چه كسی شما را به هنگام درماندگی نجات می‌دهد؟

به گزارش ایکنا از خوزستان، آیات 63 و 64 سوره مبارک انعام، از آیات زیبای این سوره است که به غفلت انسان از پرودگار خود و بندگی او در زندگی تصریح دارد: 

قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَٰتِ ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ تَدْعُونَهُۥ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَّئِنْ أَنجَىٰنَا مِنْ هَٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّٰكِرِينَ

بگو: چه كسی شمارا از تاریكی‌های خشكی و دریا (به هنگام درماندگی) نجات می‌دهد؟ وقتی كه او را آشكارا و پنهان می‌خوانید (و می‌گویید:) اگر خداوند از این ظلمت ما را رها دهد، از شكرگزاران خواهیم بود.

قُلِ ٱللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنْهَا وَمِن كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِكُونَ

بگو: خداوند شما را از این ظلمت‌ها و از هر ناگواری دیگر نجات می‌دهد، باز شما (به جای سپاس)، شرك می‌ورزید.

انسان ها در مواقع بحران خداوند را فرامی خوانند و از او می خواهند رنج و گرفتاری آنها را برطرف کند و وعده می دهند پس از آن شاکر باشند. خداوند در این آیات می فرماید: ما خواسته تان را اجابت می کنیم و گرفتاری شما را برطرف می سازیم اما باز هم شرک می ورزید.

این بیان نشان می دهد، رویکرد مشرکانه انسان، نگاه استقلالی داشتن به اسباب، او را از شاکر بودن و توجه به صاحب نعمت باز می دارد. گویا دانستن اینکه همه چیز از ناحیه خداست و شناخت منعم(صاحب نعمت) در هر بهره و برخورداری و رزقی اولین قدم در شکر کردن و شاکر بودن است. 

آیات 33 سوره مبارک روم نیز این معنا را تایید می کند: وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا۟ رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ(و هرگاه زیانی به مردم رسد، توبه‌كنان پروردگار خود را می‌خوانند و به سوی او باز می‌گردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتی به آنان بچشاند، گروهی از آنان به پروردگارشان شرك می‌ورزند.)

انتهای پیام