به گزارش ایکنا؛ قرآن کریم به عنوان مهمترین منبع بنیادین تولید علم دینی شناخته میشود که آموزههایش بر پایه وحی الهی استوار است. شاید بتوان ادعا کرد که کماکان نقش محوری قرآن کریم در اسلامیسازی علوم انسانی و تولید علم دینی که امروزه به مهمترین مسئله مجامع فکری و علوم انسانی بدل گشته است مورد توجه کافی قرار نگرفته است. عبدالحسین خسروپناه رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با درک این ضرورت اقدام به طرح مباحث دامنهداری با عنوان «راهبردهای قرآنی» کرده است که قسمت دوم آن از نظر میگذرد؛
«امروزه یکی از جدی ترین مباحث، بحث اسلامی سازی علوم انسانی است. نقش قرآن در اسلامی سازی علوم انسانی کجاست؟ وقتی مقام معظم رهبری تأکید می کند که باید علوم انسانی ما مبتنی بر مبانی قرآنی باشد، منظور کدام مبانی قرآنی است؟ امروزه وقتی گفته می شود علوم انسانی، تنها مقصود Human science نیست بلکه social science نیز هست. یعنی روانشناسی، جامعه شناسی، اقتصاد و ... . مثلا یک تحقیق میدانی انجام شود، ازدواج یا طلاق را در جامعه بررسی کند. ارتباط این موضوع با قرآن کجاست؟ آیا قرآن در مورد وضعیت طلاق یا خودکشی در جنوب یا شمال تهران خبر داده است؟ ظاهراً چنین خبری در قرآن نداریم، پس نقش قرآن کجاست؟ این باید تبیین شود .
امروزه دانشگاهها و دانشکدههای گروه علوم انسانی و اجتماعی ما نه تنها در داخل بلکه در خارج از کشور به شدت تشنه شنیدن این مباحث هستند. بنده تقریباً دو یا سه هفته یکبار با استادان علوم انسانی جلسه دارم، میگویند ما واقعا علاقمندیم بشنویم قرآن چه نقشی درعلوم انسانی داشته باشد؟ برخلاف تصوری که بعضیها دارند و می گویند اساتید دانشگاه ما همگی سکولار هستند، یا بسیاری به دین علاقه ندارند، باید گفت عمده اساتید دانشگاه تعلق به قرآن دارند، علاقه مند به دین هستند و دوست دارند با قرآن انس بگیرند و بسیار علاقه دارند معارف قرآنی که با رشتههایشان ارتباط دارد را، بشنوند.»
انتهای پیام/