سه وظیفه مسلمان در قبال قرآن
گروه معارف: حجت‌الاسلام کافی گفت: هر مسلمانی در قبال قرآن، سه وظیفه اصلی دارد، اگر به این وظایف عمل کردیم، قرآن وارد زندگی‌های ما می‌شود و دردهای ما را شفا می‌دهد؛ چون غذای روح، موعظه بوده و قرآن، موعظه است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان و بلوچستان، حجت‌الاسلام محسن کافی، مدرس حوزه و دانشگاه و فرزند مرحوم شیخ احمد کافی، شب گذشته در مراسم بزرگداشت شب پنجم محرم، در مسجد جامع زاهدان، گفت: همانطور که جسم محتاج به غذاست، روح انسان هم نیاز به تغذیه دارد؛ یکی از غذاهای روح، قرآن است.
وی بیان کرد: متأسفانه قرآن در جامعه اسلامی و در بین ما مسلمانان غریب است و روز به روز، حضور واقعی‌اش در زندگی ما کمرنگ‌تر می‌شود. نتیجه آن هم گرسنگی روح است و نتیجه‌ی گرسنگی روح، بد زندگی کردن و مشکلاتی است که با آن مواجه هستیم.
مدرس حوزه علمیه قم ادامه داد: قرآن سخن انسان نیست، کلمه به کلمه آن، کلام خداست؛ چینش کلمات در کنار یکدیگر و تشکیل جملات، وحی خداست. حتی ترتیب قرار گرفتن سوره‌ها نیز به دستور خدا بوده است.
وی اظهار کرد: هر مسلمانی در قبال قرآن، سه وظیفه اصلی دارد. اگر به این وظایف عمل کردیم، قرآن وارد زندگی‌های ما می‌شود و دردهای ما را شفا می‌دهد؛ چون غذای روح، موعظه بوده و قرآن، موعظه است.
کافی ادامه داد: خداوند در سوره مبارکه یونس، آیه 57، به این مسئله اشاره می‌فرماید «قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُديً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ»، براى شما از جانب پروردگارتان موعظه‌ای هشیار کننده و درمانى براى آنچه از صفات نکوهیده در سینه‌هاست، و رهنمود و رحمتى براى مؤمنان، آمده است.
وی افزود: اولین وظیفه ما این است که قرآن را یاد بگیریم. پیغمبر اکرم(ص) فرمودند بهترین شما مردم، کسی است که قرآن را یاد بگیرد و یاد بدهد. امام صادق(ع) نیز فرمودند « سزاوار نیست که مؤمن بمیرد، و قبل از آن، قرآن را یاد نگرفته باشد». قرآن برای ما نازل شده است، اگر نخوانیم و نفهمیم، چه فایده دارد.
مدرس حوزه علمیه اظهار کرد: چوپانی به نام «مرتضی» بود؛ یک روز که گوسفندان را برای چریدن برده بود، در گوشه‌ای نشسته بود و با خود گفت « کتاب خدا، قرآن است. اگر فردای قیامت، خدا جلوی پیغمبر(ص)، من را بلند کند و بپرسد چرا قرآن را نخواندی؟ چه می‌توانم بگویم. اگر بگویم من چوپان بودم و بلد نبودم بخوانم، پیامبر(ص) خواهد گفت من 23 سال زجر کشیدم تا قرآن بیاورم، تو چرا یاد نگرفتی؟
وی ادامه داد: این چوپان به ندای قلبش گوش داد و از فردای آن روز، به حوزه علمیه رفت تا قرآن را فرابگیرد. چند سال بعد به نجف اشرف رفت. ایشان تبدیل شد به یک عالم بسیار بزرگ به نام «مرتضی طالقانی» که یکی از شاگردانش، علامه جعفری می‌شود.
کافی بیان کرد: متأسفانه در میان جوانان تحصیلکرده ما هم، عده زیادی هستند که حتی روخوانی قرآن را بلد نیستند. در حالی که در یک کشور فقیر افریقایی، شرط پذیرش در دانشگاه، حفظ کل قرآن است.
وی افزود: گرچه به برکت انقلاب، قرآن امروزه گسترش زیادی در جامعه پیدا کرده است، اما هنوز در حدی نیست که هر دانشجویی بتواند قرآن را بخواند. قرآن لب طاقچه نمی‌تواند درد جامعه ما را شفا بدهد. مانند یک نسخه پزشک که لب طاقچه گذاشته باشیم، تا زمانی که به نسخه عمل نشود، نمی‌تواند بیماری ما را درمان کند.
کارشناس علوم دینی ادامه داد: وظیفه دوم، بعد از یاد گرفتن قرآن، تلاوت آن است. حدیث نبوی است که با فضیلت‌ترین عبادت، تلاوت قرآن است. بعضی از ما بلد هستیم که بخوانیم، اما نمی‌خوانیم. اگر قرآن را می‌خواندیم، روی آن غبار نمی‌نشست.
وی اظهار کرد: امام صادق(ع) می‌فرماید «قرآن عهد خداوند با شماست، سزاوار است که حداقل روی 50 آیه بخوانیم». امام رضا(ع) هر سه روز، یک ختم قرآن می‌کردند. مرحوم امام خمینی(ره) در بیمارستان که آخرین نفس‌ها را می کشیدند، قرآن روی سینه‌شان بود.
کافی بیان کرد: به فرموده امام صادق(ع)، سه دسته هستند که روز قیامت از مردم شکایت می‌کنند: مسجدی که نمازگزار ندارد، دیگری عالمی که مردم قدر آن را نمی‌دانند و برای فهم دین سراغش نمی روند، و سوم، قرآنی که روی آن خاک نشسته باشد.
