آیتالله راستی، در زمان حیات امام(ره) به نمایندگی ایشان برای ساماندهی امور حوزه و ایجاد تشكیلات شورای مدیریت حوزه علمیه قم منصوب شد و مُجاز به تصرف در امور شرعیه شد. در این زمینه، وی خدمات شایانی را به سرانجام رسانده است كه آثار و بركات آن تا هم اكنون نیز بر جای مانده است. آیتالله راستی به پژوهش در زمینه های گوناگون دینی، پرداخته كه برخی از آنان در نشریات كشور به چاپ رسیده است. وی همچنین تقریرات دروس برخی از اساتید خود را نگاشته و حواشی و دست نوشتههایی در زمینه فقه و اصول دارد.
البته اشتغال به درس و علوم دینی، آیتالله راستی را از مبارزه بر ضد طاغوت بازنداشت. وی از نخستین روزهای نهضت، به جمع مبارزان پیوست و همواره با اطاعت از رهنمودهای امام خمینی(ره) به افشاگری ماهیت شوم خاندان پهلوی و تلاش برای استقرار نظامی اسلامی با بهره گیری از معارف اهل بیت علیهم السلام می پرداخت.
از جمله فعالیت های سیاسی وی كه پیش تر، ذكر آن آمد، تعطیل كردن درس خود در نجف و حضور در درس امام(ره) به منظور مطرح نمودن و تقویت نهضت امام خمینی(ره) بود. ایشان از جمله علمایی بود که پس از ارتحال آیت الله بروجردی، مردم را به تقلید از امام راحل(ره) فراخواندند.
آیتالله راستی، با عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جزء فعالان این مجموعه شد و امضای او در زیر بسیاری از اعلامیهها و بیانیههایی كه بر ضد شاه منتشر می شد، به چشم می خورد.
از دیگر فعالیتهای وی در زمان رژیم شاه، سفر به آبادان، به نمایندگی از طرف امام خمینی(ره)، برای حمایت و پشتیبانی از اعتصاب كاركنان صنعت نفت بود. وی از كسانی بود كه در مسجد دانشگاه تهران متحصن شد.
از جمله مسئولیتهای او پس از انقلاب شامل: عضویت در دفتر استفتائات امام خمینی؛ عضویت در شورای عالی موقّت اعزام قضات؛ عضویت در شورای تشخیص صلاحیت فقهی و اجتهاد کاندیداهای شورای عالی قضایی؛ نمایندگی امام در شورای عالی مدیریّت حوزه علمیه قم؛ ریاست شورای عالی حوزه علمیه قم؛ عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛ نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در دورههای اوّل و دوم از استان تهران و نمایندگی امام برای نظارت بر سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی است