آیت‌الله هادوی تهرانی:
برداشت نادرست از تعبیر «نواقص العقول» در نهج‌البلاغه با آیات قرآن سازگار نیست
گروه حوزه‌های علمیه: استاد تفسیر قرآن با اشاره به تعبیر نواقص العقول نهج‌البلاغه در مورد زنان تاکید کرد: برداشت نادرست از این تعبیر یعنی نقص جسمی زن نسبت به مرد خلاف آیات قرآن کریم است و این تعبیر نیز نشان‌دهنده تفاوت ویژگی میان زن و مرد است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز 25 مهر در ادامه تفسیر سوره زمر گفت: تعبیر «خلقکم من نفس واحده» به جز در سوره زمر، در چند سوره دیگر از جمله نساء و ... نیز آمده است؛ علامه طباطبایی مقصود از این نفس واحده را آدم و حوا دانسته و احتمال برخی که پدر و مادر را در نظر گرفته‌اند رد فرموده است.
وی اظهار کرد: در این آیه، خداوند تاکید بر این دارد که همسر انسان از جنس خود اوست و خودیت او هم به روح اوست به همین دلیل جسم پیر می‌شود و ناقص می‌شود، ولی نفس از این جهت تغییری ندارد و بعد از مرگ نیز باقی می‌ماند و در برزخ و قیامت نیز وجود دارد.
هادوی تهرانی بیان کرد: زن و مرد در انسانیت چیزی کم ندارند و مونث از همان سنخ مذکر ساخته شده است لذا برخلاف تصوراتی که در اقوام و ادیان تحریف شده بوده است که میان جنس زن و مرد فرق می‌گذاشتند.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به برداشت‌های نادرست در این مسئله عنوان کرد: برداشت‌هایی که زن را انسان ناقص معرفی می‌کند از سوی هرکسی که باشد غلط است و جایگاه گوینده نیز دلیلی بر صحت یک مطلب نادرست نخواهد بود البته این آیه را باید با نواقص العقول که امام علی(ع) فرموده است جمع کنیم بنابراین باید روایت طوری تفسیر شود که با محتوای آیه سازگار باشد.
این استاد حوزه علمیه عنوان کرد: حضرت، نقص در عقول را توضیح فرموده‌اند لذا نقص در انسانیت نیست بلکه تفاوت در خصوصیات مردانه و زنانه است.
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره «ص» گفت: صفت اواب در قرآن در مورد حضرات سلیمان، داود و ایوب ذکر شده است و خداوند از ایشان تمجید کرده است؛ این صفت برای این انبیاء کمال بزرگی است ولی در قیاس با ائمه و پیامبر(ص) صفت خیلی بزرگی نیست.
هادوی تهرانی بیان کرد: خداوند در این آیات تاکید بر این دارد که این انبیاء هرچه به دست آورده‌اند ناشی از همین صفت اوابیت است یعنی ای بشر اگر شما هم بخواهید و به درگاه ما بیایید بیش از آن که خواسته و تصور دارید به شما می‌دهیم همان طور که موسی(ع) به دنبال نار رفت و به نور رسید.
