پیرشدن جمعیت ایران، نوعی بحران است/ شکاف نسلی، دامنگیر جامعه شده است

بهجت یزدخواستی، عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه اصفهان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان در خصوص پیر شدن جمعیت یک جامعه، اظهار کرد: هر چقدر عمر افراد یک جامعه طولانی‌تر باشد، حاکی از ارتقاء و بهبود وضعیت سلامتی آنهاست، ولی آنچه در این میان اهمیت دارد، برنامه‌ریزی صحیح و رسیدگی به وضعیت معیشتی افراد کهنسال جامعه است و کسانی که بی‌بضاعت محسوب می‌شوند، باید تحت حمایت‌های دولتی قرار گیرند.
وی با تأکید بر اینکه طول عمر و پیر شدن جمعیت نشانه سلامت یک جامعه است، گفت: پیر شدن جمعیت در شرایطی دارای پیامد منفی می‌باشد که برای افراد سالمند برنامه‌ریزی صورت نگرفته و به آنها رسیدگی نشود. انواع مختلف خانه سالمندان باید برای کهنسالان بی‌بضاعت ایجاد شود، برای مثال در اروپا، سالمندانی که استقلال داشته و بتوانند روی پای خود بایستند، مکانی در نزدیکی محل سکونت فرزندان و اقوامشان در اختیار آنها قرار داده می‌شود تا بتوانند با یکدیگر ملاقات کنند.
یزدخواستی تصریح کرد: در کنار رسیدگی به وضعیت سلامتی و معیشتی سالمندان، مدیران جامعه باید با برنامه‌ریزی صحیح به فکر جایگزین ساختن جمعیت جوان با جمعیت سالمند در ساختار اقتصادی نیز باشند تا کشور با بحران نیروی انسانی از کار افتاده مواجه نشود.
وی با بیان اینکه روند پیر شدن جمعیت ایران صد در صد یک بحران به شمار می‌رود، افزود: در حال حاضر، شکاف نسلی به شدت در جامعه به چشم می‌خورد و اینکه برخی از فرزندان، والدین سالمند خود را ترک می‌کنند، نوعی آسیب برای سالمندان است، چرا که آنها به لحاظ عاطفی نیازمند برقراری ارتباط با نزدیکان خود و رسیدگی آنها می‌باشند.
این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: هر گونه سیاستگذاری به منظور افزایش جمعیت و ازدیاد نسل، باید با برنامه‌ریزی صحیح و دقیق و رعایت همه جوانب صورت گیرد، از جمله اینکه مشکل بیکاری و اشتغال جوانان به خصوص در میان قومیت‌ها حل‌وفصل شود.