سفارش امام صادق(ع) به زیاد مزاح کردن در سفر

 به گزارش ایکنا؛ در آیات قرآن کریم و احادیث اسلامی توصیه بسیاری نسبت به سفر کردن در اقصی نقاط کره خاکی صورت گرفته است. در آیه 46 سوره حج پیامدهای مثبت سفر مورد اشاره قرار گرفته است؛ از جمله اینکه سفر کردن زمینه‌ساز و آغازگر تعقل و اندیشه در آیات جلال و جمال الهی است: أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ؛ آيا در زمين گردش نكرده‏اند تا دل‌هايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوش‌هايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشم‌ها كور نيست ليكن دل‌هايى كه در سينه‏هاست كور است».
از آنجا که دین اسلام به عنوان جامع‌ترین دین بشری شناخته می‌شود طبیعتا برای تمام شئون زندگی یک انسان برنامه و توصیه دارد. امام صادق(ع) ضمن روایتی چهار نشانه را به عنوان نشانه‌های جوانمردی هنگام سفر ذکر می‌کنند: المُرُوَّةُ في السَّفَرِ كَثرَةُ الزادِ و طِيبُهُ و بَذلُهُ لِمَن كانَ مَعَكَ، و كِتمانُكَ على القَومِ أمرَهُم بَعدَ مُفارَقَتِكَ إيّاهُم، و كَثرَةُ المِزاحِ في غَيرِ ما يُسخِطُ اللّهَ عزّ و جلّ؛ جوانمردى در سفر عبارت است از: ره توشه زياد و خوب و بخشش آن به همسفرانت، و كتمان اسرار آنان بعد از جدا شدن از آنها، و شوخى فراوان در آنچه كه خداوند عزّ و جلّ را به خشم نياورد.» (مكارم الأخلاق ج 1 ص 541 ح 1876)

انتهای پیام