روشنفکری در ایران هنوز یک حوزه مردانه است/ گفتمان پدرسالارانه در عرصه فرهنگی مطالعه شود

  به گزارش خبرنگار ایکنا؛ هادی خانیکی، مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی امروز یکشنبه 29 بهمن ماه، در مراسم رونمایی از کتاب زنان و دولت پس از انقلاب، نوشته پرستو سرمدی با اشاره به اینکه این کتاب یک روایت روزنامه‌نگاران از فرآیند تحول و توسعه در ایران است، گفت: در حوزه سیاست و آکادمیک کارهای روزنامه‌نگاران را کار سطحی و توصیفی عنوان می‌کنند در حالی که کار ژورنالیستی نقطه قوت کار آکادمیک است، چون می‌تواند پلی باشد بین کار پژوهشی و کنشگری در جامعه.

وی ادامه داد: نویسنده این کتاب اگر زبان روزنامه‌نگاری نمی‌دانست، این کتاب به درد قفسه کتابخانه می‌خورد، اما قدرت یک محقق این است که به زبان قابل فهم برای جامعه یعنی زبان روزنامه‌نگارانه مطلب خود را منتشر کند.

خانیکی به دغدغه نابرابری فرصت‌های زنان در جامعه توسط نویسنده اشاره کرد و گفت: در این کتاب در توصیف عملکردها، نویسنده به دنبال بیان نابرابری‌ها است و الگوی وی این است که مهم‌ترین الگوی تغییر دولت است. این کتاب کار خوب و ماندگاری است البته مدعی هم نیست که همه جوانب را مطرح کرده است.

این استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری به نویسنده حق داد که برای اینکه به دنبال رفع نابرابری است رسانه و مطبوعات را فرصت دیده و هر جا شبکه و سایتی به امور زنان پرداخته به آن توجه کرده است. اما من به این مسئله معتقدم که واقعیت تحرک زنان در جامعه از وضعیت بازنمایی شده آنان در رسانه بالاتر است. و تطابق وضعیت زنان در جامعه با بازنمایی آن در رسانه ضعیف است. بازنمایی وضعیت زنان در رسانه ضعیف‌تر از قدرت زنان در جامعه است، به ویژه براساس تغییرات مثبتی که در حوزه زنان رخ داده است. این مسئله را منتقدان از منظر زنانه در حوزه ارتباطات با عنوان امحای نمادین زنان مطرح می‌کنند.

خانیکی تصریح کرد: اینکه زن در رسانه انعکاس پیدا می‌کند، کافی نیست، بلکه باید دید زنان در رسانه چگونه بازنمایی می‌شوند. شناخت گفتمان پدرسالارانه در عرصه معرفتی فرهنگی جزء مقولاتی است که در حوزه مطالعات زنان و کنشگری زنان باید به آن پرداخته شود.

وی خاطرنشان کرد: در حوزه‌های مختلف، زنان پیشرفت کرده‌اند، مثل رمان‌نویسی و سینما، البته روشنفکری هنوز یک حوزه مردانه است و زنان صرفا مصرف‌کننده این حوزه هستند.

وی به صورت روشن پیشنهاد خود را اینگونه مطرح کرد که پژوهشگران به شناخت ساختار رسانه‌ای در ایران اعم از رادیو، تلویزیون، شبکه‌های اجتماعی و ... بپردازند و بررسی کنند ترکیب جنسیتی نیروی کار در رسانه‌ها چگونه است. معمولا این ترکیب در جوامع مردانه است و به مدیریت در فرایندهای ارتباطی منجر می‌شود. البته فقط اکتفا کردن به رسانه‌ها بدون توجه به نقش نهادهای مدنی محافظه‌کارانه‌ترین نگاه در فضای رسانه‌ای را ایجاد می‌کند. فضای رسانه‌ای ما نسبت به زنان عمدتا تقویت کننده وضع موجود بوده نه تغییر دهنده آن و اینها پژوهش‌هایی است که باید سایرین انجام دهند.

 انتهای خبر/