نمونه‌هایی از جلوه‌های رفتاری امام حسین(ع)

به گزارش ایکنا از لرستان، امام حسین(ع) بسیار در یاد خدا بود و خوف شدید از خدا داشت، شخصی از آن حضرت پرسید: «چه‌‌قدر خوف تو از خدا، بسیار است؟! امام حسین(ع) در پاسخ فرمود: «در روز قیامت، ایمن نشود مگر آن‌کس که در دنیا از خدا بترسد».امام حسین(ع) 25 بار پیاده از مدینه به مکه برای انجام مراسم حج رفت.از امام سجاد(ع) سؤال شد؛ چرا پدرت حسین فرزندان اندک دارد؟ در پاسخ فرمود: «عجبا! چگونه کسی‎که در شبانه‌روز هزار رکعت نماز می‌خواند فرزنددار شود؟!»(یعنی فراغت برای آمیزش داشته باشد)
انس بن مالک می‎گوید: حسین(ع) را در مکه دیدم، کنار قبر حضرت خدیجه(س) رفت و گریه کرد، مرا دید و فرمود: «از من دور شو» من از آن‌‌جا رفتم، ولی در همان نزدیکی خود را مخفی نمودم، دیدم به نماز ایستاد و نمازش بسیار طول کشید، سپس به مناجات با خدا پرداخت.

حمل انبان‌های طعام برای مستمندان

وقتی‌که امام حسین(ع) به شهادت رسید و بدنش عریان شد، حاضران(شاید در روز دفن) در پشت او خراش‌های کهنه‌ای دیدند، از امام سجاد(ع) پرسیدند: «این‌ خراش‌ها از چیست؟» فرمود: این خراش‌ها بر اثر حمل انبان‌های طعام است که آن حضرت آن‌ها را بر پشت می‎گرفت و به خانه‌های بیوه‌زنان، یتیمان و تهی‎دستان می‎برد».
امام حسین(ع) در روز تاسوعا به برادرش حضرت عباس(ع) فرمود: «به دشمن بگو امشب به ما مهلت دهد تا به نماز و مناجات با خدا و تلاوت قرآن بپردازیم، من نماز برای او و تلاوت آیات قرآن او و دعا کردن بسیار و استغفار را دوست دارم.شب عاشورا ، آن‌چنان امام حسین(ع) و یارانش مشغول مناجات و دعا بودند که محدثان می‌نویسند: «آن‌ها زمزمه‌ای مانند زمزمه زنبور عسل داشتند، بعضی در حال رکوع و بعضی در سجده و بعضی دیگر در حال قیام و قعود بودند. آوای ملکوتی آن‌ها باعث شد که سی و دو نفر از دشمنان تحت‌تاثیر قرار گرفته و به سپاه امام حسین(ع) پیوستند و آخرین سخنان امام حسین(ع) در لحظات شهادت زمزمه‌ای از مناجات با خدا بود، که عرض می‎کرد: در برابر قضای تو صبر می‎کنم، ای پروردگارم! معبودی جز تو نیست، ای پناه پناه‌آورندگان! برای من پروردگار و معبودی جز تو نیست، در برابر مقدرات تو استقامت می‎نمایم، ای پناه کسی‎که پناه ندارد.

بزرگواری امام حسین(ع)

روزی امام حسین(ع) از جایی عبور می‎کرد، دید جوانی به سگی غذا می‎دهد، به او فرمود: «به چه انگیزه‌ این‌گونه به سگ مهربانی می‎کنی؟» او عرض کرد: من غمگین هستم، می‌خواهم با خشنود کردن این حیوان، غم و اندوه من مبدل به خشنودی گردد، اندوه من از این‌رو است که من غلام یک نفر یهودی هستم و می‎خواهم از او جدا شوم.امام حسین(ع) با آن غلام نزد صاحب او که یهودی بود آمدند، امام حسین(ع) دویست دینار به یهودی داد تا غلام را خریداری کرده و آزاد سازد،.یهودی گفت: این غلام را به‌خاطر قدم مبارک شما که به در خانه ما آمدی به شما بخشیدم و این بوستان را نیز به غلام بخشیدم و آن پول مال خودتان باشد.
امام حسین(ع) همان دم غلام را آزاد کرد و همه آن بوستان و پول را به او بخشید.وقتی‌که همسر یهودی، این بزرگواری را از امام حسین(ع) دید، گفت: «من مسلمان شدم و مهریه‌ام را به به شوهرم بخشیدم» و به‌‌دنبال او شوهرش گفت: «من نز مسلمان شدم و این خانه‌ام را به همسرم بخشیدم».

احادیثی از امام حسین(ع)

همانا نمی‎توان بهشت را از خداوند، با خدعه و نیرنگ گرفت و جز از راه اطاعت نمی‎توان به پاداش الهی رسید.انسان‌ها بندگان دنیایند، و دین(همچون) آب دهانی بر روی زبان آنهاست، تا آن هنگام که زندگیشان روبه راه است، دین را بر زیان می‎گردانند، ولی وقتی که زمان ازمایش فرا رسید، دینداران کمیاب شوند.عجله و شتابزدگی، یک نوع ابلهی است.
مردی نزد امام حسین(ع) غیبت شخصی را کرد، امام به او فرمود: خود را از غیبت کردن بازدار، چراکه غیبت کردن خورش سگ‌های آتش دوزخ است.(یعنی باطن غیبت کردن این‌گونه زشت است).
برای سلام کردن هفتاد پاداش است، که شصت و نه پاداش آن برای آغاز کننده سلام است و یک پاداش آن برای جواب دهنده آن است.کسی‎که چیزی را از گناه به دست آورد، به نرسیدن امیدش اقدام بیشتر کرده و به ورود بر آن‌چه از خطر آن می‎ترسد، بیشتر شتاب نموده است.از نعمت‌های خداوند بر شما، نیازمندی مردم به شما است، پس نعمت‌ها را (با مصرف نکردن آنها در راه نیازمندان) نرنجانید، که اگر چنین کنید، به بلا تبدیل گردند.
گریه از خوف خدا، مایه نجات از آتش است.هرگز در غیاب برادر دینی‌ات سخن نگو، جز آن سخنی را که دوست داری او در غیاب تو بگوید.همانا به کار انداختن(و رتق و فتق) امور و احکام باید در دست علمای خداشناس که امین بر حلال و حرام خدا هستند، باشد.

انتهای پیام