستند به ویژه مرحوم آیتالله حاج شیخ ابوالقاسم خزعلی اعلی الله مقامه الشریف، شهریورماه یادآور عالم مجاهد، مفسر قرآن، فقیه دانا و مبارز خستگی ناپذیر، حافظ کتاب وحی و نهج البلاغه و... مرحوم آیتالله خزعلی(ره) است.
این خطیب اصفهانی ادامه داد: یکی از موفقیتهای اینجانب از آغاز حضورم در سه حوزه علمیه(اصفهان، قم و تهران) از آغاز تاکنون بهرمندی از اساتید بزرگ حوزهها بوده است.
از جمله آنان، مرحوم آیتالله خزعلی است که در قم قبل از نهضت امام و در تهران بعد از انقلاب استفادههای علمی و اخلاقی فراوان نمودهام.
حجتالاسلام و المسلمین اسماعیلپور در پاسخ به این سؤال که از چه سالی با آیتالله خرعلی آشنا شدید و در چه دروس ایشان شرکت میکردید؟ گفت: آشنایی من با حضرت آیت الله خزعلی سال 1355 است. که برای ادامه تحصیل از اصفهان به قم رفته بودم.
خطیب اصفهانی ادامه داد: در آن زمان، آیتالله خزعلی، به تدریس مکاسب شیخ اعظم انصاری، در مسجد امام حسن (ع) و تفسیر قرآن در مسجد آبشار ساعت 10صبح مشغول بودند.
حجتالاسلام اسماعیلپور افزود: خاطرات زیادی از این استاد بزرگ قرآن پژوه دارم؛ استادی که با تک تک سلولهای وجودیش، یکایک واژگان و مفاهیم قرآنی را در کام ما میریخت و جان و روح و قلب ما را سرشار از عطر ایمان و قرآن میساخت.
استاد حوزه علمیه نبیاکرم(ص) ادامه داد: آیتالله خزعلی، در مورد تفسیر میفرمود: باید یکایک مفاهیم هر آيه از قرآن را با فرهنگ نامههایی مانند مصباح اللغه فیومی، صحاح اللغه جوهری، مقاییس اللغه ابن فارس و مفردات راغب و... همزمان با قرآن بررسی کنیم تا طلاب بهتر آیات قرآن را درک کنند.
حجتالاسلام اسماعیلپور افزود: روزهای چهارشنبه حدود 10 الی 15 دقیقه جهت خودسازی طلاب درس اخلاق میگفتند و طلاب منتظر چهارشنبهها بودند تا از آن نکات عرفانی قرآنی بهرمند شوند.
استاد حوزه علمیه نبیاکرم(ص) ادامه داد: از ویژگیهای آیتالله خزعلی، بیان بلیغ و رسای ایشان بود و چونان مرحوم فلسفی، خطیب نامی ایران سخنرانی میکردند که اگر کسی مرحوم خزعلی را نمیشناخت تصور میکرد استاد فلسفی است.
حجتالاسلام اسماعیلپور در بیان خاطرهای گفت: در زمان آیتالله بروجردی و آیتالله حاج آقا مرتضی حائری، مرحوم شهید مفتح، استاد عبدالفتاح عبدالمقصود نویسنده کتاب الامام علی بن ابی طالب (ع) را به قم دعوت کردند. در آن مجلس که علمای بزرگ قم حضور داشتند عبدالفتاح گفت: ما مسلمانان روی به سوی یک قبله نماز میخوانیم ولی آیا توجه کردهاید که روح کعبه علی (ع) است؟!
خطیب اصفهانی ادامه داد: درآن جلسه آیتالله خزعلی به عبدالفتاح میگوید:«انی اری ان کتابکم علی المسلمین حرام» به نظر من کتاب شما بر مسلمانان حرام است؟
عبدالفتاح تعجب کرد! آیتالله خزعلی به سخن خود ادامه دادند و گفتند: «لانه مسکر وکل مسکر حرام» عبدالفتاح خوشحال شد و آیتالله خزعلی به سخن خود ادامه دادند و گفتند: کتاب شما آنقدر زیباست که مست کننده است و من زمانی که در دامغان تبعید بودم این کتاب را می خواندم.
حجتالاسلام اسماعیلپور گفت: کتاب الامام علی بن ابی طالب (ع) در 8 مجلد فارسی است و جلد اول توسط مرحوم آیتالله طالقانی و بقيه را استادسیدمهدی جعفری ترجمه کردهاند.
حجتالاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیلپور در یک جمله آیتالله خزعلی را معرفی کرد و افزود: مرحوم آیتالله خزعلی، عالمی فرهیخته، مجاهدی نستوه، فقیهی آگاه و مفسری ژرفنگر و خطیبی بلیغ که با تک تک واژگانی که از زبانش میتراوید زبانی که مترنم به آیات وحی و کلام مولا علی (ع) بود؛ همگان را به سوی ایمان واخلاق و معنویت و انسانیت دعوت میکرد و خود نماد اعلای این ارزشها بود.
علیرضا برومند