رمز ماندگاری اشعار شهریار
کانون خبرنگاران نبأ: وجود زیرساخت متعهدانه شعر شهریار، پایبندی به اصول و اعتقادات دینی و تأثیرپذیری از قرآن و روایات از اهم ماندگاری اشعار او به‌شمار می‌رود.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، سیدمحمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) در شهریورماه سال 1285 در تبریز و از میان خانواده‌ای روحانی قدم به عرصه هستی نهاد. او که از اوایل کودکی قریحه شعری خود را بارها آزموده بود، در این زمان تخلص خود را با تفأل به دیوان حافظ از بهجت به شهریار تغییر داد.
وی اولین دفتر شعر خود را در سال ۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری منتشر کرد. بسیاری از اشعار او به فارسی و زبان ترکی آذربایجانی جزء آثار ماندگار این زبان‌هاست. منظومه حیدربابایه سلام که در سال‌های ۱۳۲۹ تا۱۳۳۰ سروده شده است، از مهم‌ترین آثار ادبی ترکی آذربایجانی شناخته می‌شود.
دقتی مختصر در زندگی استاد شهریار، تسلط او به زبان عربی و انس او با متون عربی به‌ویژه قرآن کریم را تأیید می‌کند. تحول استاد که به قول خودش «بت‌شکنی‌هایی بود که به تائب شدن وی انجامید»، مقدمه‌ای بود برای یاد‌آوری آنچه از والدین به ارث برده بود، از اخلاق و تقوا و ارادت به اهل بیت(ع).
آنچه درباره شهریار و توجه او به مضامین بلند سخن الهی پیش روی شماست، تنها گزیده‌ای است که بر مبنای کتاب امام علی در نگاه شهریار، به رشته تحریر در آمده و آیات مشخص شده در آن را ـ که غالباً در شأن مولای متقیان و اهل بیت عصمت(ع) بوده ـ به ترتیب آمدن آن در قرآن متذکر شده است که به اختصار به چند نمونه اکتفا می‌شود.
*چه شد، عهد خدا بر من شکستید الا ای حــاسـدان عـهـد بشکـن/ بـه قـرآن طـاعت من کـرد واجـب به هر مؤمن، خدای حی ذو المَن
این شعر که ترجمه‌ای از شعری منسوب به حضرت امیر در دیوان منسوب به ایشان است و با سه کلمه کلیدی: قرآن، طاعت و مؤمن که با قید واجب (امر الهی) همراه است؛ آیه 59 سوره نساء «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ...» را را به یاد می‌آورد.
*برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پـادشاهی دهـد از کرم گدا را(بیتی از شعر معروف مناجات)
*نگین خاتم جم، در نماز می‌بخشند نظـر به حُقّه 3 رنـدان پـاکبـاز کـنید(بیتی از شعر مناجات سحر)
در این ابیات استاد شهریار به شأن نزول آیه 55 سوره مائده «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» اشاره می‌کند که مربوط به بخشش انگشتر توسط امیرالمؤمنین(ع) در حین رکوع به سائل است و وجه بارزی از حاکمیت حضرت، بعد از پیامبر(ص) است، یعنی کسی پس از رسول اکرم(ص) شایسته خلافت است که در حال رکوع زکات داده است.
*کــار وصــی چــون نـبـی، (امـر الهـی) بـود/ امـر خـدا، خـلـق را، شـور بـه ســر کـوبـد/ امـر گـر از خـلق شد، شور در آن جـایز است/امـر خـدا، خـلـق را، شــور بـه سـر کـوبـدا/ مظهر تطهیر حق، با چو منی، گو یکی است؟/ آهـن سـرد ایـن قـدر کس بـه هـدر کـوبـدا؟
در این شعر که در ستایش مرزبان حماسه جاوید، علامه امینی، و اثر سترگ او، الغدیر، سروده شده، به یکی از اختصاصات معصومین که مستند به قرآن است یعنی آیه تطهیر و پاکی اهل بیت(ع) «... إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا» اشاره دارد.
با استناد بر اشعار شهریار می‌توان انس و الفت داشتن با قرآن کریم و مضامین بلند این کتاب آسمانی و بیان آموزه‌ها را از ویژگی‌های اشعار این شاعر پارسی‌گوی دانست. وجود زیرساخت متعهدانه شعر شهریار، پایبندی به اصول و اعتقادات دینی و تأثیرپذیری از قرآن و روایات از اهم ماندگاری اشعار او به‌شمار می‌رود.
