آموزش و پژوهش؛ تعهدات فراموش‌شده به ثبت جهانی نقالی در یونسکو
گروه هنر ــ دبیرکل بنیاد فردوسی گفت: متأسفانه به دلیل کم‌کاری و برخی اهمال‌ها و با وجود تأکید یونسکو مبنی بر اهمیت دادن به مقوله آموزش و پژوهش پیرامون هنر نقالی اما در سال‌های اخیر کمتر به تربیت نیروهای مبتکر و خلاق علاقه‌مند به هنر نقالی پرداخته‌ایم و نیاز مبرمی وجود دارد که به تربیت نسل جدید توجه و اهتمام ویژه‌ای داشته باشیم.
وحید موحدی‌فر، دبیرکل بنیاد فردوسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا گفت: سال 2011 همکاری خانه تئاتر، اداره کل هنرهای نمایشی ارشاد و سازمان میراث فرهنگی منجر به ثبت هنر نقالی به عنوان «نیای نمایش ایران» در سازمان یونسکو به ثبت رسید و این هنر کهن نمایشی که در معرض خطر نابودی بود، مجدد احیا و مورد توجه قرار گرفت.
وی ادامه داد: مواردی در این ثبت جهانی که شخصاً هم در مراسم رسمی یونسکو حضور داشتم مورد نظر واقع شد و ایران متعهد به انجام مجموعه کارهایی در قبال این ثبت جهانی شد که یکی از آنها سلسله فعالیت‌های پژوهشی به این بهانه در زمینه گونه‌های فاخر و کهن نمایش ایرانی بود هرچند که تا به این لحظه که قریب 7 سال از این رویداد بزرگ و پُراهمیت جهانی می‌گذرد بسیاری از این تعهدات جامه عمل پوشانده نشده است که آموزش و پژوهش نیز یکی از آنهاست.
موحدی‌فر تصریح کرد: در میان گونه‌های مختلف نمایشی با خاستگاه ایرانی جدای از تعزیه و هنر شبیه‌خوانی که بیشترین رویکرد آن پرداختن به روایات دینی و قرآنی است، نقالی از اهمیت خاصی نیز برخوردار است؛ چراکه مشخصاً شاخه‌ای از آن یعنی پرده‌خوانی غالباً به این حوزه و روایت داستان‌های دینی و قرآنی اختصاص دارد.
دبیرکل بنیاد فردوسی در ادامه گفت: متأسفانه به دلیل کم‌کاری و برخی اهمال‌ها و علیرغم تأکید یونسکو مبنی بر اهمیت دادن به مقوله آموزش و پژوهش پیرامون این‌گونه نمایشی اما در سال‌های اخیر کمتر به تربیت نیروهای مبتکر و خلاق علاقه‌مند به هنر نقالی پرداخته‌ایم و به مرور سن فعالان حرفه‌ای این هنر در حال پیری است و نیاز مبرمی وجود دارد که به تربیت نسل جدید توجه و اهتمام ویژه‌ای داشته باشیم.
این کارشناس و پژوهشگر هنرهای آئینی و سنتی افزود: در زمینه منابع مکتوب و پژوهشی پیرامون گونه‌های نمایش آئینی ایرانی نیز در مضیقه هستیم و این در حالیست که کارشناسان و نویسندگان خبره‌ای در این زمینه داریم که با برنامه‌ریزی اصولی می‌توان آنها را ترغیب کرد تا هم در عرصه نمایشنامه‌نویسی با محوریت داستان‌های ملی و مذهبی و هم رسالات پژوهشی با موضوع نمایش‌های آئینی بیش از پیش کوشا باشند.
موحدی‌فر تأکید کرد: نوروز فرصت خوبی است تا این موارد که کمبود آن در عرصه اجرایی و پژوهشی هنرهای نمایشی آئینی ایرانی مشهود است تا حدودی جبران کنیم و یا حداقل این فصل که با گردشگری مردم در اوقات فراغت همراه است شروعی باشد بر سلسله اقدامات زیربنایی در این حوزه که علاوه بر احیا به دوام و پایداری آن نیز باید اندیشه کنیم.
وی در پایان گفت: رفع مهجوریت از هنرهای نمایشی آئینی ایرانی تنها با رویکرد اجرایی یعنی برنامه‌ریزی برای اجرای بسیاری از محافل و مجالس در عرصه تعزیه، نقالی، پرده‌خوانی در برهه زمانی خاص میسر نیست و باید به شکل علمی و ریشه‌ای و در قالب کتابچه، بروشور، جزوه و کتاب‌هایی، مردم را با این هنر و ضرورت پویایی آن آشنا کرد.
انتهای پیام