مدرس حوزه و دانشگاه در پایان افزود: سومین و مهمترین وظیفه ما، این است که به قرآن عمل کنیم. یاد گرفتن قرآن و تلاوت آن، هر دو مقدمه هستند برای عمل کردن به آن. اگر می‌خوانیم که «ایاک نعبد و ایاک نستعین» واقعا فقط خدا را پرستش کنیم و در گرفتاری‌ها، واقعا فقط از خدا کمک بخواهیم.
وی بیان کرد: متأسفانه قرآن در جامعه اسلامی و در بین ما مسلمانان غریب است و روز به روز، حضور واقعی‌اش در زندگی ما کمرنگ‌تر می‌شود. نتیجه آن هم گرسنگی روح است و نتیجه‌ی گرسنگی روح، بد زندگی کردن و مشکلاتی است که با آن مواجه هستیم.
مدرس حوزه علمیه قم ادامه داد: قرآن سخن انسان نیست، کلمه به کلمه آن، کلام خداست؛ چینش کلمات در کنار یکدیگر و تشکیل جملات، وحی خداست. حتی ترتیب قرار گرفتن سوره‌ها نیز به دستور خدا بوده است.
وی اظهار کرد: هر مسلمانی در قبال قرآن، سه وظیفه اصلی دارد. اگر به این وظایف عمل کردیم، قرآن وارد زندگی‌های ما می‌شود و دردهای ما را شفا می‌دهد؛ چون غذای روح، موعظه بوده و قرآن، موعظه است.
کافی ادامه داد: خداوند در سوره مبارکه یونس، آیه 57، به این مسئله اشاره می‌فرماید «قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُديً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ»، براى شما از جانب پروردگارتان موعظه‌ای هشیار کننده و درمانى براى آنچه از صفات نکوهیده در سینه‌هاست، و رهنمود و رحمتى براى مؤمنان، آمده است.
وی افزود: اولین وظیفه ما این است که قرآن را یاد بگیریم. پیغمبر اکرم(ص) فرمودند بهترین شما مردم، کسی است که قرآن را یاد بگیرد و یاد بدهد. امام صادق(ع) نیز فرمودند « سزاوار نیست که مؤمن بمیرد، و قبل از آن، قرآن را یاد نگرفته باشد». قرآن برای ما نازل شده است، اگر نخوانیم و نفهمیم، چه فایده دارد.
مدرس حوزه علمیه اظهار کرد: چوپانی به نام «مرتضی» بود؛ یک روز که گوسفندان را برای چریدن برده بود، در گوشه‌ای نشسته بود و با خود گفت « کتاب خدا، قرآن است. اگر فردای قیامت، خدا جلوی پیغمبر(ص)، من را بلند کند و بپرسد چرا قرآن را نخواندی؟ چه می‌توانم بگویم. اگر بگویم من چوپان بودم و بلد نبودم بخوانم، پیامبر(ص) خواهد گفت من 23 سال زجر کشیدم تا قرآن بیاورم، تو چرا یاد نگرفتی؟
وی ادامه داد: این چوپان به ندای قلبش گوش داد و از فردای آن روز، به حوزه علمیه رفت تا قرآن را فرابگیرد. چند سال بعد به نجف اشرف رفت. ایشان تبدیل شد به یک عالم بسیار بزرگ به نام «مرتضی طالقانی» که یکی از شاگردانش، علامه جعفری می‌شود.
کافی بیان کرد: متأسفانه در میان جوانان تحصیلکرده ما هم، عده زیادی هستند که حتی روخوانی قرآن را بلد نیستند. در حالی که در یک کشور فقیر افریقایی، شرط پذیرش در دانشگاه، حفظ کل قرآن است.
وی افزود: گرچه به برکت انقلاب، قرآن امروزه گسترش زیادی در جامعه پیدا کرده است، اما هنوز در حدی نیست که هر دانشجویی بتواند قرآن را بخواند. قرآن لب طاقچه نمی‌تواند درد جامعه ما را شفا بدهد. مانند یک نسخه پزشک که لب طاقچه گذاشته باشیم، تا زمانی که به نسخه عمل نشود، نمی‌تواند بیماری ما را درمان کند.
کارشناس علوم دینی ادامه داد: وظیفه دوم، بعد از یاد گرفتن قرآن، تلاوت آن است. حدیث نبوی است که با فضیلت‌ترین عبادت، تلاوت قرآن است. بعضی از ما بلد هستیم که بخوانیم، اما نمی‌خوانیم. اگر قرآن را می‌خواندیم، روی آن غبار نمی‌نشست.
وی اظهار کرد: امام صادق(ع) می‌فرماید «قرآن عهد خداوند با شماست، سزاوار است که حداقل روی 50 آیه بخوانیم». امام رضا(ع) هر سه روز، یک ختم قرآن می‌کردند. مرحوم امام خمینی(ره) در بیمارستان که آخرین نفس‌ها را می کشیدند، قرآن روی سینه‌شان بود.
کافی بیان کرد: به فرموده امام صادق(ع)، سه دسته هستند که روز قیامت از مردم شکایت می‌کنند: مسجدی که نمازگزار ندارد، دیگری عالمی که مردم قدر آن را نمی‌دانند و برای فهم دین سراغش نمی روند، و سوم، قرآنی که روی آن خاک نشسته باشد.
مدرس حوزه و دانشگاه در پایان افزود: سومین و مهمترین وظیفه ما، این است که به قرآن عمل کنیم. یاد گرفتن قرآن و تلاوت آن، هر دو مقدمه هستند برای عمل کردن به آن. اگر می‌خوانیم که «ایاک نعبد و ایاک نستعین» واقعا فقط خدا را پرستش کنیم و در گرفتاری‌ها، واقعا فقط از خدا کمک بخواهیم.