یادآور می‌شود، سیدمحمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) شاعر برجسته میهن‌مان در پی بیماری ریوی، در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت و در مقبرة‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. این روز به یاد این شاعر صاحب‌نام، روز شعر و ادب فارسی نام‌گذاری شده است.
زهره لرنی
وی اولین دفتر شعر خود را در سال ۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری منتشر کرد. بسیاری از اشعار او به فارسی و زبان ترکی آذربایجانی جزء آثار ماندگار این زبان‌هاست. منظومه حیدربابایه سلام که در سال‌های ۱۳۲۹ تا۱۳۳۰ سروده شده است، از مهم‌ترین آثار ادبی ترکی آذربایجانی شناخته می‌شود.
دقتی مختصر در زندگی استاد شهریار، تسلط او به زبان عربی و انس او با متون عربی به‌ویژه قرآن کریم را تأیید می‌کند. تحول استاد که به قول خودش «بت‌شکنی‌هایی بود که به تائب شدن وی انجامید»، مقدمه‌ای بود برای یاد‌آوری آنچه از والدین به ارث برده بود، از اخلاق و تقوا و ارادت به اهل بیت(ع).
آنچه درباره شهریار و توجه او به مضامین بلند سخن الهی پیش روی شماست، تنها گزیده‌ای است که بر مبنای کتاب امام علی در نگاه شهریار، به رشته تحریر در آمده و آیات مشخص شده در آن را ـ که غالباً در شأن مولای متقیان و اهل بیت عصمت(ع) بوده ـ به ترتیب آمدن آن در قرآن متذکر شده است که به اختصار به چند نمونه اکتفا می‌شود.
*چه شد، عهد خدا بر من شکستید الا ای حــاسـدان عـهـد بشکـن/ بـه قـرآن طـاعت من کـرد واجـب به هر مؤمن، خدای حی ذو المَن
این شعر که ترجمه‌ای از شعری منسوب به حضرت امیر در دیوان منسوب به ایشان است و با سه کلمه کلیدی: قرآن، طاعت و مؤمن که با قید واجب (امر الهی) همراه است؛ آیه 59 سوره نساء «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ...» را را به یاد می‌آورد.
*برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پـادشاهی دهـد از کرم گدا را(بیتی از شعر معروف مناجات)
*نگین خاتم جم، در نماز می‌بخشند نظـر به حُقّه 3 رنـدان پـاکبـاز کـنید(بیتی از شعر مناجات سحر)
در این ابیات استاد شهریار به شأن نزول آیه 55 سوره مائده «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» اشاره می‌کند که مربوط به بخشش انگشتر توسط امیرالمؤمنین(ع) در حین رکوع به سائل است و وجه بارزی از حاکمیت حضرت، بعد از پیامبر(ص) است، یعنی کسی پس از رسول اکرم(ص) شایسته خلافت است که در حال رکوع زکات داده است.
*کــار وصــی چــون نـبـی، (امـر الهـی) بـود/ امـر خـدا، خـلـق را، شـور بـه ســر کـوبـد/ امـر گـر از خـلق شد، شور در آن جـایز است/امـر خـدا، خـلـق را، شــور بـه سـر کـوبـدا/ مظهر تطهیر حق، با چو منی، گو یکی است؟/ آهـن سـرد ایـن قـدر کس بـه هـدر کـوبـدا؟
در این شعر که در ستایش مرزبان حماسه جاوید، علامه امینی، و اثر سترگ او، الغدیر، سروده شده، به یکی از اختصاصات معصومین که مستند به قرآن است یعنی آیه تطهیر و پاکی اهل بیت(ع) «... إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا» اشاره دارد.
با استناد بر اشعار شهریار می‌توان انس و الفت داشتن با قرآن کریم و مضامین بلند این کتاب آسمانی و بیان آموزه‌ها را از ویژگی‌های اشعار این شاعر پارسی‌گوی دانست. وجود زیرساخت متعهدانه شعر شهریار، پایبندی به اصول و اعتقادات دینی و تأثیرپذیری از قرآن و روایات از اهم ماندگاری اشعار او به‌شمار می‌رود.
یادآور می‌شود، سیدمحمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) شاعر برجسته میهن‌مان در پی بیماری ریوی، در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت و در مقبرة‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. این روز به یاد این شاعر صاحب‌نام، روز شعر و ادب فارسی نام‌گذاری شده است.
زهره لرنی
