خوف الهی انسان را از گناه باز می‌دارد

وی افزود: خوف در آیات و روایات به دوبخش خوف ممدوح و مذموم تقسیم می‌شود کسانی که در هنگام سختی و ناملایمات خود را از حالت ترس مذموم که همان بی جنبشی و عدم تحرک نفس است خارج می‌کنند و به رفع آن ترس می‌پردازند در اصل خوف خود را به ترس ممدوح تبدیل کرده‌اند.

آیت‌الله قرهی با بیان اینکه انسان مومن از انجام گناه خوف دارد، عنوان کرد: انسان مومن همه خوفش آن است که مبادا گناهانش او را از رحمت الهی دور کرده و از همنشینی بندگان صالح در بهشت محروم شود.

تولیت مدرسه علمیه امام مهدی(عج) با اشاره به اینکه گناه روح انسان را آلوده می‌کند، ابراز داشت: گناه سبب می‌شود روح انسان آلوده شود و این امر موجب دور شدن او از خداوند و الیای الهی شود.

وی با بیان اینکه امام راحل(ره) می‌فرمودند عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید، خاطر نشان کرد: حضرت امام در این بیان شیوا اشاره به مفهوم خوف دارند چرا که انسان‌ها در حضور هیچ شخصی حتی در حضور یک کودک حاضر نیستند خطایی مرتکب شوند و آبروی خود را بریزند بنابراین فردی که همواره متوجه حضور خداوند باشد، خوف دورشدن از خداوند سبب می‌شود او حرمت این حضور را نگاه ‌دارد و مرتکب گناه نشود.

آیت‌الله قرهی با بیان اینکه انسان‌هایی که خوف از خدا دارند هر چه به خداوند نزدیک‌تر می‌شوند خوفشان از او بیشتر می‌شود، گفت: چرا که آنها می‌دانند در هر نقطه‌ای از معنویت و قرب الهی که باشند اگر دچار غرور و تکبر شوند همان نقطه آغاز سقوط‌شان خواهد بود.
تولیت مدرسه علمیه امام مهدی(عج) ادامه داد: انسانی که از هیبت و عظمت خداوند خوف ندارد شقی و بدبخت هر دو عالم است، در اوصاف ائمه اطهار(ع) آمده است که آن حضرات هر گاه برای نماز آماده می‌شدند، رنگ رخسارشان تغییر می‌کرد، صدا و اندامشان می‌لرزید هیبت خداوند متعال آنها را دگرگون می‌کرد نکته مهم اینجاست که در این عالم انسانی مقرب‌تر از معصومین(ع) نزد خداوند وجود ندارد بنابراین قرب الهی سبب خوف نداشتن و رعایت نکردن ادب حضور پروردگار نمی‌شود.