وجود امیرالمومنین(ع)؛ سرآمد ذکر عینی در قرآن کریم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) سیدمجتبی حسینی در مراسم سوگواری شب اول محرم که در دبیرستان صدیقین برگزار شد به شرح فرازهای زیارت جامعه کبیره پرداخت. وی در توضیح عبارت «ذكْرُكُم فِى الذّاكِرينِ» اظهار کرد: ما در این فراز به ائمه(ع) خطاب می‌کنیم که ذکر شما در ذاکران است. در عبارات بعدی زیارت جامعه که می‌گوید: «أسْماؤُكُمْ فِى الأْسْماءِ وَ أجْسادُكُمْ فِى الْأجْسادِ» ظرف و مظروف از یک جنس است اما در این عبارت متفاوت است؛ چراگه نگفته است ذکر شما در اذکار است بلکه می‌گوید ذکر شما در ذاکرین است.

وی درباره انواع ذکر گفت: ما سه نوع ذکر داریم: ذکر زبانی؛ ذکر قلبی؛ ذکر عملی. ذکر زبانی به این معناست که یک نام و عنوانی از خداوند را با زبان بیان می‌کنی یا مثلا اسامی معصومین(ع) را می‌گویی؛ البته به شرطی که ارتباط قلبی هم داشته باشی. ذکر قلبی هم این است که مثلا شما الآن یاد حضرت حسین(ع) می‌افتی. اما ذکر عملی چیست؟ امام صادق(ع) در خصوص آیه «اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا» فرمودند منظور این نیست که مدام بگویی سبحان الله، بلکه منظور این است که اگر کاری انجام می‌دهی به یاد خدا باشی. مثلا اگر در اداره می‌خواهی جواب ارباب رجوع را بدهی یا مثلا به عنوان یک شهروند وظایف شهروندی خود را انجام دهی با یاد خداوند باشی. در اینصورت شما ذاکر هستی.

وی ادامه داد: یک ذکر دیگری هم هست که نه زبانی است، نه قلبی است و نه عملی. این ذکر، عینی است یعنی وجود خارجی دارد. سرآمد این نوع ذکرها که خداوند گفته است خودشان ذکرند، وجود امیرالمومنین(ع) است. قرآن می‌گوید: «أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَنْ ذِكْرِي؛ همان كسانى كه چشمان [بصيرت]شان از ياد من در پرده بود (سوره 18 آیه 101). مفسرینی که غیر از مشرب اهل بیت(ع) حرکت می‌کنند چگونه این آیه را تفسیر کرده‌اند؟ مگر رابطه ذکر با چشم است؟! وقتی به سراغ روایات می‌رویم می‌بینیم که سرآمد همه این ذکرها امیرالمومنین(ع) است.

وی یادآور شد: آنچه مقداد و اباذر از امیرالمومنین(ع) دیدند را سایرین ندیدند. شمر و عمر سعد هم علی(ع) را دیده بودند اما به عنوان پسر ابی‌طالب. آنها پسر ابی‌طالب را دیدند، علی(ع) را ندیدند. لذا در روز عاشورا «بریر» که یک عمر با ذکر زبانی مأنوس بود این توفیق را یافت که یک نصف روز ذکر را با چشم ببیند. لذا نگاه یاران امام حسین(ع) از صحنه کربلا با نگاه با متفاوت است. آنها نه شمشیر را دیدند و نه خنجر را، فقط حسین(ع) را دیدند.