امامِ کهنسالی که جوان ها را زنده کرد

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، کتاب در جستجوی راه حجت الاسلام و المسلمین سید محسن شفیعی شامل هشت گفتار پیرامون انقلاب اسلامی است که سال گذشته توسط نشر معارف به چاپ رسید. 

بخش هایی از مطالب گردآمده در این مجموعه به مناسبت های مختلف پیش از این در رسانه ها و پایگاه های خبری انعکاس یافته و متن زیر بخشی از گفتار پنجم این کتاب است که در بهمن سال 92 توسط صاحب اثر ایراد شده است که به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی از نظر خوانندگان می گذرد:

حیف است که دهه فجر بگذرد و «جاء الحق و زهق الباطل» را تفسیر نکنیم

به عقیده بنده در فضای امروز کشور غفلتی صورت می‌گیرد و آن مسأله این است که این ایام، صرفا به فرصتی برای گزارش‌ کار دولت ها و دستگاه اجرایی و قوه مجریه تبدیل شده است؛ این موجب تضییع حق دهه فجر است که از آب و برق و آسفالت صحبت شود؛ اما از احیای فضیلت‌های اسلامی سخنی به میان نیاید.

دهه فجر، دهه یادآوری دغدغه‌هاست. دهه بازگویی دردهاست. دهه یادآوری امامی است که همه سراپای وجودش سوز و شور و درد بود. امامی که در کهنسالی جوان ها را زنده کرد، ملت را حرکت داد و اسلام را در این قرن تجدید و احیا کرد. حیف است که دهه فجر بگذرد و «جاء الحق و زهق الباطل» را تفسیر نکنیم؛ خسارت بار است دهه فجر بگذرد و از احیای اسلام و بحث بیداری اسلامی و بسیاری از زیبایی‌های تولد یافته در انقلاب اسلامی صحبت نکنیم.

اگر انقلاب اسلامی شناخته نشود کاری در خور صورت نخواهد گرفت

دهه فجر، دهه بزرگی است و آئینه پدیده نورانی و حادثه شگرف حیرت‌انگیزی است. در دهه فجر باید تلاش کنیم که بحر را در کوزه جا بدهیم! در این ده روز باید مقداری از حرف های کلیدی و اساسی گفته بشود. اگر انقلاب اسلامی شناخته نشود و نسل‌های پیاپی ندانند انقلاب اسلامی برای چه شکل گرفت و به دنبال چه چیزی است و چقدر بزرگ است طبیعتاً کاری در خور صورت نخواهد گرفت. 

امام عزیز انقلاب اسلامی را نقطه شروع و آغاز حرکتی می‌دانند که به ظهور حضرت حجت(عج) منتهی خواهد شد. ببینید این با کاسبی و دکان داری به اسم حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف فرق می کند. این نگاه پیری است که در خشت خام، مسائل را می بیند. امام به ضرس قاطع این انقلاب را مقدمه نهضت جهانی حضرت حجت می داند 

در تاریخ 2/1/68 یعنی حدود دو ماه قبل از وفاتشان در پیام به مهاجران جنگ تحمیلی این جمله را ذکر می‌کنند «انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچم‌داری حضرت حجت «ارواحنا فداه» است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد.»

امام انقلاب اسلامی را شروع و آغازی می داند برای یک حادثه بزرگ

این نگاه امام به انقلاب اسلامی است؛ یعنی امام انقلاب اسلامی را شروع و آغازی می داند برای یک حادثه بزرگ و لذا امام خودش انقلاب را جدی گرفت. امام در پیام مربوط به عزل قائم مقام رهبری و ثامه خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی و وزیران یک جمله دارد «سفارش این موضوع لازم نیست که دفاع از اسلام و نظام شوخی بردار نیست و در صورت تخطی، هر کس در هر موقعیت به مردم معرفی خواهد شد» و فرمود: با دلی پرخون حاصل عمرم را برای مصلحت نظام و اسلام کنار گذاشتم. امام انقلاب را اینجور می‌دید.

