چگونه به سوی ظهور برویم
الگوی ما در عصر غیبت باید چشم انداز حضور باشد. انسان ها از نظر فکر و اخلاق در سطح بالا، معیشت مردم فراهم و رو به راه، قسط و عدل و تامین کرامت انسان ها در دستور کار، رونق اقتصادی و رشد فرهگی و صلح و امنیت برقرار باشد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) شبستان نوشت: حجت الاسلام جواد محدثی در کتاب «زندگی مهدوی؛ اخلاق و اوصاف منتظران» در رابطه با شرایط زندگی در عصر ظهور می نویسد:
امروز همه ما در پی این هستیم که بدانیم چه باید بکنیم؟ چگونه باید باشیم؟ زندگی ها و روابط ما چگونه باید باشد؟ وضع فرهنگی و دینی و اقتصادی ما چگونه باید باشد؟ مدل خوب و الگوی مناسب برای یک زندگی ایده آل چیست؟
نویدهایی که برای عصر ظهور داده اند و ویژگی هایی که در زمان حضور و حاکمیت امام عصر علیه السلام، یاران ایشان و اوضاع جامعه از آن برخوردار خواهند بود، می تواند «نقشه راه» به حساب آید و برای ما چه در زندگی فردی، چه در حمایت اجتماعی سرمشق باشد.
امام مهدی علیه السلام از اصحاب خویش پیمان و بیعت می گیرد که سرقت و فساد نکنند، مُحرمی را نکشند، حریمی را هتک نکنند، از آلودگی ها بپرهیزند، امر به معروف و نهی از منکر کنند و ... وقتی یاران او مامور به چنین رفتاری اند پس جامعه باید از امنیت، عدالت، سعادت و رفاه و معنویت برخوردار باشد تا شبیه یاران او گردد.
در آن روزگار، رفاه مادی و عدالت اقتصادی و اجتماعی و وفور نعمت های الهی همه جا را خواهد گرفت. فقیر و نیازمندی یافت نخواهد شد. سطح زندگی ها چنان بالا خواهد رفت که در داد و ستدها، مسلمان از غیرمسلمان سود نخواهد گرفت.
سنت محمدی احیاء می شود، تحریف ها از چهره حقایق دینی زدوده می شود، معارف اسلام و احکام از یاد رفته شرع و حقایق پنهان دین آن چنان روشن خواهد شد که بعضی می پندارند امام دین تازه ای آورده است. همه داوری ها به عدالت خواهد بود. رشد علمی و صنعتی از ویژگی های دیگر آن دوران است. هم عقل ها در سایه عنایت حضرت مهدی علیه السلام به کمال می رسد هم سطح دانش ها بالا می رود.
معارف اهل بیت(ع)، گسترش فوق العاده ای خواهد یافت. مساجد بزرگی ساخته خواهد شد که همه پایگاه نشر دانش خواهد بود. مردم به عبادت و دین روی می آورند، نمازها به جماعت برگزار می شود، کینه ها برطرف می شود و صلح و دوستی در دل ها جای می گیرد و دل های مردم در صلابت و استواری چون کوه می شود. عاطفه ها نسبت به هم زیاد می شود، راه ها امن می گردد و مردم در امنیت قضایی به سر می برند.
خون ها به ناحق ریخته نمی شود. امنیت جهانی حتی دنیای حیوانات را فرا می گیرد و به اصطلاح، گرگ و میش کنار هم و مصون از حمله می مانند. زمین از چنان امنیتی برخوردار می شود که زنی تنها از این سوی دنیا به آن سو و از حیره به مکه می رود و از کسی جز خدا نمی ترسد. بیت المال، یکسان و عادلانه میان مردم تقسیم می شود.
چه چشم انداز زیبا و چه جامعه آرمانی و مطلوبی!! همه این ها در روایات مربوط به عصر ظهور امام زمان علیه السلام آمده است. اگر بخواهیم جهت گیری زندگی فردی و اجتماعی ما به سوی آن «جامعه آرمانی» باشد باید بکوشیم در حدّ توان و ظرفیت و فراهم بودن شرایط، همین ویژگی ها را فراهم سازیم.
