آیا آلودگی هوا و کمبود آب با دینداری ما نسبتی دارد
گروه شبکه‌های اجتماعی: حجت‌الاسلام زائری طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود گفت: محافظت از طبیعت مانند نماز و روزه يك تكليف دینی و تخریب محیط زیست مانند دروغ و غیبت يك گناه به شمار می‌آید.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، كانال تلگرامی نوشته‌های حجت‌الاسلام محمدرضا زائرى، کارشناس مسائل مذهبی و خانواداگی در آخرین مطلب خود، یادداشتی را با عنوان آيا آلودگی هوا و كمبود آب با دينداری ما نسبتی دارد؟ منتشر کرد که در ادامه آن را می‌خوانید.
هشدار مجدد و نگران‌كننده يكی از مديران حوزه آب كشور نسبت به مشكل آب آشاميدنی در سال آينده، يكبار ديگر تهديد جدی كم‌آبی را يادآور شد. موضوعات مختلف زيست محيطی ديگری مانند آلودگی هوا نيز كه در هفته‌ها و ماه‌های گذشته زندگی روزمره بسياری از هموطنان ما را دچار اختلال كرد؛ همچون بحران آب از مسائل مهم و سرنوشت‌ساز پيش روی ما در سال‌های آينده خواهد بود.
در بررسی آينده‌پژوهانه‌ای كه نتايج آن اخيرا توسط مركز تحقيقات استراتژیک رياست جمهوری انتشار يافت، صد مسأله اساسی كشور در آستانه سال هزار و 400 به ترتيب اولويت شمارش شد. در اين فهرست «بحران آب» بالاتر از «بيكاری» و «فساد سيستمی» و موضوع «ريزگردها» بالاتر از «فقر» و «ركود» نشسته‌اند.
پرسشی كه اينجا می‌خواهم مطرح كنم و به آن بپردازم اين است كه «موضوعاتی» ازاين دست چه نسبتی با عقايد دينی و باورهای مذهبی و مواضع ايدئولوژيک يا رويكردهای فكری ما دارند؟ به اين پرسش دو گونه می‌توان پاسخ داد؛ يكی حداقلی و منفعل و ديگری حداكثری و فعال؛ نخست اين است كه دين در چنين اموری اختيار را به انسان داده و از او خواسته تا بر اساس فهم و عقل و تجربه برای زندگی خود تدبير و چاره‌انديشی كند و راهی برای حل مشكلات بيابد و از‌اين‌رو خود به معنای نهاد دين سكوت كرده است.
پاسخ دوم اما بيشتر از اين و فراتر از اين نوعی اعلام موضع قاطعانه و صريح است كه اسلام را در اين عرصه مدعی و پرسشگر معرفی می‌كند. اسلام نه تنها در اين زمينه سكوت نكرده بلكه انسان را در تخريب محيط زيست متعهد و پاسخگو می‌داند و رفتار مسئولانه در قبال منابع طبيعی را واجب شرعی تلقی می‌كند.
بدين ترتيب محافظت از طبيعت مانند نماز و روزه يك تكليف دينی و تخريب محيط زيست مانند دروغ و غيبت يك گناه به شمار می‌آيد. آيات متعدد و صريح قرآن كريم و روايات متنوع و روشن پيامبر اكرم و خاندان مطهرشان عملكرد صحيح در اين حوزه را مانند همه عرصه‌های ديگر زندگی انسانی به‌عنوان بخشی از رفتارهای دينی يک مسلمان تعريف می‌كنند و از وظايف شرعی و دينی به‌شمار می‌آورند.
اقتضای طبیعی دینداری ما احساس مسؤلیت جدی نسبت به منابع طبیعی و حفظ توازن و سلامت محیط زیست است؛ نه تنها برای آسایش خودمان و نه تنها برای نجات نسل‌های آینده و فرزندانمان، به عنوان امانتی كه خداوند به ما سپرده و باید روزی در پیشگاه الهی نسبت به آن جواب دهيم.