 این حرکت بزرگ یک رفرم و اصلاح‌گری صرف نبود؛ خیلی ها به امام توصیه کردند؛ بخشی را کوتاه بیاید یا با شاه کنار بیاید یا با سلطنت کنار بیاید یا با غرب کنار بیاید. امام خیلی به کنار آمدن، دعوت و فراخوان شد. خیلی ها امام را به کوتاه آمدن و جلو نرفتن نصیحت کردند. اما چون نگاه امام به انقلاب اسلامی مقدمه نهضت عدالت گستر حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف است، حتی در جایی که افکار عمومی احساس می کند زمان استراحت و درنگ است، امام عکس آن را اعلام می کند.

وقتی که انقلاب اسلامی در بهمن 1357 به پیروزی می رسد، امام بلافاصله می گوید این آغاز راه است. وقتی لانه جاسوسی آمریکا در آبان 1358 به دست فرزندان دانشجوی امام تسخیر می شود، امام می فرماید: این انقلابی است بزرگتر از انقلاب اول. معلوم می شود که ماجرا ادامه دارد. وقتی امام در تیرماه 1367 شرائط و عوامل پذیرش قطعنامه 598 را اعلام می کند؛ اما می گوید: کمربندهایتان را محکم ببندید که هیچ چیز تغییر نکرده است…

یک جا پیدا نمی کنید که امام اعلام خروج از آماده باش بدهد و بگوید کار تمام شد

شما یک جا پیدا نمی کنید که امام اعلام خروج از آماده باش بدهد و بگوید کار تمام شد. اینها بیانگر آن روح بی قرار و بلند است. این مرد که بود و چگونه فکر می کرد؟ در چشم‌انداز نورانی که پیش رویشان است چه می بیند که می گوید: اسلام برای شناخته شدن نیاز به قربانی دارد و دعا می کند که خودشان هم از قربانیان این حرکت باشد؛ دعا می کند که خداوند باب شهادت را نبندد. اعلام می کند که نقطه نهایی حرکتی که شروع کرده نصب پرچم لاالله الاالله بر قلل مرتفع عالم است. اعلام می کند تا کفر و شرک هست؛ مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم. خوب این انقلاب با این بزرگی و با همه ابعاد مربوط به خودش باید آنطور دیده شود. لذا امام در شرایطی که جمعیت کشور سی میلیون نفر بود، فرمود بسیج بیست میلیونی. 

اصلا بنده اعتقادم این است که امام بسیج را برای تربیت نیروی جان بر کف برای حضرت حجت عحل الله تعالی فرجه الشریف تأسیس کرد. امام در سال 1358 با این نگاه بسیج را تأسیس کرد. بسیج برای این حرکت عظیم از سوی امام تأسیس و تولد و حیاتش اعلام شد. 

هر چیزی در ارتباط با انقلاب اسلامی است، باید بزرگ دیده بشود چون انقلاب بزرگ است؛ حتی دشمنی های با انقلاب هم دشمنی های بزرگی است. امام اول گریبان شرق و غرب را گرفت و آورد جلو؛ گفت شما چه می گویید، چه کاره عالمید؟ امام از اول کدخدا ستیزی را شعار و سیاست و برنامه خودش اعلام کرد. امام اعلام کرد هیچ کدخدایی را به رسمیت نمی شناسد. امام شوروی را به در ماندگی و فروپاشی کشاند و سقوط آمریکا را هم. در پیش بینی هایش وعده داد. 

امام بزرگ بود و انقلاب را بزرگ پیش برد. ملت را بزرگ خواست و به ملت ما بزرگی را یاد داد. با همه هیمنه آمریکا فرمود: هر چه فریاد دارید سر آمریکا بکشید. هر چه تظاهر دارید بر ضد آن بکنید و با این ادبیات ملت را هم بزرگ کرد؛ بلوغ به ملت ما داد. امروز هم تصرف حیات خلوت علمی غرب و تسخیر دانش های در انحصار قدرت های سلطه گر، این ادامه همان نگاه امام است. هیچ چیز در برابر ملت ایران نباید تاب مقاومت داشته باشد. این ملت به برکت انقلاب اسلامی از همه خاکریزها و از همه مرزها باید عبور کند.  ه مرزها باید عبور کند.