الگوی ما در عصر غیبت باید چشم انداز حضور باشد. انسان ها از نظر فکر و اخلاق در سطح بالا، معیشت مردم فراهم و رو به راه، قسط و عدل و تامین کرامت انسان ها در دستور کار، رونق اقتصادی و رشد فرهگی و صلح و امنیت برقرار باشد. جامعه ما اگر چنین تلاشی داشته باشد رو به سوی جامعه مهدوی است. در غیر صورت خیر.
امروز همه ما در پی این هستیم که بدانیم چه باید بکنیم؟ چگونه باید باشیم؟ زندگی ها و روابط ما چگونه باید باشد؟ وضع فرهنگی و دینی و اقتصادی ما چگونه باید باشد؟ مدل خوب و الگوی مناسب برای یک زندگی ایده آل چیست؟
نویدهایی که برای عصر ظهور داده اند و ویژگی هایی که در زمان حضور و حاکمیت امام عصر علیه السلام، یاران ایشان و اوضاع جامعه از آن برخوردار خواهند بود، می تواند «نقشه راه» به حساب آید و برای ما چه در زندگی فردی، چه در حمایت اجتماعی سرمشق باشد.
امام مهدی علیه السلام از اصحاب خویش پیمان و بیعت می گیرد که سرقت و فساد نکنند، مُحرمی را نکشند، حریمی را هتک نکنند، از آلودگی ها بپرهیزند، امر به معروف و نهی از منکر کنند و ... وقتی یاران او مامور به چنین رفتاری اند پس جامعه باید از امنیت، عدالت، سعادت و رفاه و معنویت برخوردار باشد تا شبیه یاران او گردد.
در آن روزگار، رفاه مادی و عدالت اقتصادی و اجتماعی و وفور نعمت های الهی همه جا را خواهد گرفت. فقیر و نیازمندی یافت نخواهد شد. سطح زندگی ها چنان بالا خواهد رفت که در داد و ستدها، مسلمان از غیرمسلمان سود نخواهد گرفت.
سنت محمدی احیاء می شود، تحریف ها از چهره حقایق دینی زدوده می شود، معارف اسلام و احکام از یاد رفته شرع و حقایق پنهان دین آن چنان روشن خواهد شد که بعضی می پندارند امام دین تازه ای آورده است. همه داوری ها به عدالت خواهد بود. رشد علمی و صنعتی از ویژگی های دیگر آن دوران است. هم عقل ها در سایه عنایت حضرت مهدی علیه السلام به کمال می رسد هم سطح دانش ها بالا می رود.
معارف اهل بیت(ع)، گسترش فوق العاده ای خواهد یافت. مساجد بزرگی ساخته خواهد شد که همه پایگاه نشر دانش خواهد بود. مردم به عبادت و دین روی می آورند، نمازها به جماعت برگزار می شود، کینه ها برطرف می شود و صلح و دوستی در دل ها جای می گیرد و دل های مردم در صلابت و استواری چون کوه می شود. عاطفه ها نسبت به هم زیاد می شود، راه ها امن می گردد و مردم در امنیت قضایی به سر می برند.
خون ها به ناحق ریخته نمی شود. امنیت جهانی حتی دنیای حیوانات را فرا می گیرد و به اصطلاح، گرگ و میش کنار هم و مصون از حمله می مانند. زمین از چنان امنیتی برخوردار می شود که زنی تنها از این سوی دنیا به آن سو و از حیره به مکه می رود و از کسی جز خدا نمی ترسد. بیت المال، یکسان و عادلانه میان مردم تقسیم می شود.
چه چشم انداز زیبا و چه جامعه آرمانی و مطلوبی!! همه این ها در روایات مربوط به عصر ظهور امام زمان علیه السلام آمده است. اگر بخواهیم جهت گیری زندگی فردی و اجتماعی ما به سوی آن «جامعه آرمانی» باشد باید بکوشیم در حدّ توان و ظرفیت و فراهم بودن شرایط، همین ویژگی ها را فراهم سازیم.
الگوی ما در عصر غیبت باید چشم انداز حضور باشد. انسان ها از نظر فکر و اخلاق در سطح بالا، معیشت مردم فراهم و رو به راه، قسط و عدل و تامین کرامت انسان ها در دستور کار، رونق اقتصادی و رشد فرهگی و صلح و امنیت برقرار باشد. جامعه ما اگر چنین تلاشی داشته باشد رو به سوی جامعه مهدوی است. در غیر صورت خیر.
